Tom, Rozdzial

1     1, 3 |      i poszedł do obory, aby krzyknąć na Witka, że czas wstawać,
2     1, 3 |    nie bijcie, a dyć! zdążył krzyknąć jeno.~- Takiś to pastuch,
3     2, 17|      ani odetchnąć mogła, ni krzyknąć, ni się porwać z łóżka;
4     2, 25|   niezmożoną, iż ni "Jezus!" krzyknąć nie krzykną i wraz całą
5     3, 33|  kole niego. Miał już ochotę krzyknąć, by mu z oczu ustąpiła.~-
6     4, 44| juści, tylko parobkowi łacno krzyknąć na gospodarza: robił nie
7     4, 45|       że Jasio ledwie zdążył krzyknąć na furmana:~- Pszczoły!