Tom, Rozdzial

1     2, 14|       jeść macie, szmaty macie, czegóż wam więcej?...~- Juści...
2     2, 20|       twarz rozczerwienioną. ~- Czegóż się, głupia, sromasz? Złego
3     2, 20|      bójże się, nie zjedzą cię, czegóż się rozglądasz? - pytała
4     3, 31|      barany, bo je strzyże, a z czegóż to nas oskubie, cheba z
5     4, 42|   wypuścił i gębę rozdziawił.~- Czegóż się dziwujesz, hę?~- Jakże?
6     4, 48| przystąpił do niej zeźlony.~- Z czegóż to Marysia tak się cieszy? -
7     4, 49|     przeróżnych przysmaków. A z czegóż to im brzuchy spęczniały,