Tom, Rozdzial

1     1, 6 |      Jagna ze starą siadły do kądzieli przed kominem, a synowie
2     1, 6 |       cicho, wsparła czoło na kądzieli i zapatrzyła się w ogień
3     1, 6 |    się snuła jak nić lniana z kądzieli i jak ta nić okręcała się
4     2, 17|     ze wspominek, jak gdyby z kądzieli, i omotuje sobą świat cały,
5     2, 18|  ognia i siadła z powrotem do kądzieli, ale nie przędła, tyla co
6     2, 20| udobrzy!~Jagna zerwała się od kądzieli, by ukryć twarz rozczerwienioną. ~-
7     2, 22|      one gadki jako te nici z kądzieli, jako ta miesięczna poświata,