Tom, Rozdzial

1     1, 5 |            te pieski... - powiedział smutno.~- Takie już na świecie
2     1, 11|           więc się zbiły naprzeciw i smutno, jakby z płakaniem w głosach
3     2, 20|       tygodni, Jagnie było markotno, smutno i tak źle, że ledwie już
4     2, 25| napęczniałymi brzuszyskami o drzewa. Smutno było, mokro, zimno i tak
5     2, 25|               kajś niekaj szeleściły smutno krze nie docięte, to jakaś
6     3, 30|           zrobiło się jakoś sennie i smutno. Jaguś poszła na swoją stronę,
7     3, 31|               nie zapominają!~- A bo smutno w chałupie bez dziecińskich