Tom, Rozdzial

1     3, 34|       to ci łacniej.~- Bo jak Miemce kupią i zasiędą o miedzę,
2     3, 36| siebie, dobrze on wie, że kaj Miemce siądą, tam się już żaden
3     4, 38|      dzieci, zaś rude, opasłe Miemce z fajami w zębach szły pieszo.
4     4, 38|    leciało spojrzeć z bliska.~Miemce przejeżdżały stępa, ledwie
5     4, 38|      A co, na czyjem stanęło, Miemce? - krzyknął ku nim Mateusz.~-
6     4, 38|    się bliżej rzekł:~- Że się Miemce wyniesły, to już pana dziedzicowa
7     4, 38|    ugodzą - rzekła Hanka.~- A Miemce się już wyniesły, wiecie? -