Tom, Rozdzial

1     1, 11|      Tyle paroby, a matczynej kiecki boją się puścić!~- Puszczą
2     1, 12|     gra, a w izbie ani jednej kiecki, że nie ma z kim tańcować!~-
3     3, 29|      kapocie do ziemi, by jej kiecki nie rozwiewało.~- Nie śpiesz
4     3, 29|     Przyparliście ją, że dziw kiecki nie zgubiła z pośpiechu!
5     3, 35| bacząc na ból ni na tlące się kiecki, porywała się jeszcze na
6     4, 39|     odebrać! A może chcecie i kiecki a pierzyny też podzielić
7     4, 48|      gdyż spod ugiętej wysoko kiecki błyskały jej białe podkolania,