Tom, Rozdzial

1     1, 8 |       rzekła Jagna, a mimo to dufności w siebie nie miał i dziadowi
2     2, 14|     tą lubością duszną, pełną dufności i oddania się, cisnęła się
3     2, 16|    całą mocą wiary ognistej i dufności oddawali Mu się w te służki
4     2, 24|       w pokorze najgłębszej a dufności bezgranicznej i czyniła
5     3, 29|  ociec popieszczał...~- Tylko dufności nie traćcie, a wszystko
6     4, 37| rozśpiewani, a pełni jakowejś dufności weszli na smętarz.~Co najpierwsi
7     4, 46|       jął mówić głosem pełnym dufności:~- A o mnie się nie trwóżcie,