Tom, Rozdzial

1     1, 1 |     nad lasami, że już krze i kamionki, i grusze po polach, a nawet
2     1, 3 | figurą są - ona za mną, ja na kamionki, a ona kiej mi się nie rzuci
3     2, 23| zalękłym głosem.~Przywarli do kamionki w milczeniu. Z rozbielonej
4     3, 26|      drogi kręto powyciągane, kamionki, rzędy drzew przechylonych,
5     3, 26|       rozłożyste, górzyły się kamionki cierniem obrosłe, w złotawym
6     3, 32|    Kajś rozwalały się wielkie kamionki, obrosłe w ciernie, że trzeba
7     3, 36|      a gdy mu drogę zastąpiły kamionki a krze kolczaste, zawracał.~