Tom, Rozdzial

1     2, 13|           odmrożone nieco szybki biło białawe, zimne światło śniegów;
2     2, 21| zdziurawionych strzech, świtało niebo białawe i mętne.~Wichura przewalała
3     3, 29|       miejscami rozrywały się niskie, białawe chmury i niebo galanto modrzało.
4     3, 34|              niebie jęły się zaciągać białawe, długie smugi; a rozprażone
5     3, 36|         niekaj, pozwijane w puszyste, białawe kłęby.~Zaś na ziemiach wszelkie
6     3, 36|               z niebem, z łąk pełzały białawe tumany i wlekły się nad
7     4, 45|             szedł jakby przez wrzące, białawe płomienie. Zewlókł kapotę,