Tom, Rozdzial

1     2, 20|   zrobić koniecznie, przez te gniewy na nic się chłop rozpuścił.~-
2     2, 20|   musi być cosik więcej niźli gniewy i żale o grunt, że ta zapamiętałość,
3     2, 24| dawnego, ciekawość przygasła, gniewy ostygły, wzburzenie się
4     2, 25|   złość, ni te rzekome dąsy i gniewy, którymi to kobiety chłopów
5     3, 32|        przymierały zadawnione gniewy, a pospólna dola i opuszczenie
6     3, 33|    jeno wrzaski z tego szły i gniewy, bo cóż? mogli to poredzić
7     4, 49|        wszystkie zazdroście i gniewy, i nienawiście; jęły wypominać,