Tom, Rozdzial

1     1, 1 |      się na rozkopanej ziemi, pełnej zeschłych łęcin.~Wzięli
2     1, 3 |     truchcikiem po wyboistej, pełnej kamieni drodze.~Słońce było
3     1, 11|       sto chłopa zakrzykało z pełnej piersi, aż dech zapierało
4     1, 12| wskoczył za próg, do kobiałki pełnej obroku, a za nim reszta,
5     2, 17|       w gorączce męczącej, bo pełnej obaw i niepokojów. Wieczór
6     2, 25|   chociaż jeszcze nikto wiary pełnej nie dawał, ale wszyscy byli
7     3, 28|      wszystko, a sam rad przy pełnej misce brzuchowi folguje