Tom, Rozdzial

1     1, 3 |         się wolno bo drga, choć nieznacznie, szła pod wzgórza, na których
2     1, 7 |    czekał Antek, przyodział się nieznacznie i wyszedł naprzód. Jaguś
3     2, 16|       już nie było, odsunął się nieznacznie i z wolna wycofał aż na
4     2, 19| zmówinach.~Wszyscy zaś często a nieznacznie naglądali pod okna, gdzie
5     2, 22| uśmiechnęła się na to leciutko, nieznacznie stróżując oczami drzwi wchodowych.~-
6     2, 24|         aż do kraty i rozglądał nieznacznie, ale nie dojrzał Jagny ni
7     3, 34|         prześmiechał się z tego nieznacznie i pogadawszy cosik z Rochem,