Tom, Rozdzial

1     2, 13|         lęk wionął po ziemi, mróz przenikał kości, strach chycił za
2     2, 14|    przenikliwie, aż dreszcz Hankę przenikał, a organista wykrzykiwał:~-
3     2, 16| świetlisty wionął światem całym i przenikał na wskróś zlodowaciałą ciszą.~
4     2, 16|         święta drgał w powietrzu, przenikał ludzi, nawet w bydlątkach
5     2, 16|         nabiegały do oczów, serca przenikał strach święty, jakoby w
6     2, 17|            uściski... aż gorąc ją przenikał i taka lubość; że się prężyła
7     2, 22|           z trwogi, zimny dreszcz przenikał wszystkich, że milkli naraz