Tom, Rozdzial

1     3, 34|          jaże biały i wrzący od spieki, słońce lunęło w oczy, żywym
2     3, 34| procesja i choć już ustawali ze spieki, a choć i sam proboszcz
3     3, 36|   krótkie, niewiela chroniąc od spieki, duszno było, jeno od pokosów
4     4, 38|  wszystko jakby pomdlało z onej spieki, że ni liść nie zadrgał,
5     4, 41|    Strudzona już była z pracy i spieki, bo w izbie gorąc jaże dusił,
6     4, 45|        oczy bolały od blasków i spieki, nawet cienie parzyły, ostatnie
7     4, 49|         przez pieska, lecz mimo spieki nikaj nie wstąpił, spieszył