Tom, Rozdzial

1     1, 3 |  jak do pacierza, oczów nie spuścił z sędziego i jękliwym, nieprzytomnym
2     1, 4 |     Józia, szykująca obiad.~Spuścił oczy, bo wstyd mu się zrobiło
3     1, 5 |    służbie dłużej, co?~Kuba spuścił ośnik, którym strugał, i
4     2, 16| Nocy, tak! - rzekł ciszej i spuścił oczy.~- Mój Boże, to dopiero
5     2, 16| świerk i już z niej oka nie spuścił, bo widna była z dala przez
6     2, 25| ojcowej głowy... nim jednak spuścił kurek, porwali się obaj
7     3, 36|  dechu i szerokim rozmachem spuścił kosę, tnąc już raz za razem,