Tom, Rozdzial

1     2, 13|      ich patrzeć.~- Musimy to przedać, co?~- Jakże, grosza potrzeba,
2     3, 29|    komory, co by karczmarzowi przedać albo do miasta wywieźć na
3     3, 30|       szukała, ale szła dalej przędąc myśli wiotkie i nikłe, jako
4     3, 33|      co? To ci zapowiadam, że przedać jej nie pozwolę. Rób se,
5     3, 33|       poredzi sobie inaczej i przedać musi choćby za bele co -
6     3, 34| inwentarza!~- Juści, mogłabym przedać maciorę... krowę jałową
7     4, 41|       nic nie pozostaje, jeno przedać wszystko i uciekać we świat,