Tom, Rozdzial

1     2, 16|        tak cosik we świat duszę niesło, że poszłaby, gdzie ino
2     2, 18|     Jezus! Poderwało ją cosik i niesło, że choćby w cały świat,
3     3, 30|        a światłością: Alleluja!~Niesło się ogromne i płomienne
4     3, 32| nieobjętych polach, przez które niesło się ogromne, rozgorzałe
5     3, 33|       mężowej. Złe ją porwało i niesło, a nikto nie był mocen powstrzymać.~
6     4, 38|    wśród zbóż zielonych.~Słońce niesło się wyżej a wyżej i płynęło
7     4, 42|      wisiało już nad kościołem, niesło się niepowstrzymanie zalewając