Tom, Rozdzial

1     1, 10| plebani, bo usłyszał turkot kół i ciche, żałosne rżenie
2     2, 15|   młyna, że woda z czterech kół waliła pod niego grubym
3     2, 15| turkotał wciąż, a woda spod kół, obrośniętych w lody, kieby
4     2, 19|     w garście staremu jakiś kół i wrzeszczała:~- Bijcie
5     2, 20|      a na takiego najlepszy kół albo żelazo.~Ksiądz się
6     2, 25|     stary i porwawszy jakiś kół pierwszy rzucił się na dworskich;
7     4, 41|     z krzykiem waliła się z kół w rzekę i spieniona, zmordowana,