Tom, Rozdzial

1     2, 13|     chycił za gardziele, dusze padły w proch ,lute przerażenie
2     2, 13|      ze dwadzieścia topoli, że padły w poprzek kiej te trupy
3     2, 22| oczymgnienie.~Potem lewentarze padły na mór.~Potem piorun spalił
4     2, 24|       te rzeczy umarły dawno i padły w niepamięć, tyle co w końcu
5     2, 24|        kiej ten grad piorunowy padły na Antka, boć rozumieli,
6     3, 28|    teraz jego słowa kamieniami padły na duszę. Nogi pod nią truchlały
7     4, 38|        Podlesiu. Krowy im pono padły.~- Prawda, nie wiedli za