Tom, Rozdzial

1     2, 19|   garści dzierżą i choćby na tę minutę, a nie popuszczą, a my cóż
2     2, 25|         czekających z minuty na minutę, aż w końcu Kobus, to Kozłowa,
3     3, 32|         męka rośnie z minuty na minutę.~Nie samać jedna tak biadoliła,
4     3, 33|    przejęła, rosnąc z minuty na minutę, a serce ściskając strasznym
5     3, 36|  wracają.~I czekała z minuty na minutę, ale już ostatkami sił i
6     4, 41| zapamiętania, na tę jedną tylko minutę ostatniej radości.~Bo kiej
7     4, 49| niespokojność rosła z minuty na minutę.~Antek dojrzawszy, że w