Tom, Rozdzial

1     1, 1 | półgłosem modlitwy i jasnym, pełnym kochania spojrzeniem ogarniał
2     1, 4 |  duszy wierzącej, tak sercem pełnym ekstazy, że jego zaschły,
3     2, 14| przebierał , jak ta świnia w pełnym korycie. Kiedy taki przebierny,
4     2, 25|   mogła, i chrypliwym, złym, pełnym nienawiści głosem gadał:~-
5     3, 26|   zielenią, kwiatem i kłosem pełnym.~Hej! zwiesna ci to szła,
6     4, 37|      się znacząco i z sercem pełnym słodkich nadziei jęła szeptać
7     4, 46|      on zaś jął mówić głosem pełnym dufności:~- A o mnie się