Tom, Rozdzial

1     4, 39|     szydliwe oczy, a judzący prześmiech wił się na wargach.~Wójtowa
2     4, 39| miała w twarzy hardość i zły prześmiech na wargach, ale pobielała
3     4, 40|     myślał smutnie i cierpki prześmiech okolił mu wargi.~Z boru
4     4, 41|     Ale przejrzała go w lot, prześmiech jeno wionął po zwiędłych
5     4, 47|        jąkała coraz słabiej, prześmiech zatlił się na jej wargach,
6     4, 48|      żółta, znieruchomiała w prześmiech twarz umarłej, że jeno się
7     4, 48|    cudne zwidzenie, a słodki prześmiech zatlił się na spąsowiałych