Tom, Rozdzial

1     4, 45|       kołek, szczęściem, co z Jasiem nic nie wskóra - rozjątrzał
2     4, 45|      nią organiścianki wraz z Jasiem i tak się im wkrótce zrobiło
3     4, 47|    łatki jej przypinały.~- Za Jasiem organistów lata pono kiej
4     4, 47|      jak się schodzi w boru z Jasiem, to po miedzach...~- Sprać
5     4, 47| pyskuje. A niechta se lata za Jasiem, taki dzieciuch. Barzej
6     4, 47|      umierająca powtarzała za Jasiem, ale coraz słabiej, coraz
7     4, 49|   rozpowiadała, jak to było z Jasiem, wójtowa też swoje krzywdy