Tom, Rozdzial

  1     1, 1 |           się zmarnuje.~- Gospodyni Boryna nie ma, to wszystko leci
  2     1, 1 |          cóż poradzi?~-Hale, abo to Boryna nie mógłby gront oddać Antkowi,
  3     1, 1 |          żywo Jagustynka. - Ho, ho, Boryna jeszcze krzepki, może się
  4     1, 2 |             w polu dużo? - zagadnął Boryna, myjąc pod studnią ręce.~-
  5     1, 2 |     skończyć bitką, jako że do niej Boryna był skory zazwyczaj, ale
  6     1, 2 |           połowę od ogrodu zajmował Boryna z Józią, a na drugiej siedzieli
  7     1, 2 |          niecoś swobodnego miejsca.~Boryna się rozzuł i poszedł do
  8     1, 2 |         słychać było a pogadywania.~Boryna szedł coraz wolniej, bo
  9     1, 2 |             Bóg prowadzi? - zapytał Boryna, siadając po drugiej stronie
 10     1, 2 |           znajdzie.~- Bóg zapłać... Boryna, widzi mi się, co?...~-
 11     1, 2 |          nie pomarł - rzucił dziad.~Boryna wzdragał się, ale w końcu,
 12     1, 2 |      postawiła wójtowa.~Żachnął się Boryna, ale zamedytował głęboko,
 13     1, 2 |             wydziwiali - powiedział Boryna~- Hale - ludzie warna zwrócą
 14     1, 2 |       jałowica.~- Jagna - powtórzył Boryna słuchający w milczeniu wyliczania -
 15     1, 2 |            Godami sprawim wesele...~Boryna nie odrzekł nic, łypnął
 16     1, 2 |      skrobiąc głośno po dnie miski.~Boryna wolno wracał i żuł w sobie
 17     1, 2 |         poczęły się lekko chybotać.~Boryna nie wrócił drogą, jaką był
 18     1, 2 |        śliwkowe aż na płot i drogę.~Boryna stanął w cieniu i zapuścił
 19     1, 2 |         całą i stworzenie wszelkie.~Boryna obszedł podwórze, zajrzał
 20     1, 3 |     jaskółek, że ani widział, kiedy Boryna wyszedł zza węgła i stanął
 21     1, 3 |            schował się do stajni.~A Boryna łoił go rzetelnie, wybijał
 22     1, 3 |          rozsypywała się po drodze.~Boryna pogroził jeszcze za nim,
 23     1, 3 |            i z rodu nie bele chto - Boryna, wiadomo. Ale dobrością
 24     1, 3 |         wznosiła z orosiałych dróg.~Boryna wymijał trzody ostrożnie,
 25     1, 3 |             których czerniały lasy.~Boryna, że go ta cisza mroczyła
 26     1, 3 |             na ramiona i rajcowały.~Boryna, że dojrzał Jewkę z dzieckiem
 27     1, 3 |        Jesteśmy! - zawołali chórem.~Boryna, który dotąd samotnie a
 28     1, 3 |       Cygani jak ten pies - mruknął Boryna ze zgrozą.~- Ja cyganię?!
 29     1, 3 |            kroplę nikt jenszy, jeno Boryna!... - wołała.~Ale już i
 30     1, 3 |             pies odarty ze skóry!~- Boryna wdowiec, ożeniłby się z
 31     1, 3 |            skończyła się na niczym.~Boryna poczuł niezmierną ulgę,
 32     1, 3 |       morzył i język nie zasechł...~Boryna poganiał źróbkę, bo wolniła,
 33     1, 3 |       oczami wpiła się w niego, ale Boryna, że człek był w latach,
 34     1, 3 |           między przydrożne topole, Boryna, który cały ten czas burzył
 35     1, 3 |           Boże na robotę! - zawołał Boryna do Jagny, która miądliła
 36     1, 4 |            gospodarze, gdzie stojał Boryna i wójt sam; kaj stawały
 37     1, 4 |            przy księdzu, nad którym Boryna i kowal, i wójt, i Tomek
 38     1, 4 |             dostać mu się na jęzór. Boryna ino strzygł oczami ku niemu
 39     1, 4 |             nią matka witając się z Boryną.~Zatrzymała się na drodze,
 40     1, 4 |           dobrodziejowi? - zagadnął Boryna.~- Nosiłem, nosiłem! - Położył
 41     1, 4 |           gazeta! - rzekł urągliwie Boryna.~- Takutka sama kiej księża -
 42     1, 4 |        Białek, Tomek Sikora i Paweł Boryna, stryjeczny Antka, któren
 43     1, 5 |  posprzątały miski i garnki z ławy, Boryna rzekł, coś niecoś przysuwając
 44     1, 5 |           się w ogień tak długo, aż Boryna mu przypomniał.~- Słyszałeś,
 45     1, 5 |       najpierwsze... - rzekł surowo Boryna.~- Juści... Hale... Prawda... -
 46     1, 5 |           głowie popsuło - zawołał. Boryna, ale Kuba szedł już za myślą
 47     1, 5 |            nieustępliwym czynić, że Boryna rad nierad dorzucał mu po
 48     1, 5 |             było patrzeć, wyszedł i Boryna z chałupy; przódzi już,
 49     1, 5 |       głupiemu zachciewa! - mruknął Boryna, przeżegnał się i poszedł
 50     1, 5 |              jak kto siedzi!...~Ale Boryna, nierad tym wypominkom przy
 51     1, 5 |     przeciech - dorzucił ironicznie Boryna.~- I... co za pochowki,
 52     1, 5 |           czasów .- usprawiedliwiał Boryna.~- Ale i z tego, że ludzie
 53     1, 5 |         Juści, juści... - potakiwał Boryna, ale nie jego tumanić, wiedział
 54     1, 5 |     pociechę - pogłaskał ją chytrze Boryna, bo co się tam miał spierać
 55     1, 5 |           żmije.~Pochwalili Boga, a Boryna aż się wychylił przy mijaniu
 56     1, 5 |           ci sama, ona - powiedział Boryna patrząc z oddalenia na nią.~-
 57     1, 5 |                zaczęła się śmiać; a Boryna już się nie ozwał ni słowem.~-
 58     1, 5 |             rynku pod klasztorem to Boryna przez siłę pchać się musiał,
 59     1, 5 |             krzyża czynił świętego.~Boryna kupił jedwabną chustkę na
 60     1, 5 |  wspomożenie.~Przejrzał to wszystko Boryna, podziwował się nad niejednym,
 61     1, 5 |      jeszcze na zwiesne obiecali...~Boryna sięgnął za pazuchę, ale
 62     1, 5 |           sprawa przyjdzie na stół.~Boryna się na wszystko zgodził
 63     1, 5 |              zawołał z zawziętością Boryna. - I komu jeszcze, dworowi,
 64     1, 5 |            dalej do drugiego kramu, Boryna ino pozostał na chwilę.~
 65     1, 5 |    powiedziała pięć rubli, że i sam Boryna jął ją zaraz odwodzić.~Przystanęli
 66     1, 5 |          jarmarek - rzekł po chwili Boryna rozglądając się po rynku ~
 67     1, 5 |          posyłać... - zaśmiała się.~Boryna powstał prędko, wyjął z
 68     1, 5 |            Bóg wam zapłać, Macieju.~Boryna odszedł, a Jagna raz jeszcze
 69     1, 5 |       ujrzała z dala z organistami.~Boryna zaś powracał do Antka wolno,
 70     1, 6 |        bezrok do wojska staje... to Boryna z urzędnikami się zna, wie,
 71     1, 7 |            ludzie tam będą, a i sam Boryna uważa...~Podniesła się zaraz
 72     1, 7 |           że kowal jest w zgodzie z Boryną. Spotkałam go, wiódł od
 73     1, 7 |              Ale te wywody przerwał Boryna wchodząc do izby.~- Tak
 74     1, 7 |        miski i łyżki do jedzenia.~A Boryna wyniósł z komory pękatą,
 75     1, 7 |           po gospodarsku, a do tego Boryna cięgiem zapraszał a przymuszał,
 76     1, 7 |             was będzie... - zawołał Boryna, przysuwając mu stołek do
 77     1, 7 |            Witka robota - zauważy ł Boryna.~- Ale, Witek by ta psa
 78     1, 7 |          córki rodowe - i z wianem.~Boryna gospodarz był przecież pierwszy
 79     1, 7 |           już zbrakło do obierania. Boryna dziękował wszystkim a każdemu
 80     1, 7 |           ciągając go za język, ale Boryna, choć i miał już odpowiedź.
 81     1, 8 |            i szepnęła:~- Wiecie to, Boryna posłał z wódką do Jagny!
 82     1, 8 |         zapodziała.~- Słyszeliście? Boryna żeni się z Jagną Dominikówną!
 83     1, 8 |           wygadywać na wszystko, że Boryna powstał i poszedł na wieś
 84     1, 8 |              He?~- Widzi mi się, że Boryna wyprawi sielne weselisko.~-
 85     1, 8 |       dziewosłębów.~- Kto? A sam ci Boryna! - wykrzyknął przechylając
 86     1, 8 |      kolebała się kiej kwiat złoty.~Boryna się do nich rzucił witać,
 87     1, 8 |           zaczynajcie - przerwał mu Boryna, przyniósł za całą złotówkę
 88     1, 8 |         drzwiach, co kto stawiał.~A Boryna był jakby oczadziały z uciechy,
 89     1, 8 | porozchodzili z wolna, że ostał ino Boryna ze swatami, Jambroży i dziad
 90     1, 8 |              ho i wójt, i sołtys, i Boryna! Wesele czy co!~- Nie co
 91     1, 8 |     młynarzu, napijcie - proponował Boryna.~Przepili znów kolejką.~-
 92     1, 8 |         porębę sprzedał! - krzyknął Boryna i w zapamiętałości grzmotnął
 93     1, 8 |           niebie, nie damy! - wołał Boryna i bił pięścią w stół...~
 94     1, 9 |             gdzie u rejenta zapisał Boryna sześć morgów Jagusi... Wrócił
 95     1, 10|             i wyniósł się po cichu.~Boryna na obiad nie przyszedł.~
 96     1, 10|        buchał gdzieś w głębi lasów.~Boryna przyodział się w zwyczajne
 97     1, 10|             co mu jest, choć go się Boryna pytał, ino że chory, a tak
 98     1, 11|            i przysiadła na łóżku... Boryna dobry człowiek, uszanuje
 99     1, 11|            wiele... Bacz i to, by z Boryną nie huru-buru, a miętko,
100     1, 11|               nie baczyłaby o tym . Boryna wczoraj na rozpleciny ,
101     1, 11|            szli rano do spowiedzi z Boryną, spotkali go przed kościołem...
102     1, 11|        Rzęsisto zagrali na ganku, a Boryna w ten mig wyszedł, drzwi
103     1, 11|      siostry, braci przepraszaj!...~Boryna wystąpił, ujął ją za rękę
104     1, 11|             pierwszą parę Jagusia z Boryną!~Aż światła ustawione na
105     1, 11|        młodego - szykował się na to Boryna, bo skoczył kieby ryś do
106     1, 11|            w izbie się zakotłowało.~Boryna zaś ino mocniej Jagnę ujął,
107     1, 11|           oknem przysiadł młynarz z Boryną, wójt, organista i co pierwsi
108     1, 11|          nie potrzeba! - powiedział Boryna~- A nie potrzeba! - powtórzyli
109     1, 11|     wycięcie poczekają... - wtrącił Boryna.~- Do komisarza ze skargą
110     1, 11|            nic nie jadła, próżno ją Boryna niewolił, wpół brał i jak
111     1, 11|             wójt, przechylił się za Boryną, bo tuż przy nim siedział,
112     1, 11|      wprowadziły kobiety do komory, Boryna na przyzbie z Dominikową
113     1, 11|            i o wójtowych sprawkach.~Boryna ino do żadnej kupy nie przystawał,
114     1, 11|             mróz przeszedł kości, a Boryna do Jagny skoczył, przygarnął
115     1, 11|     zabawiali na weselu Jagusinym z Boryną!~Godziny biegły za godzinami
116     1, 12|             jakby ręką odjął... Ale Boryna by mnie wygnał...juści,
117     1, 12|            przed progiem czekał już Boryna, kowalowie i Józka.~Dominikowa
118     1, 12|       poczęstunku, z jakim wystąpił Boryna.~Chodził ano z pełną blachą
119     1, 12|             gorzałka zrobiła swoje. Boryna nie żałował i flachę puszczał
120     1, 12|            zdrowie państwa młodych!~Boryna wyniósł flaszkę i częstował.
121     1, 12|         wciąż się pośmiewali.~Darmo Boryna zapraszał do jadła, nikt
122     1, 12|       zasiedli razem, przy sobie, a Boryna z Jagusią ostali na izbie,
123     1, 12|         patrzeć na nią i cieszyć.~I Boryna to widział, bo gdy szła
124     1, 12|         tego ktoś drugi, zmusi...~- Boryna?~- Hale, Boryna! Jest ktoś
125     1, 12|          zmusi...~- Boryna?~- Hale, Boryna! Jest ktoś mocniejszy od
126     2, 13|             i z dzwonieniem.~Jechał Boryna z Jagusią, sam powoził,
127     2, 13|        wiecie! Ze świadkami jadą, a Boryna pojechał przodem.~- Wygrają
128     2, 15|             weźcie no się do pary z Boryną i tego dąbka rychło wyrychtujcie,
129     2, 15|              idź, tartak poprowadzi Boryna, i do tego za cztery złote
130     2, 16|              którego na całe święta Boryna do chałupy przyjął, siedział
131     2, 16|             za nie coś sześć jajek.~Boryna na ten czas powrócił z miasta
132     2, 16|            nas zakalca! - śmiał się Boryna rozgrzewając skostniałe
133     2, 16|        adwent !~Popatrzył zdziwiony Boryna, popatrzała matka, a potem
134     2, 16|          naraz Witek.~Wyjrzał na to Boryna, wyjrzeli i drudzy, a na
135     2, 16|          wysoką i długą ławę.~Siadł Boryna najpierwszy, siadła Dominikowa
136     2, 16|     Uroczysta cichość zaległa izbę.~Boryna się przeżegnał i podzielił
137     2, 16|        rozlegał i mlaskanie - tylko Boryna raz po raz rwał się pomagać
138     2, 16|          Rocho opowiadał, ale potem Boryna, to i kowal też opowiadali
139     2, 17|             przegadywać, ale wszedł Boryna, więc obie przycichły.~-
140     2, 17|          baczę, iż z morga płacili.~Boryna się zniecierpliwił i nie
141     2, 17|            przykazał!~Ale już na to Boryna się nie odezwał, wiec Jagustynka
142     2, 17|           wierzchu zrucać, choć tak Boryna przykazywał, to skubał se
143     2, 17|           Dziwował się tej procesji Boryna, ale juści, że pary z gęby
144     2, 17|            tego, z czym przyszli...~Boryna się kręcił na ławie, w oczy
145     2, 17|         swoje, a przypochlebnie, że Boryna poczerwieniał, ręce rozłożył
146     2, 17|          skargą do komisarza- rzekł Boryna po namyśle.~- Od zasiewów
147     2, 17|            i jak błędna patrzyła za Boryną, gdy się okręcił w pas,
148     2, 18|             nie prosił - powiedział Boryna surowo, odłożył ośnik, wstał
149     2, 18|          słuchać, więc sam poszedł, Boryna zaś, ubrany do wyjścia,
150     2, 19|       Mateusz się uniósł i zawołał:~Boryna! a chodźcie no do mnie.~-
151     2, 19|           Balcerkową, bo pono stary Boryna się pogniewał i nie chciał -
152     2, 19|                Nie wszystkie.~- Jak Boryna poprowadzi, to i wszyscy
153     2, 19|      bałykują, cudze powtarzacie!~- Boryna z Jagusią i dzieuchami! -
154     2, 19|          ozorami i litowały się nad Boryną, aż Józka, zła na Antka,
155     2, 19|            Wyszedł na to z alkierza Boryna, przywiedły go kobiety zgorszone,
156     2, 19|            wyrwać. Podskoczył wtedy Boryna, rozwalił koło, wyrwał ją
157     2, 20|           pokazywał, zagniewany, że Boryna nie chciał mu podawać do
158     2, 20|             budynki i cały dobytek. Boryna niósł przed nim na talerzu
159     2, 20|         przysiadł odpoczywać, a nim Boryna z parobkiem zsypali do sań
160     2, 20|           wielkie nieszczęście.~Ale Boryna nie chciał o tej sprawie
161     2, 20|         kowal toż samo, ale nie on, Boryna! Rachował sobie, że zwózka
162     2, 21|          czekając.~Nie omyliła się, Boryna to powracał ze sądów z Witkiem
163     2, 21|             tym dziwnym spotkaniu z Boryną.~- Nie, żebyś skapiał, nie
164     2, 21|       śmierć pod drzewem, gdyby nie Boryna.~- Dojrzał mnie i chciał
165     2, 21|              chyba Bóg jeden albo i Boryna!~Zaczęła marzyć, że niechby
166     2, 22|             ktosik powiedział, jako Boryna powrócił już ze sądów i
167     2, 23|     ogarniając całą ścianę brogu...~Boryna zaś przygięty, straszny
168     2, 24|              Moiściewy! ale ich sam Boryna złapał w brogu i tyle co
169     2, 24|          Skoro jeno powiedzieli, że Boryna się pali, zaraz mnie tknęło,
170     2, 24|          naszczekiwał i docierał...~Boryna zaś nie pokazał się ani
171     2, 24|     zapomniano o pożarze, ile że ni Boryna, ni Antek, ni Jagna nie
172     2, 24|        zgodę czynili między Jagną a Boryną. ~Wieś już dawno spała,
173     2, 24|          przewiedzieć, co się tam z Boryną dzieje... boć dobrze zapamiętała
174     2, 25|              tak je bowiem miłował.~Boryna zaś jakby pozdrowiał od
175     2, 25|          nie skończył, bo przyszedł Boryna, i cały naród do niego się
176     2, 25|           na topolową, gdzie czekał Boryna w saniach wraz z Płoszką,
177     2, 25|              a gdy już nastał czas, Boryna wstał w saniach, ogarnął
178     2, 25|             A naród ruszył żwawo za Boryną, jadącym na przedzie.~Tuż
179     2, 25|            na porębę, stojał w nich Boryna, a za nim konno, wozami
180     2, 25|        krzyk jęło gnać ku rębaczom.~Boryna wyskoczył ze sani i pognał
181     2, 25|              czego chcieli, dopiero Boryna przystanął przy struchlałych
182     2, 25|             by i śladu nie zostało.~Boryna zaś, skoro rębacze ustąpili
183     2, 25|             dawać się! - wrzeszczał Boryna, bo naród już się rozlatywał
184     2, 25|              pod nogi, iż ledwie go Boryna ochronił i zawlókł nieprzytomnego
185     2, 25|         tymi łzami pokrapiał.~Naraz Boryna otworzył oczy i długo patrzał
186     3, 26|          pojechał dowiadywać się.~- Boryna żywie to jeszcze?~- Żywie,
187     3, 26|         takie padło na cały naród i Boryna też leży bez duszy, a powiedają -
188     3, 27|             i już z dala krzyczy:~- Boryna zabit, Antek zabit, Mateusz
189     3, 27|        praktyk był wielki, iż jeśli Boryna do rozumu nie przyjdzie,
190     3, 27|              ojcu cosik jest!~Jakoż Boryna siedział na kraju łóżka
191     3, 27|              Ale nim kowal wyszedł, Boryna otworzył oczy puszczając
192     3, 28|               zawołała żałośnie nad Boryną.~- I jadł kiełbasy nie będzie,
193     3, 29|   przewlekła mu koszulę i pościele. Boryna dozwalał z sobą robić wszystko,
194     3, 31|        Bylicy, a po drugiej stronie Boryna leżał jak zawdy samotnie,
195     3, 34|          ociec dzieciom i wójt!~- A Boryna ze śmiercią się mocuje,
196     3, 34|             dziwno mi też, co Antek Boryna...~- Dajta spokój, chłopaki!
197     3, 34|            przegnać! - wołał Jędrek Boryna, stryjeczny Antka.~- Łacno
198     3, 35|               Dla "Anny Maćwiejówny Boryna" papier z kancelarii! -
199     3, 36|               zakrzyczała od proga.~Boryna leżał zapatrzony w lampkę,
200     3, 36|             zaczęły piać, gdy naraz Boryna poruszył się na łóżku jakby
201     3, 36|            śpiących na jej łonie...~Boryna naraz przyklęknął na zagonie
202     3, 36|           służbę przy gospodarzu.~A Boryna, zapatrzony przed się w
203     3, 36|             parobku...~Zachwiał się Boryna, roztworzył ręce, jak w
204     4, 37|     śpiesznie powróciła do chałupy.~Boryna już był całkiem wyrychtowany.~
205     4, 37|             trupiej cichości Maciej Boryna, człek sprawiedliwy i mądry,
206     4, 37|              Nie poruszył się juści Boryna, nie przecknął, nie porwał
207     4, 37|         wyciągać łacińskie pieśnie.~Boryna leżał wysoko na katafalku,
208     4, 38|            nie pokazał.~- Cóż mu ta Boryna, kiej on z wdową przyjacielstwo
209     4, 40|        szydliwe głosy.~- Kto? Antek Boryna! A jakby i on nie przywiódł
210     4, 41|           pódzi no do nas przyszedł Boryna, to może ci co poredzi...~
211     4, 41|         wypędzał je z pośpiechem.~- Boryna! Jak się masz? - wołał rozpoznawszy
212     4, 41|             po służbie, ponimajcie, Boryna! - cisnął się groźnie starszy,
213     4, 44|       pokrótce ogłosił: jako Antoni Boryna, pozostający pod śledztwem
214     4, 45|       Właśnie przed chwilą mówił mi Boryna, że was spotkał...~- Nie
215     4, 49|     zakrzyczała:~- A kajże to Antek Boryna? Cała wieś się zebrała,