Tom, Rozdzial

1     2, 15|   pracy.~I czy mróz choćby i największą skrzytwą prażył, czy zawierucha
2     2, 25|   głębokim, bych tę świętość największą, i dziwowali się wielce.~
3     3, 30|     bo pójdzie se we świat w największą robotę i cóż pocznę przez
4     3, 31|   odprowadzając ich za wieś. Największą kupą tłoczyli się na topolowej,
5     3, 32| ponosił, skręcając z nagła w największą kupę zbereźników iż rozlatywali
6     4, 39|     To i dobrze, kiej wraca, największa pora! - mówiła chłodno,
7     4, 47| Sposobną porę se wybrały, na największą robotę - mruknął Antek,