Tom, Rozdzial

  1     1, 1 |     czerwonawych i żółtawych sadach.~Cicho było, ciepło i nieco sennie.~
  2     1, 2 |          chałupą i rozwalona jęczała cicho, bo ssały ją białe, młode
  3     1, 2 |              kopaniu- tłumaczyła się cicho Hanka.~- A bo ty co kiej
  4     1, 2 |            wylazł od żłobów i spytał cicho, trwożnie:~- Józia, a gospodarz
  5     1, 2 |         skamlał zdziebko do jadła.~- Cicho, Burek, gospodarze ano jedzą...
  6     1, 2 |           ciemnych, głuchych głębin, cicho było we wsi, psy tylko niekiedy
  7     1, 3 |      strzałką białą na czole i rżała cicho.~- Cichoj, mała, cichoj!
  8     1, 3 |            do gniazd jaskółczych, bo cicho tam jakoś było.~- Pomarzły
  9     1, 3 |          łańcuchy na grube karki....~Cicho się zrobiło, że słychać
 10     1, 3 |     spowiedzi nie trzasnął! - rzekła cicho, z westchnieniem ciężkim
 11     1, 3 |      chwycenia się za łby, stały już cicho, ino się oczami jadły a
 12     1, 3 |            za się niczego nie widno, cicho całkiem. Złe mę kusi czy
 13     1, 4 |        obliczenie kredą i szepnął mu cicho do ucha:~- Zastrzeliłby
 14     1, 4 |           izbie - chlipała tam sobie cicho, a Franek poszedł znowu
 15     1, 5 |             nad drogami, że spływały cicho niby łza - krwawe łzy umarłego
 16     1, 5 |       parobku, pochylił się szybko i cicho zapytał:~- A pan Jaś długo
 17     1, 5 |             patrząc na nią, zagadnął cicho:~- Byli to od Michała Wojtkowego
 18     1, 5 |       mocnych, nabrał rezonu i rzekł cicho:~- Ociec, powiedzcie to
 19     1, 6 |         kominami i wlekły po sadach.~Cicho było we wsi, tylko gdzieniegdzie
 20     1, 6 |              Wracacie to? - szepnęła cicho.~- Ino cię do młyna odprowadzę,
 21     1, 6 |           wstanie - szepnął Jambroży cicho.~- Siadajcie do miski, zjecie,
 22     1, 6 |           głowa nie moja... - mówiła cicho, wsparła czoło na kądzieli
 23     1, 6 |         Stara przędła dalej i mówiła cicho:~- Najlepiej chcę la ciebie,
 24     1, 7 |     Przywitajże mnie, Jaguś - prosił cicho i chciał ją objąć, ale wysunęła
 25     1, 7 |          zeklną jeszcze... - prosiła cicho.~- Wyjdziesz to do mnie,
 26     1, 7 |           wątpiach...Jaguś siedziała cicho, aż zmartwiała ze strachu,
 27     1, 7 |           ona winowata?~Skarżyła się cicho przez łzy, aż stara się
 28     1, 7 |             oczy w ogniu i ozwał się cicho, przebierając palcami ziarna
 29     1, 7 |         starym na osobności, ale tak cicho, że nikt nie usłyszał, pośmiał
 30     1, 8 |          Więc też w chałupie Borynów cicho było jeszcze, ciszej dzisiaj
 31     1, 8 |               zwinęła na wrzeciono i cicho, trochę z obawą rzekła:~-
 32     1, 8 |        kieliszku.~Ino Żyd uwijał się cicho i stawiał coraz nowe kwarty
 33     1, 9 |             sprzed domu Józka.~- Ino cicho być, wezmę cię, wezmę!~-
 34     1, 9 |          zakrystii boso, co? - pytał cicho.~- Głupiś! Pan Jezus ci
 35     1, 9 |            przegniłym tchem jesieni.~Cicho było, tą dziwnie posępną
 36     1, 9 |         Ludzie snuli się wśród mogił cicho, szeptali lękliwie i trwożnie
 37     1, 9 |              na zapadniętych grobach cicho było, pusto i mroczno -
 38     1, 9 |      przejęciem.~- Wezną to? - pytał cicho Witek zatrwożonym głosem.~-
 39     1, 9 |              baczę... - szeptał Kuba cicho, więcej do siebie niźli
 40     1, 9 |             juści... Mario! - jęczał cicho i łzy jak groch sypały mu
 41     1, 9 |             w noc siedział u Jagusi.~Cicho było w izbie, że ino ten
 42     1, 10|                 cóż by zaś! - odparł cicho Antek, wsparł się o wasąg,
 43     1, 10|              chałupy wygoni...mówiła cicho oglądając się na drzwi.~-
 44     1, 10|              sąsieka do omłotu i jął cicho mówić:~- Na psa wszystkie
 45     1, 10|              śniadanie, co? - pytała cicho.~- I... po prawdzie to Weronka
 46     1, 10|            przelewa, nie... - bronił cicho... Stach młóci u organisty,
 47     1, 10|           odpiszcie na nas - zaczęła cicho kowalowa.~- Głupiaś! Widzisz
 48     1, 11|       Dominikowa umyła się w sieni i cicho chodziła po izbie, ale raz
 49     1, 11|             damy! - huknął któryś.~- Cicho, trzeba, kiej urzędowa osoba
 50     1, 11|      dorzucił poważnie Jambroży, ale cicho, bo już pijany był, a że
 51     1, 11|             wieczerza się skończyła.~Cicho się nagle uczyniło niby
 52     1, 12|             pobożne pieśnie.~Chłopak cicho przesunął się do obory i
 53     1, 12|       Dopomóżcie, poredźcie - prosił cicho.~- A to się ożeń z młódką,
 54     1, 12|              śpiewania.~A Kuba leżał cicho, bo jakoś z rzadka chwytały
 55     1, 12|            gdzie pożywienie znaleźć. Cicho, Łapa, niech się pożywią
 56     1, 12|         ozorem i skomlał radośnie.~- Cicho no !~Od domu rozlatywały
 57     1, 12|              musisz iść... - mruknął cicho.~- Do szpitala?... - Nieprzytomny
 58     1, 12|         wołania, Jankiel wysunął się cicho do sieni i zniknął w podwórzu,
 59     1, 12|           mieć baczenie na wszystko.~Cicho się zrobiło, tyla że za
 60     1, 12|                Do rana wykipi, uśnie cicho jak ptaszek, bo krew go
 61     1, 12|               co u Antków? - zapytał cicho.~- Jakże, skoczyłam do nich
 62     1, 12|           jeść probował albo szeptał cicho, serdecznie:~- Ceśka, Ceś,
 63     1, 12|             dzwonki brzęczą i organy cicho grają, i święta ofiara odprawuje
 64     1, 12|          dzień podnosił się ciężko i cicho, porankowe brzaski siały
 65     2, 13|   śnieżystego pyłu, spływającego tak cicho, tak równo, tak słodko,
 66     2, 13|            bez złość, nie... - jąkał cicho stary.~- A juści - dzieciska
 67     2, 13|              wsparła się na żłobie i cicho chlipała, a gdy krasula
 68     2, 13|          przyszli po krowę? - rzekła cicho i dziwnie miękko.~- Pewnie
 69     2, 13|             umacza i nosa... - mówił cicho i z taką dobrocią, że Hance
 70     2, 13|          zowąd zaryczała przeciągle, cicho a żałośnie, i tak się rwała
 71     2, 13|              Pusto było w karczmie i cicho, tyla co tam Żydy coś zakrzyczały
 72     2, 14|            to ma przyjść? - zapytała cicho.~- Niech przyjdzie, choćby
 73     2, 14|           nalazłem... - odpowiedział cicho nie podnosząc oczów, bo
 74     2, 15|     wysiedzieć, podniósł się znowu i cicho, na palcach podsunął się
 75     2, 16|            jak groch sypały, prosiła cicho:~- Dajcie kąt jaki i choćby
 76     2, 16|            kiej nie mogła, siedziała cicho, skulona i zaparta w sobie,
 77     2, 16|             jaka ją męka ozdzierała.~Cicho się w izbie stało, ciepło,
 78     2, 16|            majestatem Pańskim.~I już cicho było, nikt nie śpiewał,
 79     2, 17|           cycka iść potrza! - rzekła cicho nie przeciwiąc mu się w
 80     2, 17|           uśmiechała się ku Nastce - cicho no, Józia. Wiecie, a to
 81     2, 17|             pięknie przegrywały, tak cicho a uroczyście, że się zatopiła
 82     2, 17|             przędziwem.~W izbie było cicho również i nieco sennie,
 83     2, 17|             mnie ze sobą! - szepnęła cicho.~- Hale. Któż w chałupie
 84     2, 18|             Pójdziecie to? - spytała cicho.~Nie odrzekł, bo dosłyszał
 85     2, 18|      Pójdziecie do niego? - zapytała cicho, z tchem przytajonym.~-
 86     2, 18|            zapaskę.~Witek wsunął się cicho i rzekł nieśmiało:~- Gospodyni !~-
 87     2, 18|            Pietrek!... - zawołała.~- Cicho, Jaguś, cicho!~- Antek !~
 88     2, 18|            zawołała.~- Cicho, Jaguś, cicho!~- Antek !~Struchlała całkiem
 89     2, 18|             i poszła.~Przesunęła się cicho koło okien i poszła szczytową
 90     2, 18|       pomstował, że uczyniło się tak cicho, jakby kto makiem posiał,
 91     2, 18|               a gdy skończyli, rzekł cicho:~- Nie od siebie przychodzę.
 92     2, 18|              przełazie! - powiedział cicho, ale tak twardo i tak spojrzał
 93     2, 19|       chłopami, to nieprawda?- pytał cicho Antek.~- Nieprawda, przez
 94     2, 19|            moje zatracenie! - jęknął cicho i aż się zerwał, tak ognie
 95     2, 19|      przyszedł i stojał poza drugimi cicho, spojrzeli na niego zdumieni,
 96     2, 19|               Na muzykę... - odparła cicho, bo głos jej całkiem odjęło
 97     2, 19|      wyczekuję, co dnia... - szepnął cicho.~- A mogę to wyjść?... pilnują
 98     2, 20|              to wina, nie! - zaczęła cicho, by na izbie nie dosłyszeli,
 99     2, 20|        omroczał, że snuli się po nim cicho, lękliwie kieby te cienie.~
100     2, 20|            myślał długo i powiedział cicho:~- Podobne to do niego,
101     2, 20|               zwrócił się do Rocha i cicho powiedział:~- Za ciasno
102     2, 20|        szepnął z wyrzutem chłopak.~- Cicho, cicho, obłaskawisz se na
103     2, 20|           wyrzutem chłopak.~- Cicho, cicho, obłaskawisz se na wiosnę
104     2, 21|           potem zaś w dyrdy śpieszył cicho pojękując:~- Idę Hanuś,
105     2, 21|            za mnie zrobi? - szepnęła cicho.~- Na taki czas wybierać
106     2, 21|          przyszykował sobie spanie i cicho zapytał:~- Mówił w drodze
107     2, 21|       narządziwszy sobie spanie legł cicho, Hanka zaś przędła dalej
108     2, 22|               tuż za nią wsunęła się cicho, czająco kiej ten koczur,
109     2, 22|             rada witając się z każdą cicho, że to słabowała na piersi
110     2, 22|          Gwar się czynił z wolna, bo cicho jeszcze pogadywały między
111     2, 22|               to zaczęli między sobą cicho zrazu, a potem już dla wszystkich
112     2, 22|             poratunku.~Żył też sobie cicho, spokojnie i szczęśliwie
113     2, 22|       kompanią, Jagusia zawinęła się cicho i wyszła nie wołając nawet
114     2, 23|         odchodzi!...~- Nie krzycz... cicho, Jaguś...~- Kiej muszę...
115     2, 23|              jakiś zwierz dziki...~- Cicho no, przykucnij! - szepnął
116     2, 23|            kwiatów i kolebiących się cicho w pszczelnym brzęku...~Milczeli,
117     2, 23|                odparła jakoś łzawo i cicho.~Znaleźli się na dróżce,
118     2, 23|             tchem i nasłuchując, ale cicho było naokół i martwo; podeszli
119     2, 24|              zapaskę, oglądać, a coś cicho i ze zgrozą opowiadać.~-
120     2, 24|              kieliszków, i naród się cicho rozchodził. że ostał jeno
121     2, 24|              mógł się przemóc, a ino cicho, strachliwie, chyłkiem poniósł
122     2, 24|               tak patrzycie! - rzekł cicho i poszedł do drugich, do
123     2, 25|              Na drogach było pusto i cicho od ludzi, tylko wiater z
124     2, 25|            to mnie, Jaguś? - szepnął cicho.~- A bo raz ci to powiadałam?
125     2, 25|              uradzili coś na jutro i cicho rozeszli się po chałupach.~
126     2, 25|           Stojali więc cierzpliwie a cicho, kiej ten bór zbity w gęstwę
127     2, 25|         wybojach i raz wraz bełkotał cicho, prosząco, żałośnie:~- Ociec!
128     3, 26|     Pochwaliła stara Boga i przeszła cicho, rada, że jej nie poczuły
129     3, 26|          strwożone gęgoty, a dziwnie cicho i pusto było we wsi.~Słońce
130     3, 26|              Ale wszędy jednako było cicho i pusto, jeno w sadach czerwieniły
131     3, 26|              się widziało w Lipcach, cicho i dziwnie pusto.~- A chłopa
132     3, 26|         zgryzotą i bólem, że chlipać cicho poczęła.~- Mój Boże, tam
133     3, 26|          strach za grdykę łapie, tak cicho na wsi! - zauważyła w końcu
134     3, 27|           Bylica, odciągnął na bok i cicho powiedział:~- Stary wnet
135     3, 27|           spali, a i w podwórzu było cicho.~Skrzyczała Witka, spędziła
136     3, 27|         stronie było jeszcze całkiem cicho, że ze złością huknęła drzwiami;
137     3, 27|            drzwi skrzypnęły i on się cicho wsunął prosto idąc do chorego. ~-
138     3, 27|           półkoliste kręgi kiej węże cicho pełznące; to chybotliwe
139     3, 27|      dzwonków.~Czas snuł się wolno i cicho, bo kiej słońce stanęło
140     3, 27|              rodzony, a on się witał cicho, każdemu coś rzekł i w głowę
141     3, 27|     Widziałem się z Antkiem! - rzekł cicho nie patrząc na nikogo.~Zerwała
142     3, 27|            przy nim, kobiety płakały cicho, a nikto nie rzekł i słowa;
143     3, 28|              me, bom zła! - warknęła cicho.~- Kijaszkiem się zastawię
144     3, 28|          oczyma.~Zrazu sprawiali się cicho, często obzierając się na
145     3, 28|           się do niej.~- Ni... leżał cicho, jako i dzisiaj leży...~
146     3, 28|            sól nie mają... - prosiła cicho.~- Niech przyjdzie, to dam
147     3, 28|             pod płotem na gąsiętach, cicho piukających, a co parę pacierzy
148     3, 29|               spytał w końcu również cicho uderzając ją srogimi oczyma.~
149     3, 29|             W powietrzu zaś było tak cicho, że drzewiny, jakby obwiane
150     3, 29|         dobrze, byle tylko zgodnie i cicho, a na rezurekcję przychodzić,
151     3, 30|              czas jakiś. Na wsi było cicho, jeno z dróg dalekich trzęsły
152     3, 30|       siedzieli na kamieniach, cosik cicho poredzając, że już dawno
153     3, 30|             może... juści... - jąkał cicho.~Zamilkli na długo.~- Baczę,
154     3, 30|             a myśląc o Antku, że zaś cicho się zrobiło, bo stary dzieci
155     3, 30|              czas do domu! - szepnął cicho.~- A to pódźmy!~Szli w milczeniu,
156     3, 30|        rozglądając się, przykazywała cicho Józce:~- Wyjrzyj no na drogę...~
157     3, 31|           rankami omglone, szarawe i cicho nagrzane w południa, a zorzami
158     3, 31|           pola, że w pacierz abo dwa cicho już było na wsi a pusto.
159     3, 31|           Witek rozdygotany strachem cicho szepnął:~- A u nas też cosik
160     3, 31|             czując się chorą, rzekła cicho:~- Oczy się wam świecą kiej
161     3, 31|              Lipcom pomagać! - rzekł cicho.~- Nie o swoją sprawę pobilim
162     3, 32|             to przepuszczacie!~- No, cicho, głupia, cicho! Sama widzisz,
163     3, 32| przepuszczacie!~- No, cicho, głupia, cicho! Sama widzisz, co się tu
164     3, 32|        wszyćkiemu uradzić? co?~- No, cicho! Nieśta ziemniaki, bo zbraknie
165     3, 32|              skamląc i popłakując.~- Cicho, maluśki, cicho!... wróci
166     3, 32|        popłakując.~- Cicho, maluśki, cicho!... wróci tatulo, przywiezie
167     3, 32|               synka na koń wsadzi... cicho, maluśki: A, a, a! kotki
168     3, 32|              w głośności żyje, o tym cicho mówią! Skończy się twoje
169     3, 32|              tam wywiedło - żartował cicho.~- Juści, pan jadł kuropatwy,
170     3, 32|    dobrodziejów przyorywał - wtrącił cicho kowal.~Dobrodziej się rzucił,
171     3, 32|       czerniejących dokoła.~- Coś za cicho... aby deszcz w nocy nie
172     3, 32|              parę, mocno splecioną i cicho gwarzącą.~Spotkała i brata
173     3, 33|           poczerwieniała strasznie i cicho jęła prosić: - Nie mów mu
174     3, 33|         głębiej w koniczynę, to...~- Cicho, Michał! Słyszane to rzeczy,
175     3, 33|            siano w przeszłym roku... cicho, tam jakaś kobieta stoi.~
176     3, 33|              buczała?~Tłumaczyła się cicho, miłującymi oczyma ogarniając
177     3, 33|            macie przednówek - mówiła cicho. - Byście chcieli, to mam
178     3, 33|             jęły chrapać, zaczęła go cicho namawiać:~- Miejsce się
179     3, 33|              powiem co wam - szepnął cicho.~Ścierpła nieco, szykując
180     3, 33|           rychło postanowić.~Odszedł cicho, że ani spostrzegła, kiej
181     3, 34|                buchnął Płoszka i już cicho jął podjudzać na wójta prawiąc,
182     3, 34|         młodszy, Jędrzych, odwodził, cicho molestując, ale nie poredził,
183     3, 34|          bystro zaświeciły, szumiały cicho drzewiny, a z mokradeł roznosiły
184     3, 35|             końcu każdemu z osobna a cicho powiadał:~- Chłopaki dobrze
185     3, 35|         pachnący zbożami.~W chałupie cicho było, jak zazwyczaj w niedzielę,
186     3, 35|             się was czepiał.~Nauczał cicho. Obiecała uroczyście, tylko
187     3, 35|             ucho niby człowiekowi:~- Cicho, głupi, gospodarz przeciek
188     3, 35|                Jagusia!... - szepnął cicho, przystając pobok pod olszą.~
189     3, 35|    odwracając się śpiesznie, zapytał cicho, nie patrząc w oczy:~- Prawda
190     3, 35|          kiej przydeptane gadziny.~- Cicho, psiekrwie, kiej naród do
191     3, 36|          głucha na wszystko.~W izbie cicho było i martwo, przez krze,
192     3, 36|        patrzeć, ale pusto tam było i cicho.~Ludzie śpieszniej zaczęli
193     3, 36|           zwiesnowej, szedł zagonami cicho, niby widmo błogosławiące
194     3, 36|             że rozglądając się wołał cicho:~- Dyć jestem, czego? co?...~
195     4, 37|     zaglądałam do niego, to leżał se cicho jak zawdy.~- I nie przemówił,
196     4, 37|          Borynów zrobiło się całkiem cicho, tyle jeno, co przez wywarte
197     4, 37|           Borynów wciąż było jeszcze cicho i spokojnie.~Zaspali ano
198     4, 37|         bryczki przywołał ją i rzekł cicho:~- Hanka, dajcie mi połowę,
199     4, 37|              jakoś pusto i strasznie cicho, jaże Józka buchnęła płaczem,
200     4, 37|            zrobiło się jakoś dziwnie cicho, pusto i smutnie.~Jagusia
201     4, 38|              na smętarzu zrobiło się cicho jak przódzi, ale już nikto
202     4, 38|             a Płoszkowa zaśmiała się cicho:~- Niby to ślepa, a niezgorzej
203     4, 38|          gęgoty.~Jeno u Borynów było cicho i pusto. Hanka poniesła
204     4, 39|            Magda, siedząca cały czas cicho z dzieckiem u piersi.~-
205     4, 39|       poleciała, w izbie zrobiło się cicho jakby w grobie.~Dominikowa
206     4, 40|            niego myślałem - wyrzekał cicho, z głęboką boleścią, jaże
207     4, 40|             jej było tak dobrze, tak cicho i tak błogo na duszy, jakby
208     4, 40|               rzucił grudkę, uciekły cicho jak złodzieje.~Zaś potem,
209     4, 40|           uszów, gdy kowal zaczął mu cicho odradzać, aby sprawy poniechał,
210     4, 41|             szkody robią, to mam być cicho? Niedoczekanie, nie daruję! -
211     4, 41|           ślepiami, aż w końcu rzekł cicho:~- Kaźmirz z Modlicy umiał
212     4, 41|              drugim smakuje! - rzekł cicho, powstając do odejścia,
213     4, 41|              się kole organistów tak cicho, że go nawet psy nie poczuły,
214     4, 41|            dopust udźwignę - płakała cicho.~Medytował długo i w końcu
215     4, 42|             znowu zachrapał, jął się cicho przebierać ze sąsieka, gdyż
216     4, 42|      wychodzili do kościoła, jeno że cicho, bez śpiewań, bez krzyków
217     4, 43|              do roboty.~Józka leżała cicho, zasłuchana w brzęki much
218     4, 43|              a noc stąpała przez nią cicho i ostrożnie, jakby nie chcąc
219     4, 44|        gromadzie zakrzyczał srogo:~- Cicho tam, ludzie, dyć to nie
220     4, 44|           Zaczynamy, ludzie kochane! Cicho tam, Modliczaki! Pan sekretarz
221     4, 44|              na polskie.~Zrobiło się cicho, słuchali w skupieniu, rozważając
222     4, 44|           kazał zadzwonić wójtowi.~- Cicho tam! cicho! słuchać! - spokoili
223     4, 44|      zadzwonić wójtowi.~- Cicho tam! cicho! słuchać! - spokoili sołtysi.~
224     4, 44|           kulasy.~- Zawrzyjcie gębę! Cicho, psiekrwie! - klął wójt,
225     4, 44|              zakrzyczał zgniewany:~- Cicho tam! Dosyć tej narady! Milczeć,
226     4, 44|      spojrzał po gromadzie i szepnął cicho:~- Przegralim dzisia, trudno,
227     4, 45|              to proboszczowskie...~- Cicho, Jasiu, jeszcze kto usłyszy! -
228     4, 45|             ją prał kijem, toby była cicho! Odbije mu ona jutro za
229     4, 46|          znów zbierały się rajcujące cicho kobiety, a na wszystkich
230     4, 46|          progu i uderzyła w płacz.~- Cicho! Trza zaradzić jakoś - szeptał
231     4, 46|         kiedy już ostali sami, rzekł cicho do Hanki:~- Sprawa widzę
232     4, 47|           parę kroków, roześmiał się cicho i pomyślał:~- Musi go trzymać
233     4, 48|       pacierz przy Jagacie - wyrzekł cicho i pokornie.~- A idź, synu,
234     4, 48|              nieprzytomnym głosem:~- Cicho, Jaguś, tak nie można, grzech,
235     4, 48|               tak nie można, grzech, cicho!~Aż umilkła, całkiem wyzbyta
236     4, 48|             pokręciła głową i rzekła cicho:~- W tym coś jest! Już on
237     4, 49|            nic się nie uchowa! A kto cicho robi, o tym głośno mówią!
238     4, 49|              nikomu nie pokwapi...~- Cicho, żeby cię Pan Jezus nie
239     4, 49|     kieliszku, a spluwał jeno i klął cicho.~Podszedł doń Płoszka i
240     4, 49|              kupami, a jakoś dziwnie cicho, ale gdzieś w połowie drogi