Tom, Rozdzial

1     2, 18|   huczał przeraźliwie, śnieżne tumany kłębami jak domy abo jak
2     2, 21|      wsi, a co trochę podrywał tumany śniegów, zakręcał z poświstem
3     2, 21|     bór już był niedaleko, gdy tumany opadały na chwilę, wyrastał
4     2, 21|         przyginały, a śniegowe tumany zasypywały kurzawą, że stał
5     3, 31| wtapiał się w przesłoneczniane tumany i przywierał do poletek
6     3, 36|  niebem, z łąk pełzały białawe tumany i wlekły się nad zbożami
7     4, 43| drogach wzniosły się skłębione tumany, słońce rozlało się kieby