Tom, Rozdzial

  1     1, 1 |       wisiało oślepiające słońce; a potem spytał ciszej, lękliwiej
  2     1, 1 |          kurz je zakrył obłokiem.~A potem wlókł się ciężko po piaszczystej
  3     1, 1 |      zaczynał się spadek łagodny.~A potem szedł środkiem drogi w kurzawie,
  4     1, 1 |       tłustego kundla na sznurku.~A potem leciał od lasu chłopak z
  5     1, 1 |        najpierw głowa rozczochrana, potem ramiona, a w końcu już był
  6     1, 1 |       kartofle wysypywać na kupę.~A potem już z rzadka pogadywały
  7     1, 1 |       namiętnie na dzieci własne, a potem już i na wszystkich pomstowała.~
  8     1, 2 |             narzekała płaczliwie.~A potem siadła na progu obory, wsadziła
  9     1, 2 |      krzepnącą na powietrzu krew, a potem skoczył na doły od kartofli
 10     1, 2 |         krową i klął siarczyście, a potem łaził po podwórzu i zaglądał
 11     1, 2 |           sukmanę i pas czerwony, a potem długo czegoś szukał w beczkach
 12     1, 2 |        ociężało go rozdrażnienie, a potem przypomnienie nieboszczki,
 13     1, 2 |      zamigotała i padła aż na staw, potem czyjeś mocne stąpania zadudniły,
 14     1, 2 |          coby na noc nie dawać...~A potem jął myśleć o Jagnie; jak
 15     1, 3 |           zaczęły i bić kopytami, a potem przyniósł z sąsieka nieco
 16     1, 3 |          stajań poszła raźniej, ale potem opadła i wlekła się wolno
 17     1, 3 |             do sąsiedniej stancji i potem siadał na chwilę pod zielonym
 18     1, 3 |      zakolebie i gwarzy, i szumi, a potem staje równo kłos przy kłosie.
 19     1, 3 |           że sądy się rozpoczynają.~Potem sekretarz przeczytał sprawy
 20     1, 3 |         podwórzu.~Skazany zaocznie.~Potem o pobicie chłopaka za wypasanie
 21     1, 3 |            rogu izby, Dominikowa, a potem, że to już ścierpieć nie
 22     1, 3 |     burakami a pszenicą Borynowa, a potem między jarką Tomka a owsem
 23     1, 3 |             Boże dopomóż Amen !~- A potem zarznęliście i zjedli, prawda? -
 24     1, 3 |           całego na-rodu.~Świadczył potem Szymek, syn Dominikowej;
 25     1, 3 |          stodółce był - usłyszał...~Potem zawezwano Barbarę Piesek
 26     1, 3 |        sąsiadów pożywiać musiała, a potem zasług nie zapłacił i z
 27     1, 4 |    pacierzem spieczonymi wargami, a potem ino śpiewał tak żarliwie,
 28     1, 4 |             do Pana o zmiłowanie.~A potem cichość zapadła, cichość
 29     1, 4 |    szczęścia nieopowiedzianego...~A potem głos księdza podnosił się
 30     1, 4 |           kowalem na czele, wyszli.~Potem, kiedy już Jankiel począł.
 31     1, 5 |           ucieszyć ślicznościami.~A potem znów szły kramy, co się
 32     1, 5 |            i uprzężą rozwieszoną.~A potem powroźnicy i ci, co sieci
 33     1, 5 |   niezgorszy, że to na zimę szło.~A potem całe rzędy stołów, nakrytych
 34     1, 6 |         długo rozwichrzoną kądziel, potem pośliniła palec i jęła wyciągać
 35     1, 7 |          słyszysz! Wara ci, żeby ją potem bez ciebie na ozorach obnosili
 36     1, 7 |            ją tak ozebrało, że... a potem mogła się to ognać przed
 37     1, 7 |             z nich nie spuszczał, a potem znowu inne, światowe całkiem
 38     1, 7 |              Roch milczał chwilę, a potem podniósł siwą głowę, okoloną
 39     1, 7 |            niecoś z torby przegryz, potem wyłamał niezgorszy kijaszek,
 40     1, 7 |            aż pies siadł na zadzie, potem zawrócił, ogon wtulił między
 41     1, 7 |          błogosławił wszystkiemu.~A potem, kiedy już odchodził, to
 42     1, 7 |          przynaglał, nie pomogło, a potem ino po wsi mówiła :~- I
 43     1, 8 |       brzega do Abramka na piwo, to potem co?...Dzieci macochę wyżeną
 44     1, 9 |     jeździli ze starszym panem... a potem pomarli... gront stryje
 45     1, 9 |         Socha, jako i mnie jest.- A potem dziedzic do koni mnie wziął,
 46     1, 9 |            wziąłem i wyniesłem... a potem do ciepłych krajów pojechał,
 47     1, 10|            wycyganiła ode mnie... a potem i dać było potrza... Jakże
 48     1, 11|           zleje...sama go obetniesz potem... Znałam taką niejedną ... -
 49     1, 11|            padła do nóg macierzy, a potem i drugich podejmowała, przepraszała
 50     1, 11|         rznęła ze wszystkich sił.~A potem Jagnę wiedli drużbowie -
 51     1, 11|           świętym chlebem i solą, a potem nuż się ze wszystkimi z
 52     1, 11|             łacinie się rozumiał, a potem przepijali po tym kieliszeczku
 53     1, 11|      popędzi i ciągnij, narodzie, a potem i krwią się oblewaj, swego
 54     1, 11|       ruchała, niczym żywy zając.~A potem w "Przepiórkę".~Nastka Gołębianka
 55     1, 11|         wkupywać się do gospodyń!~A potem jednym ciągiem odprawiali
 56     1, 11|            jakby głosu probowały, a potem jęły zawodzić szeroko, przenikliwie,
 57     1, 12|         węgły, aż stajnia drgała, a potem jęły wtykać w drzwi długie,
 58     1, 12|             nikt nawet nie słyszał. Potem Jaguś raz po raz przywtarzała,
 59     1, 12|           dzieciątko ukrzywdzone.~- Potem se zjem, odpocznę nieco
 60     1, 12|           sprawię - pomyślał.~Ale i potem nie mógł, zapadał w sen,
 61     1, 12|            dzień wietrzny, aż się i potem rozśnieżyło na dobre.~Śnieg
 62     2, 15|        pojadał kapustę z grochem, a potem kluski ziemniaczane z mlekiem,
 63     2, 15|         złote.~Mateusz się wściekał potem, młynarzowi do oczów skakał,
 64     2, 15|    wyszczerbił się topór na sęku, a potem zaś, zaraz z przypołudnia,
 65     2, 16|           na talerzu pod Pasyjką, a potem wyniesła z dobry garniec
 66     2, 16|         Boryna, popatrzała matka, a potem na siebie długo i ważnie
 67     2, 16|            pozwolił, sam wyniósł, a potem przy sposobności przyparł
 68     2, 16|             z ziemniakami całymi, a potem przyszły śledzie w mące
 69     2, 16|          pszenne kluski z makiem, a potem szła kapusta z grzybami,
 70     2, 16|       poradzali z cicha a poważnie.~Potem Jaguś nagotowała kawy, to
 71     2, 16|         jeszcze nie kolej, to legną potem w mrok, cierpliwie czekający
 72     2, 16|             co Rocho opowiadał, ale potem Boryna, to i kowal też opowiadali
 73     2, 16|     krzyknęli z podziwu, gdy wszedł potem do izby; pozbył się bowiem
 74     2, 16|     katanach z cienkiego sukna... a potem jeszcze szli z wsi dalszych,
 75     2, 16|           piersi i modlił żarliwie.~Potem zaś, gdy się msza skończyła,
 76     2, 16|         śniegu i połykał chciwie, a potem skoczył przez mur na drogę -
 77     2, 17|         kościoła i ledwie w pacierz potem już cały dom chrapał, aż
 78     2, 17|            ręce... to światła... to potem inne, dawne wspominki przychodziły...
 79     2, 17|            i tam przesiadywała, ale potem Franek ją sprał i wygonił,
 80     2, 17|       chojaka pozwolić mu ciąć... a potem dopiero w krzyk, do sądów,
 81     2, 18|       cebratki z piciem dla krów, a potem przyleciała po skopki do
 82     2, 18|          łysula nie wypiła jeszcze, potem przyletę.~Witek pędem poleciał,
 83     2, 19|       robocie przypiekał cięgiem, a potem i szczekał paskudnie, to
 84     2, 19|     wyczytał.~Przepili raz i drugi, potem Antek postawił kolejkę i
 85     2, 19|      dowodził chełpliwie.~- A jak i potem nie przejdzie? - rzekł smutnie.~-
 86     2, 19|           poczęstunek do szynkwasu, potem muzyka sielnie zagrała,
 87     2, 19|         przytwierdzili półgłosem, a potem z wolna przeszli na różne
 88     2, 19|       odejdź! - krzyknął groźnie, a potem nagle, nie wiada laczego,
 89     2, 20|              powróciwszy do domu ni potem, nawet nazajutrz ani marnego
 90     2, 20|             cztery złote. Zaglądała potem do sąsiadów, by ino jakoś
 91     2, 20|            słowem, że struchlała; a potem nie zrobił się inszym, nie
 92     2, 20|         twardym wyganiać humory, bo potem i kłonicą nie poradzi.~-
 93     2, 20|         złośliwie.~Jakoś w parę dni potem, zaraz po Gromnicznej, dał
 94     2, 20|              a do piekła namawia. A potem podniósłszy głos spojrzał
 95     2, 20|      zapachy kiej z trybularza, jak potem opowiadał Witek, palce z
 96     2, 20|             za łby brano, aż ksiądz potem karcił z ambony, no i drugie
 97     2, 20|        będziemy drzewo na tartak, a potem deski do miasta.~- No, juści,
 98     2, 21|          załzawione od wiatru oczy, potem zaś w dyrdy śpieszył cicho
 99     2, 21|           gałęzi i wierzchołów.~Ale potem nastawały długie, zgoła
100     2, 21|              strach nią zatrząsł, a potem zawrzała gniewem tak dzikim
101     2, 22|   wrzecionami zapasowymi pod pachą; potem przyszła Gołębowa, Mateusza
102     2, 22| Niedźwiednik pochwalił Boga, zapiał potem kiej kokot, zabeczał jak
103     2, 22|        naprawiał, i złości gasił, a potem, by już być za jedno z chłopami,
104     2, 22|          między sobą cicho zrazu, a potem już dla wszystkich w głos
105     2, 22|          chmurka słońce nakryje, że potem nie wiada nawet, czy był...
106     2, 22|         wlazło! Robiła też w, niego potem, robiła, a odbijała się
107     2, 22|            dwór wyleciał i powiadał potem, iż chłop jakiś uciekał
108     2, 22|      używają do syta!~Uspokajał się potem Jastrząb i jeszcze barzej
109     2, 22|  popuszczały ni na to oczymgnienie.~Potem lewentarze padły na mór.~
110     2, 22|            lewentarze padły na mór.~Potem piorun spalił wszelkie zabudowania.~
111     2, 22|        spalił wszelkie zabudowania.~Potem grady wybiły zboża.~Potem
112     2, 22|           Potem grady wybiły zboża.~Potem czeladź go odbiegła.~Potem
113     2, 22|          Potem czeladź go odbiegła.~Potem zaś przyszły takie susze,
114     2, 22|           wyschły, ziemia popękała.~Potem opuścili go całkiem ludzie
115     2, 22|         Przywtarzali jej z cicha.~A potem zaś z wolna zaczęli pogadywać
116     2, 23|             podziwu i niepamięci.~A potem, powracając do przytomności,
117     2, 23|          tajemnicy poczną, bych się potem stać zdumionym oczom: wiośnianą
118     2, 23|             śmiertelny bek zajęczy, potem ostry tupot, wrzawa charczeń,
119     2, 23|        otwór i nasłuchiwał długo...~Potem przesunął się do przełazu
120     2, 24|            się z nawrotem.~Nie mógł potem zrozumieć, czego się ulęknął,
121     2, 24|           go, a do pokuty wzywał, a potem zwrócił się do całego narodu,
122     2, 25|            powieźli je na cmentarz, potem zaś febry i gorączki, to
123     2, 25|           na drogę patrzeć, a inszy potem rozpowiadał, jako i boćki
124     2, 25|      Mateusz, Kobus, to Kozłowa, to potem i drugie rzucili się we
125     2, 25|       siebie kiej nieprzyjacioły, a potem długo i trwożnie szemrały.
126     2, 25|      krzyczał przez sen, powiedając potem, że zmora go dusiła; to
127     2, 25|         pnie, żylaste i mrukliwe.~A potem Kłębiaki i młódź druga,
128     2, 25|        ostatniej pary nie puścił.~A potem jakby się zapamiętał, że
129     3, 26|         chałup coraz bliższych.~- A potem już się położę i zamrę ci,
130     3, 26|            dwie strony zamieszkany.~Potem Balcerków posiedzenie; poznałaby
131     3, 26|            nos cięgiem ucierając...~Potem zaś krzątając się pilnie
132     3, 26|        poświęcanym rozdała każdemu, potem zaś sznury paciorków dziewuchom,
133     3, 27|            boki z lubością.~Otwarła potem do kur porzuciwszy przed
134     3, 27|           to gorąco było w izbie, a potem nalewała mu po ździebku
135     3, 27|     taksujących każdą jej wstążkę i potem za to obnoszących ją na
136     3, 27|         cieniów drzew nadbrzeżnych; potem gęsi przepływały białymi
137     3, 27|         strażniki nie zwąchają... A potem, kiej przepomną, sprowadzę
138     3, 27|          żałośliwe się wyrwało...~A potem zaś na wieś poszedł wstępując
139     3, 27|            czy drzwi pozawierane, a potem długo stojała pod ścianą
140     3, 28|            padł na przednie nogi, a potem kiej mu nie poprawi już
141     3, 28|          jego głową wszyćko stoi. A potem będzie, jak Pan Jezus da...~-
142     3, 28|       Człowiek nieraz plecie, czego potem żałuje. Nie pamiętajcie,
143     3, 28|         któren jeno nie baczy, jaką potem weźmie zapłatę - dodała
144     3, 28|             gęgot czynić. Zagadnęła potem do niej Józka: nie odezwała
145     3, 29|    zamigotały krwawymi postronkami, potem zaś deszcz spadł ulewny.
146     3, 29|            izbę wiały, ale musiałam potem zadrzemać. Aż tu naraz kiej
147     3, 29|            konie szykowali, a nawet potem hardo się postawiła, kiej
148     3, 29|     różności roztopionym woskiem, a potem wpuszczała we wrzątek bełkocący
149     3, 29|         gardzieli pono strzegła - a potem skropiła nią inwentarz i
150     3, 30|        wstąpiła w serca.~A gdy wnet potem ksiądz zaintonował u ołtarza
151     3, 30|          powinowatym przez matkę.~A potem zabawiali się w ślepą babkę.~
152     3, 30|      popuścić duszy tam przy nim ni potem z powrotem przy ludziach,
153     3, 30|      wniebogłosy wrzeszczała... Zaś potem, dobrawszy jeszcze Witka,
154     3, 30|             ale mimo strachu wyszła potem na ganek, bo aż dudniało
155     3, 30|           do organistów pociągnęli.~Potem zaś już chałupy nawiedzali
156     3, 30|      wieczór nie zamroczył ziemi, a potem powiadał jeszcze różności,
157     3, 31|            bo przepija z miejsca, a potem dzieciska z głodu mrą.~-
158     3, 31|         olszyny, że i rodzona matka potem nie rozpozna, zaś cegłą
159     3, 31|      parobku, orzącym nade drogą, a potem ku zdumieniu chodził po
160     3, 32|            odprowadzał...~Do stajni potem zajrzała, ale jakby po nową
161     3, 32|          ani sposób iść było.~A zaś potem, choć przyszła nieco do
162     3, 32|          też oszukuje na wadze. Zaś potem już z Kozłową na spółkę
163     3, 32|          ciernie, że trzeba je było potem obchodzić, a gdzie znów
164     3, 32|          procesję, to i plątała się potem pomiędzy ludźmi, jak ten
165     3, 32|    spozierały z dala na siebie.~Zaś potem, narządzając wspólnie kolację,
166     3, 33|           za grzywę na ugory.~Ale i potem niewiele się przyciszyło,
167     3, 33|          Zlecisz z woza, to biegnij potem za rozworą z wywieszonym
168     3, 33|            podufałości rachując, co potem prędzej zaniesie na zapowiedzie.~
169     3, 33|             dołu z ziemniakami.~Zaś potem cosik ostro pykał przygasłą
170     3, 33|       ślepiami, a nie odrzekli, zaś potem i Grzela, wójtów brat, powiedział
171     3, 33|      przewałęsał po wsi. Groziła mu potem, że niech jeno Antek powróci,
172     3, 33|             jeszcze przed sprawą, a potem to już se poredzi, choćby
173     3, 33|            Zaś Hanka mogłaby jechać potem la niepoznaki. Grzela wróci
174     3, 34|    przyobiecał; a przyjmie mnie kto potem, do tego przystanę na dłużej.~
175     3, 34|             matce, dał je Jagnie, a potem snadź odebrał - szepnęła
176     3, 34|          ruszył ku borom.~Rocho zaś potem u Weronki siedział wysłuchując
177     3, 34|        broni takiej doli! - myślała potem z dziwną litością i jeszcze
178     3, 34|            rubli morgę sprzedają, a potem to znajdziesz z jakie tysiąc
179     3, 34|            na przewiady i opowiadał potem ze śmiechem, co się stało:
180     3, 35|          koszącym koniczynę, któren potem rozpowiadał, jako zrazu
181     3, 35|      słuchać nawet nie chciał, lecz potem siedli obaj na miedzy i
182     3, 35|             rumieńce pokryły twarz, potem zbladła kiej ściana, oczy
183     3, 35|             się i tak dowiedzą, zaś potem trzeba mówić, co go puścili
184     3, 35|            już był i dobry. ~- Aleć potem wołałam za tobą, nie usłuchałeś...~-
185     3, 36|            pogrzebał w kominie, zaś potem, jak stał, boso i w koszuli,
186     3, 36|     poklepując konie, jaże zarżały, potem do krów wsadził głowę, leżały
187     3, 36|           tych zbędnych zabiegów.~A potem, kiej już noc ździebko zmętniała,
188     4, 37|            i niecierpliwie:~- O tym potem. Nie zdzieram skóry z ludzi.
189     4, 37|         wdali się w niego - wyrzekł potem do Hanki. - Dobry to był
190     4, 37|        książki sposobne modlitwy, a potem zaśpiewali litanię za umarłego;
191     4, 37|          podali kluski z mlekiem, a potem prażone mięso z kapustą
192     4, 37|       wyszedł prędko do sadu; Witek potem powiedział, jako stary siedział
193     4, 37|      zawarczał jeżąc się groźnie, a potem wlekły się długie, nieskończone,
194     4, 38|       grubachny głos organisty, zaś potem ciągnęły się długie, jakby
195     4, 38|            kup se co na odpuście, a potem przyjdź do karczmy, to potańcujemy.~
196     4, 38|        jedno, to zaraz odpisze, zaś potem omentra rozmierzy, co komu.~-
197     4, 38|         przegrał rychtyk to samo, a potem rznął insze, jakie tylko
198     4, 38|        nieco na grubej książce, zaś potem przyklęknął pod oknem, przeżegnał
199     4, 39|             Weźmiecie co niebądź, a potem powiedzą, żem pół gospodarki
200     4, 39|             póki jeszcze pora, abyś potem nie pożałowała! Ani godziny
201     4, 39|            skrycie się cieszyć.~Zaś potem klękając do pacierzów szepnęła
202     4, 39|          Były z rana u spowiedzi, a potem długo radziły z dobrodziejem,
203     4, 40|       rozgłośniej na całą wieś, zaś potem zaśpiewały skowronki, ale
204     4, 40|          bied a turbacji. Jakby się potem na nowo narodził!~- Prawda,
205     4, 40|            Ostaw, Hanuś, kogutki na potem, a sporządź cosik po naszemu.
206     4, 40|        zagrodzie kręcił się źrebak; potem do pustej obory, zaś jeszcze
207     4, 40|           pustej obory, zaś jeszcze potem do stodoły do tegorocznego
208     4, 40|            przewiała!~Wstrzymał się potem przy jęczmieniu, który był
209     4, 40|            cicho jak złodzieje.~Zaś potem, że siedział jakby w odrętwieniu,
210     4, 40|           Uchwalicie po złotówce, a potem każą wam dodać po rublu...
211     4, 40|             jakie wielkie święto, a potem rozczesując włosy pod oknem
212     4, 41|         spuchnął niby bania. Już me potem nie bijał...~- Długoś to
213     4, 41|     błagalnie, jakby do niej. Długo potem przecierał oczy wodząc nimi
214     4, 41|          nie widziałam! I czemuś me potem ostawił samą, na pastwę?~
215     4, 41|          trop w trop, rozpowiadając potem, jako wstępowali do sołtysa
216     4, 42|              przecierał oczy zalane potem i znowu przypinał się do
217     4, 43|           pies złapał, co? - pytała potem ździebko niespokojnie.~-
218     4, 43|     postawienie szkoły w Lipcach; a potem Grzela nauczał każdego z
219     4, 44|           drugich pomniejszych wsi:~Potem długo wywodził, jaki to
220     4, 45|             łuskając kłosy aż miło, potem brata usadził w bryce i
221     4, 45|            i księdza sprowadzą... a potem we świąteczne szmaty me
222     4, 45|    księżyczek mój serdeczny!~On zaś potem długo stał pod jakąś ścianą
223     4, 45|     częściej zaglądał do karczmy, a potem w chałupie wyprawiał różne
224     4, 47|          bywało, że poszedł kajś, a potem znowu się zjawił.~- Któż
225     4, 47|              kobietę ostawi samą, a potem, jak się niebodze co przygodzi,
226     4, 47|          póki jej nie dostanieta. A potem jeszcze się przekpiwają!~-
227     4, 47|              szeptała z lubością.~A potem już całe godziny nie odzywała
228     4, 48|          czerwony jak burak, oblany potem i zgorączkowany, szczęściem
229     4, 48|           się plątała po drogach, a potem, gdy w chałupie poszli spać,
230     4, 49|       oglądał trwożnie na drugich i potem jeszcze skwapniej przypinał