Tom, Rozdzial

1     1, 12|       widzi mi się, że Kostusi z pazurów się nie wypsniesz.~- Zamrę,
2     2, 13|         mój Boże, nie żałowałaby pazurów, a to choćby kulasy po łokcie
3     2, 22|     chudy, skóra i gnaty, szkoda pazurów, ale ulitujem się nad tobą
4     3, 30|    szeptał wójt nie zwalniając z pazurów i pociągnął ją bocznymi
5     4, 41|         znasz... nie popuszczę z pazurów. Pan Jezus pomoże, to i
6     4, 42|     ziarno ślepej kurze, to je z pazurów nie popuszczajta.~Rozminęła
7     4, 43| namiętnie wójt.~Wyrwała mu się z pazurów rozzłoszczona.~- Jeszczek