Tom, Rozdzial

  1     1, 1 |         ramiona, a w końcu już był cały widny na tle słońca z tym
  2     1, 1 |              Przeciech, a one mają cały półwłóczek i jeszeze łączkę
  3     1, 2 |         rozstąpiły, a Witek, który cały czas coś najspokojniej majstrował
  4     1, 3 |        wszyćko...~- Wszystko?... a cały zad to gdzie?... - syknęła
  5     1, 3 |      własnym dzieckiem wygnał ją w cały świat... buchnęła w końcu
  6     1, 3 |      zdumiony.~- Wielmożny sądzie, cały świat wiedział, jak to było,
  7     1, 3 |   przydrożne topole, Boryna, który cały ten czas burzył się w sobie
  8     1, 3 |         Miądlice ostro kłapały, aż cały rząd kobiet pochylał się
  9     1, 4 |        stodołami, pasł się dzisiaj cały inwentarz Borynowy a pod
 10     1, 4 |            płaczem, a za nim naród cały: kobiety, gospodarze nawet,
 11     1, 4 |            a dzieci, a kumy - to i cały świat la niej. Każda kobieta
 12     1, 4 |          dwa półkwaterki... to już cały rubel?... Jakże?... dwa... -
 13     1, 5 |      leniwiej, stężały od chłodu i cały w szronach, i w bolesnej
 14     1, 5 |         ich tam niemało, jakby kto cały kram posuł tymi kamuszczkami
 15     1, 7 |            kiej ogłupiały pognał w cały świat.~A Pan Jezus przyszedł
 16     1, 7 |    karczmie grali, a przed kruchtą cały jarmark i pijaństwo, i rozpusta,
 17     1, 9 |        dnia tego widzieli...~Józka cały dzień popłakiwała i tłukła
 18     1, 9 |     żałości biły ku niebu, w świat cały szły...~Ludzie snuli się
 19     1, 9 |               wzieni i mnie... Bez cały rok byłem... a co kazali,
 20     1, 10|           z lasu, wykrzyknął ~- Na cały tydzień będzie tego, no -
 21     1, 10|        głowie, co ma rzec, a drżał cały ze wzruszenia i niecierpliwości.
 22     1, 10|            i cała wieś wie o tym...cały świat!... cały!...~- Wara
 23     1, 10|         wie o tym...cały świat!... cały!...~- Wara ci od niej, bo
 24     1, 10|            i tak jasno świecił, że cały staw roziskrzył się jakby
 25     1, 11|        przysłonięty modrą płachtą, cały zaś pułap i belki, poczerniałe
 26     1, 11|         gdzieś przed się, choćby w cały świat... ale gdzie? Abo
 27     1, 11|     wywiódł do końca, bo Szymon na cały stół wykrzykiwał, że już
 28     1, 11|             Muzyka zagrała wolno i cały naród zebrany, starzy i
 29     1, 11|       tysiące iść, że choćby świat cały porwać, sprać, stratować,
 30     1, 11|         ogromne, na bory, we świat cały wirem tanecznym szło, toczyło
 31     1, 12|             bezprzytomnie dygocząc cały.~Zaniósł się głębokim, żalnym
 32     1, 12|           żeby wody poszukać, a on cały we krwi, blady jak ściana
 33     2, 13|      gorejącymi żagwiami, że świat cały stawał w łunach i w pożodze.~
 34     2, 13|          ziemię i przesłonił świat cały modrawą białnością, a leciał
 35     2, 13|      odemstą i myśleniem o niej, a cały ten czas żył w gorączce
 36     2, 13|     powiedą, żywicielko nasza... w cały świat!... - szeptała obejmując
 37     2, 14|          pod lasem, mróz bierze, a cały dół rozwalony, jakby go
 38     2, 14|            Jak tego psa na mróz, w cały świat! A gdzie ja się sierota
 39     2, 14|           w oborze przy dojeniu... cały skopek mleka wylała...a
 40     2, 14|       słojów różnych, a na półkach cały rząd bochnów kiej koła,
 41     2, 14|     zadygotały z nagła boleśnie, i cały dom kurczył się, przywierał
 42     2, 14|          jak się zapomoże, zanieść cały kamień wosku do kościoła,
 43     2, 14|             kto mocniejszy, on czy cały naród? niech zobaczy!~Nie
 44     2, 14|       robotę się nie starał, a ino cały ten czas przewałęsał.~Położyli
 45     2, 15|        dzień, a wolał go robić bez cały tydzień, odpoczywający...
 46     2, 15|          ten zbój spoglądał, a już cały dzień słowa nie przemówił
 47     2, 15|            bez przerwy, trząsł się cały, dygotał i pracował wszystkimi
 48     2, 16|       kłębach mgieł, ale świat się cały rozsłonecznił i stanął w
 49     2, 16|          głodni byli, boć to dzień cały o suchym chlebie, a pojadali
 50     2, 16|           to złe, wciśnie się i na cały rok ostanie! - wykrzyknęła
 51     2, 16|           A w tę noc, jedną na rok cały, wszystko się podnosi, przecyka,
 52     2, 16|     podniesionym batem - świat się cały zaląkł w to oczymgnienie
 53     2, 16|            końcu Jagustynka, która cały czas w cichości siedziała,
 54     2, 16|            zalały głos, trząsł się cały ze zgrozy świętej, z bólu
 55     2, 16|        jaśniały jak gwiazdy, świat cały przysłoniły, że zatraciła
 56     2, 17|         ledwie w pacierz potem już cały dom chrapał, aż się rozlegało,
 57     2, 17|     kądzieli, i omotuje sobą świat cały, cudności różne patrzy,
 58     2, 17|          wolę, to jak ten cielak w cały świat się poniesie, choć
 59     2, 17|          pilno mi, nie!...~Dom już cały legł spać, a Maciej siedział,
 60     2, 17|             radość, że pojedzie na cały dzień, późno wróci, może
 61     2, 18|          mu było, bo wstrząsał się cały, zacierał ręce i coraz bliżej
 62     2, 18|   przejmował, że to już mroczało i cały smętarz jakoby się w śmiertelne
 63     2, 18|        cosik i niesło, że choćby w cały świat, zaraz, w ten mig,
 64     2, 18|         słabiznę.~- Nie, u Szymona cały czas siedziałem - powiedział
 65     2, 19|            szukać daleko!~Socha ma cały kołnierz od kożucha, bo
 66     2, 19|         zeskrzytwiała tuliła świat cały, wieś już spała, ani jedno
 67     2, 20|  powstrzymywanych gniewów a żalów.~Cały dom zmilknął, osnuł się
 68     2, 20|            mocno wzięła do głowy i cały dzień deliberowała nad nimi.
 69     2, 20|       obejście poświęcić budynki i cały dobytek. Boryna niósł przed
 70     2, 20|           zgodzie opiera się świat cały, zgodnie, po dobroci, to
 71     2, 20|            choć odrutowany i zgoła cały się widział, a gdziesik
 72     2, 20|          dobrodziej chorował przez cały tydzień, aż ksiądz z Tymowa
 73     2, 21|             drzewa szumiały dziko, cały las się kolebał i prawie
 74     2, 21|     chojary, iż się wydawało, jako cały bór runie zdruzgotany.~Biegli
 75     2, 21|        zasypywały kurzawą, że stał cały w mgłach, przez które migotało
 76     2, 21|        sobie zimę, śniegi, wichry, cały świat zgoła i że zawsze
 77     2, 22|       Nastka.~- Poszłabym za nim w cały świat za to jedno słowo!'~
 78     2, 22|        świat za to jedno słowo!'~W cały świat! - wykrzyknęła namiętnie
 79     2, 22|            w tę noc, w ten mróz, w cały świat!~Opadli wnet Rocha
 80     2, 22|          na miejscu zabił, a sam w cały świat pognał na wolność!~
 81     2, 22|         słońce żarło żywym ogniem! Cały dzień się tak trudził i
 82     2, 22|           jakiś dwór sielny, jakby cały ze śrebła, szyby miał z
 83     2, 22|        Przestojał na skwarze dzień cały, bo nikto z uzdą do niego
 84     2, 22|          izba, luta noc, świat ten cały pełen utrapień i nędz wszelkich,
 85     2, 22|             że już chyba złemu się cały odda, bo on jeden ludzi
 86     2, 22|          że, już za nic miał świat cały.~Głupi! nie baczył, czym
 87     2, 23|        lecieli ze wszystkich sił w cały ten świat, modrością siną
 88     2, 23|            zginęło z oczu, i świat cały, i sama pamięć o nim, aż
 89     2, 23|           Dyć bym za tobą poszła w cały świat na śmierć! - szepnęła
 90     2, 23|         rozwleczone dymy, że świat cały zdał się utkany z mgieł,
 91     2, 23|      nieprzeniknioną ulewą i świat cały przepadał, że oczy, nie
 92     2, 23|      pięściami w piersi i pognał w cały świat.~Rzucił się wtedy
 93     2, 23|        brzasku, bo ogień objął już cały bróg i z szumem miotając
 94     2, 24|            mój chłopak, że wczoraj cały czas chodził po drodze przed
 95     2, 24|         pokazał się ani razu przez cały ten czas, powiadali, że
 96     2, 24|            wyrwał się z więzów i w cały świat poszedł, a insi zaś
 97     2, 24|     lubością nim dychał. Poweselał cały świat, lśniły się kałuże
 98     2, 24|  przesłoneczniona roztocz zalewała cały świat pogodną jasnością
 99     2, 24|     podłodze.~Msza się skończyła i cały naród w skrusze, a często
100     2, 24|           się strwożony, zadygotał cały z przerażenia, nie mógł
101     2, 24|      Organy huczały przejmująco, a cały naród śpiewał w jeden głos,
102     2, 24|          kara ludzka!~Struchlał ci cały naród, przycichł raptem,
103     2, 24|           na niego z hukiem, jakby cały kościół się walił, obejrzał
104     2, 24|          srogie potępienia słowa i cały naród idzie na niego.~-
105     2, 25|            wesela, śmiechów!~Świat cały zajmował się płomieniami
106     2, 25|          otoki borów, we świat ten cały dyszący radością, a powietrzem
107     2, 25|          zarazem opanowywała naród cały.~Dopiero stary Kłąb zarządził,
108     2, 25|            gotową uciekać choćby w cały świat!~Ale gdzie to pójdzie,
109     2, 25|          na serce, aż się zatrząsł cały z bólu, i złość, pełna wyrzutów
110     2, 25|          okropnym, jakby się świat cały nad nią zawalał.~Dopiero
111     2, 25|     krzyczeć ze wszystkich sił, na cały ten świat - jako niewinowata,
112     2, 25|       krzyk buchnął ogromny i tłum cały zawrzał nienawiścią a pomstą,
113     2, 25|      Kobusem i Antkiem, któren już cały czas na boku się trzymał
114     2, 25|        posępnie, straszno jakoś...~Cały naród leżał we śpiku, ale
115     2, 25|   dzieciątek, to ktosik budził się cały w potach i takim strachu
116     2, 25|          się zwiększał, zajęli już cały plac przed karczmą aż do
117     2, 25|             bo przyszedł Boryna, i cały naród do niego się odwrócił.~
118     2, 25|           szkód, a utrapień, jakie cały naród ponosi! Podawalim
119     2, 25|        leda chwila spadnie i świat cały roztratuje.~A za nimi niesły
120     2, 25|       struchlałych i ryknął, że na cały las się rozległo:~- Ludzie
121     2, 25|           kiej w febrze, zadygotał cały, w oczach pociemniało i
122     2, 25|     rozlewać, ktoś znów krzykał na cały bór, aż się rozlegało, a
123     2, 25|             na proch by starli, na cały świat by się porwali.~Szli
124     3, 26|           rozdzwaniał się na świat cały.~Wraz i drugie jęły się
125     3, 26|            niesie się z krzykiem w cały świat.~- Jezus mój! Jezusiczku
126     3, 26|          sobą oną ziemię, ów świat cały, każdą grudkę napęczniałą,
127     3, 26|        nieco nad drogą, trząsł się cały i z głuchym łoskotem pracował.~
128     3, 26|          się kiej ręce ogarniające cały staw.~Kolebała się w sobie
129     3, 26|           A do tego zawziął się na cały naród, że ni jednego komornika
130     3, 26|  trzydziestu, a z nimi urzędniki i cały sąd, rozłożyli się na plebanii.
131     3, 26|        Nieszczęście takie padło na cały naród i Boryna też leży
132     3, 27|        ostatku! Jakże - całą noc i cały dzień przesiedział w chałupie
133     3, 27|       krowy mojej! - odkrzyknęła w cały głos nasłuchując, co tamta
134     3, 27|       obraniał!~Rzucił na skrzynię cały pęk wilgotnych jeszcze od
135     3, 27|     wszyscy i wkrótce śpik ogarnął cały dom, jeno Hanka poszła jeszcze
136     3, 28|            że młynarz przysłał ryb cały więcierz i że po obiedzie
137     3, 28|          sobą choćby tą złością na cały świat, ale się nie obroni,
138     3, 29|  niedojrzanych w zimowych mrokach; cały świat przecykał z martwego
139     3, 29|          przesiadując prawie dzień cały w kościele, a dzisiaj znowu
140     3, 29|     przyjdzie nam iść, na żebry, w cały świat!~- No, nie krzyczcie,
141     3, 29|           a tasiemki, a szpilki, i cały ów kram do przystrajania,
142     3, 29|         hardo i mimo że już prawie cały wieczór Hanka nie dawała
143     3, 29|            poredziła.~Przez to już cały wieczór dopiekała wszystkim
144     3, 29|      sprawność. Obeszli w procesji cały staw i koło kościoła skręcali
145     3, 29|        najżółciejszy; wysypała też cały zajazd przed gankiem i ścieżka
146     3, 29|       zajęczymi wąsami opleść stół cały.~A tyle co skończyły, sąsiadki
147     3, 30|          się coraz barzej, że wnet cały naród był na kolanach, ramię
148     3, 30|         zbawienia!~Ryknął ci na to cały naród i płacze, szlochania
149     3, 30|          kiej dzwony zaśpiewały na cały świat, a dobrodziej z Przenajświętszym
150     3, 30|         bory.~Naraz wstrząsnął się cały i odsunął ździebko.~- Mroczeje,
151     3, 31|        starego obyczaju, obchodzić cały dom, na węgłach jeno przystając
152     3, 31|            Pięćdziesiąt złotych na cały rok od sztuki, niewielka
153     3, 31|             a zmiany na świecie za cały miesiąc.~- Na bystrym koniu
154     3, 31|         swojego króla mają, któren cały we srebrnych guzach chodzi,
155     3, 31|   najbardziej radosny i wzruszony, cały dzień uwijał się po wsi
156     3, 31|     potrząśnięty, w ogniach stanął cały, w skrzeniach mokrawych
157     3, 31|            co kajś zatrzepotały, i cały ten rwetes i krętaninę wychodzących
158     3, 31|         wam swoich koni, choćby na cały dzień, jeno mi ich nie zgońcie...
159     3, 32|         warzy, ile wlazło, tom bez cały czas powrósła kręcił i Boga
160     3, 32|              Dyć już kiej te sroki cały świat to jedno rozpowiada!~-
161     3, 32|        młotów, zaś ludzkie głosy i cały ten rwetes przygotowań był
162     3, 32|           się już całkiem wykryło, cały świat się rozjaśnił, a wszystkie
163     3, 32|        głowy chylące się pokornie, cały ten świat rozdygotany cichą
164     3, 32|   spłoszony źrebak odbiegł maci, w cały świat gnając.~Ze staje mieli
165     3, 32|      rogatą czapeczkę i wesoło a w cały głos huknął:~- Niech będzie
166     3, 32|          przytajone w gąszczach, i cały bór jakby w ogniach stanął
167     3, 32|          przemówić nie ma do kogo! Cały naród wre ukropem radości
168     3, 33|     Poczekajta ino, a niezadługo i cały folwarczek wama przyobieca.~
169     3, 33|          co czuła i z czym się już cały tydzień nosiła, żal teraz
170     3, 33|            i piekłował. Że Tereska cały czas się nie odzywała, to
171     3, 33|          kiej do miasta pojechała, cały dzień się przewałęsał po
172     3, 33|     niekiej z męką i strachem:~- W cały świat uciekać! Na zawsze!
173     3, 34|         akuratnie się ozwała, kiej cały dom wyszedł. Józka biegła
174     3, 34|           jakoby wraz z nimi świat cały śpiewał chwałę Panu - jakoby
175     3, 34|        gałęzie i snopki z dachów w cały świat porwał, a pierwsze
176     3, 35|            tak zrobić.~Jeszcze się cały wieczór naradzali, ale już
177     3, 35|            za gardziel, trząsł się cały, słowa nie mogąc wykrztusić
178     3, 35|            okrwawiony, w siniakach cały i w tych krzepnących już
179     3, 35|       dziedziczce z Głuchowa, choć cały świat wie, jak się tłucze
180     3, 36|            zorze niebo zrumieniły, cały naród tam ciągnął, zaś rzędy
181     3, 36|         zaraz przyległa w pościel, cały dom wkrótce zasnął, a Hanka
182     3, 36|          dokoła niego działo przez cały czas choroby, przesiąkało
183     3, 36|             zapatrzony przed się w cały ten urokliwy świat nocy
184     3, 36|    wszelkie światłości pogasły, że cały świat oślepł nagle i zatonął
185     3, 36|        zboża, opasywały go zagony, cały świat się podnosił i walił
186     4, 37|       lubością szerokie pola i ten cały świat Boży.~- Żeby tak pospłacać
187     4, 37|         stwór przyległ w cichości, cały świat z wolna oniemiał i
188     4, 37|          nie- powstrzymanie spływa cały świat, że już niejednemu
189     4, 38|      chusty, kapoty i wełniaki, że cały smętarz widział się kieby
190     4, 38|        baldach płynął na przedzie, cały w dymach kadzielnych, że
191     4, 38|           naszczekiwań, ukazał się cały rząd ogromnych bryk, nakrytych
192     4, 38|               Tęgoście podkurzyli, cały rój się wyniósł.~- A bo
193     4, 38|     organów i śpiewań, a jakby się cały wykąpał w onym święcie,
194     4, 38|          ruchał, zaś Kobus, któren cały czas pary z gęby nie puścił,
195     4, 38|         przymykali okna i pokrótce cały dom oniemiał i migiem pogrążył
196     4, 38|        Jasio powstał, wychylił się cały i jakby patrząc na nią zawołał:~-
197     4, 39|       ostanie! Mogło tak być przez cały czas ojcowej choroby, to
198     4, 39|           gniewnie Magda, siedząca cały czas cicho z dzieckiem u
199     4, 39|      kopnie cię, a za mną poleci w cały świat! Wymiarkuj to sobie
200     4, 39|       zgryziona tą wiadomością, że cały dzień chodziła kiej błędna,
201     4, 40| Nasłuchiwała z bijącym sercem, ale cały dom spał głęboko, nawet
202     4, 40|      zapachnie kiecka, to za nią w cały świat gotów.~- Oj prawda,
203     4, 40|        prawie wniebowzięta, że już cały czas, dopóki spali, chodziła
204     4, 40|        gorącymi ustami i obejmować cały ten świat kochany.~- Nic,
205     4, 40|           zdało się wołać na świat cały mocno i radośnie:~- Dyć
206     4, 40|           już trza wypiąć plecy na cały jenteres...~- Cóż ja? Któż
207     4, 41|           żrąca tęsknica, jaże się cały rozdygotał.~Szczęściem,
208     4, 41|            niezgłębionej cichości; cały świat leżał bez tchu w upojnym
209     4, 42|         nie ozwarł do nikogo przez cały dzień, jadło przynosiła
210     4, 42|         roboty, że już razem orali cały dzień, a odjeżdżając obiecał
211     4, 42|            a nazajutrz spał prawie cały dzień, bo dopiero na odwieczerzu
212     4, 42|           z Lipiec. Mateusz prawie cały tydzień harował sielnie,
213     4, 43|          ślepie wydarła, ady bym w cały świat poszła za nią! Pan
214     4, 44|           wczoraj pisarz przywiózł cały półkoszek napitków.~- Schlają
215     4, 44|          Zdrowaś, przeszedł może i cały pacierz, a naczelnik się
216     4, 45|            gdyż trząsł się jeszcze cały i spotniał kiej mysz.~Przez
217     4, 45|      balowali, jaże i przebalowali cały naród, że tera wszystko
218     4, 45|            zachęcać do jadła, jaże cały dom się trząsł od wrzasków
219     4, 45|          śmiejąc podnieść oczów.~I cały czas nie odezwała się do
220     4, 47|       progiem, w izbie było pusto, cały bowiem dom poszedł do żniwa.~
221     4, 47|     odsuwając jadło od razu, i już cały wieczór leżała cichuśko,
222     4, 47|            tłumoku! - darła się na cały głos.~Jagusia buchnęła płaczem,
223     4, 47|      wypadła przed dom i pognała w cały świat.~A Jasio stanął jakby
224     4, 48|         juści, co nie było nikogo, cały dom leżał pogrążony w twardym
225     4, 48|       jakoby we mgłach majaczył mu cały kościół, Tereska, leżąca
226     4, 49|            rana jadę do Żarnowa na cały dzień!~Wieczór uczynił się
227     4, 49|              blady był kiej trup i cały dygotał.~- A wiem, prawo
228     4, 49|          jej czepił całą mocą, zaś cały się jej ujął jakby w żelazne
229     4, 49|     zabijający~Ale przed kościołem cały pochód przystanął.~- Trza