Tom, Rozdzial

1     1, 1 |       pogrążonych ziemiach, to po bladym niebie błądziły lub zatrzymywały
2     1, 1 |    kurzawą słoneczną; na wysokim, bladym błękicie leżały gdzieniegdzie
3     1, 11| przetoczyło z południa i prószyło bladym, jesiennym światłem, że
4     3, 26|          pęd wiośniany tlił się w bladym niebie, bił w górę, głośniał,
5     3, 30|    stawach a rosach, i płynęło po bladym, wysokim niebie, jakby śpiewając
6     3, 30|           staw jakby kto potrząsł bladym zarzewiem.~Turkoty wozów,
7     4, 39|      niebo wisiało jeszcze całe w bladym złocie zachodu, z pól niesły