Tom, Rozdzial

  1     1, 1 |                Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!~- Na wieki wieków,
  2     1, 1 |               zbił i tak go pokręciło, Jezus!~- I ma tu błogosławieństwo
  3     1, 1 |              krowie się cosik stało.~- Jezus Maria, a której?...~- A
  4     1, 1 |             jeszcze nie przyjechali. O Jezus, mój Jezus, taka krowa,
  5     1, 1 |              przyjechali. O Jezus, mój Jezus, taka krowa, co na raz dobrze
  6     1, 3 |               najlepszy. Przeciech Pan Jezus nie da nas ukrzywdzić -
  7     1, 4 |              dobrości mu powiedział... Jezus! Aże za grdykę go coś ułapiło
  8     1, 4 |               jakoby w zapamiętaniu.~- Jezus! Jezus mój kochany! - szeptał
  9     1, 4 |               w zapamiętaniu.~- Jezus! Jezus mój kochany! - szeptał olśniony
 10     1, 4 |         Polatuje se, pośpiewuje, a Pan Jezus obsiewa la niego pola, że
 11     1, 5 |               la każdego co innego Pan Jezus wyznaczył. Wyznaczył ci
 12     1, 5 |            wyznaczył. Wyznaczył ci Pan Jezus twoje, to go się pilnuj
 13     1, 5 |            ołtarza chciał być...~- Pan Jezus z każdego kąta słyszy, nie
 14     1, 5 |            oczy ~To ci śliczności, mój Jezus kochany! - szeptała przystając
 15     1, 5 |                na staniki i kaftany.~- Jezus mój, jakie śliczności, Jezus! -
 16     1, 5 |           Jezus mój, jakie śliczności, Jezus! - szeptała oczarowana i
 17     1, 5 |          Dajecie?... Naprawdę la mnie? Jezus, jakie śliczności! - wykrzyknęła
 18     1, 5 |             Mówię wam, Macieju, że Pan Jezus..~- Komu Maciej, to Maciej,
 19     1, 7 |         krzywdę jako i człowiek... Pan Jezus miał też swojego pieska
 20     1, 7 |             powiedział porywczo.~- Pan Jezus by tam miał pieska, jak
 21     1, 7 |                czas daleki...~Kiej Pan Jezus jeszcze po ziemi chadzał
 22     1, 7 |             wam rzeknę...~Szedł se Pan Jezus na odpust do Mstowa, a drogi
 23     1, 7 |            cienia nikaj ni osłony.~Pan Jezus szedł z cierpliwością wielką,
 24     1, 7 |           świata widać nie było...~Pan Jezus, choć mu piersi zapierało
 25     1, 7 |       grzesznego narodu...~I szedł Pan Jezus... szedł... aż i przyszedł
 26     1, 7 |       przemknąć się nie było. Jeno Pan Jezus wszedł, a tu kiej Zły borem
 27     1, 7 |          śmiały, bo jakże by... Pan ci Jezus był w swojej świętej osobie...~
 28     1, 7 |           dobierał do mięsa... ale Pan Jezus, jako że był litościwy i
 29     1, 7 |          poradzisz... - powiedział Pan Jezus mocno, aż pies siadł na
 30     1, 7 |             pognał w cały świat.~A Pan Jezus przyszedł na odpust.~Na
 31     1, 7 |               czasy bywa.~Wychodzi Pan Jezus po sumie i patrzy, aż tu
 32     1, 7 |                a zakatować. Aż się Pan Jezus ozgniewał i krzyknął:~-
 33     1, 7 |       Odstąpili, bo mocno rzekł, a Pan Jezus im dalej powieda - że są
 34     1, 7 |                nie minie.~Skończył Pan Jezus, podniósł kijaszek i chciał
 35     1, 7 |             nie czyńcie.~I odszedł Pan Jezus we świat tyli.~A obejrzy
 36     1, 7 |              umiała biedota kochana.~A Jezus mu rzekł spod drzewa, które
 37     1, 7 |              nadszedł... przecknął Pan Jezus i patrzy, a tu nikogo w
 38     1, 7 |                nogów...~...to Pan nasz Jezus Chrystus Przenajświętszy
 39     1, 8 |            rzekł, że za te krzywdy Pan Jezus mnie wynagrodzi!...Juści,
 40     1, 8 |             musi na swoje, tak już Pan Jezus postanowił, że ojce dzieci
 41     1, 8 |               pierwszy będzie...~- Pan Jezus to tylko wie przódzi, nie
 42     1, 8 |                jakby już jego.~- A Pan Jezus rzekł: weź se, robaku, niewiastę,
 43     1, 9 |             nie zeszedł.~- Huknęło, że Jezus! Myślałem, że to dziedzic
 44     1, 9 |             pytał cicho.~- Głupiś! Pan Jezus ci na buty czyje zważa,
 45     1, 9 |            sennym poczuciu trwogi...~- Jezus mój! Panie miłosierny, Mario! -
 46     1, 9 |              cierpią... wszystkie. Pan Jezus odpuszcza je na ten dzień
 47     1, 9 |                 i te światła...A i Pan Jezus sam chodzi se dzisiaj po
 48     1, 9 |                przytwierdzają...~- Pan Jezus se chodzi dzisiaj po świecie! -
 49     1, 9 |      przywlekłem się nocą... szukam... Jezus, Mario! Jakby mnie kto kłonicą
 50     1, 10|               a swojego nie dadzą...~- Jezus Maria! To by się bez bitki
 51     1, 10|               ona!... Żeby to byt sam! Jezus mój! - jęknął ciężko i porwał
 52     1, 10|            razem powracali z miasta...~Jezus! Aż się zatoczył, bo z nagła
 53     1, 10|             nam iść, we świat... o mój Jezus, mój Jezus!... A jak te
 54     1, 10|              świat... o mój Jezus, mój Jezus!... A jak te woły harowalim
 55     1, 11|             gorsze wyszłoby z tego!... Jezus mój! A rady już nie ma...
 56     1, 11|               wyrobku i biedowania Pan Jezus cię stworzył, nie! A po
 57     1, 11|             dawać.~- Bo - prawił - Pan Jezus nam rzekł i święci apostołowie,
 58     1, 11|          ludzie.~- A na ten przykład i Jezus po weselach bywał i wino
 59     1, 11|         przyjdzie za to.~- Pewnie, Pan Jezus nie rychliwy, ale sprawiedliwy...~-
 60     1, 11|               zaplątał !~-Na braci Pan Jezus stworzył ludzi, a wilkami
 61     1, 11|               kto tam wymiarkuje, kiej Jezus rzeknie: "Do tela twoje -
 62     1, 11|                się nie wyglądał... Pan Jezus wszystkim zasługi szykuje
 63     1, 11|            Śmieli się też, śmieli, mój Jezus!~Co krok, to Jasiek się
 64     1, 11|             Jako tej świętej ziemi Pan Jezus daje odpoczywanie po letnim
 65     1, 12|                nieco i unosił głowy.~- Jezus, żeby choć dnia doczekać! -
 66     1, 12|                bieżyj po Jambroża... o Jezus, albo Jagustynki zawołaj...
 67     1, 12|               chorego proszą, szedł.~- Jezus! A miałbym to śmiałość,
 68     1, 12|               Takiemu ptaszkowi, a Pan Jezus rozum daje,. że wie, gdzie
 69     1, 12|                    A dyć nie szarpcie! Jezus! - wył prawie.~- A to cię
 70     1, 12|                   zdychać pode płotem. Jezus miłosierny! Jezus!~Zrozumiał
 71     1, 12|              płotem. Jezus miłosierny! Jezus!~Zrozumiał nagle jasno i
 72     1, 12|               z oślepiającej trwogi.~- Jezus! Jezus! - powtarzał gorączkowo,
 73     1, 12|          oślepiającej trwogi.~- Jezus! Jezus! - powtarzał gorączkowo,
 74     1, 12|          rzekła:~- Mój Boże, że to Pan Jezus daje takim, co i nie zasłużyły !~-
 75     1, 12|             sam sobie obciął nogę...~- Jezus, Maria! Jak to, sam sobie
 76     1, 12|            twardy chłop, ale zawzięty! Jezus, żeby sobie samemu obcinać
 77     1, 12|               rosło mu w ustach.~- Mój Jezus, tyle kiełbasy, tyle mięsa...
 78     2, 14|                wyciągać!~- Tu mnie Pan Jezus dał na świat, to już tutaj
 79     2, 14|              że Magdzie się coś stało! Jezus Maria, w moim domu taki
 80     2, 14|             wyciśnięte historie różne, Jezus!~- Na prawo, w pierwszym
 81     2, 14|           Matka Boska, święty Jan, Pan Jezus, a w drugim kółku... widzicie...
 82     2, 14|                 bydlątka... Dzieciątko Jezus na sianie, święty Józef,
 83     2, 14|             ciemnicy nagłej a bolącej; Jezus! jak bolącej.~- Za Jagusią
 84     2, 14|                oburącz trzymała.~- Mój Jezus! Nie dość biedy, nie dość
 85     2, 14|           garnca kaszy.~- Niech ci Pan Jezus odpłaci za dobrość - szepnęła
 86     2, 14|               Matką Bolesną i żeby Pan Jezus odmienił, to się ochfiarowała
 87     2, 15|             porządku, z wolna, a i Pan Jezus mógł świat stawić w jeden
 88     2, 15|              klepie. Powiadają, że Pan Jezus dał kobiecie ino pół duszy
 89     2, 15|               co tam śmiechu było, mój Jezus, co zabawy, co gadek, co
 90     2, 15|             nie wleci.~Chyba, żeby Pan Jezus co przemienił... a na dobre.~
 91     2, 16|               kolorach.~- Aż tyle! Mój Jezus, a dyć to starczy i na światy,
 92     2, 16|              wolno! Prawda, nie wolno, Jezus kochany, a dyć by to był
 93     2, 16|               Nie wyrzekaj, by cię Pan Jezus nie pokarał.~- A niechta,
 94     2, 16|           wyziębłam... na darmo... Mój Jezus... a teraz, jak ta dziadówka...
 95     2, 16|            leżało to święte Dzieciątko Jezus.~Ogromny a ciągle podsycany
 96     2, 16|              narodowi danej !~Hej, mój Jezus kochany! W stajence ci to
 97     2, 16|         zamarzło!~- I że to chciał Pan Jezus tyle wycierpieć! - powiadali
 98     2, 16|                 że Pan się narodził.~- Jezus kochany! Wszystko! To i
 99     2, 16|                swoją godzinę czeka, aż Jezus się zmiłuje i rzeknie: "
100     2, 16|           grzeszne my, grzeszne... Mój Jezus... prawda... juści, wziąłem
101     2, 17|               nastąpił na nią...~- Mój Jezus! I nie przemarzła!~- Bogać
102     2, 17|                   A rozumu też wam Pan Jezus nie poskąpił:~- I choć przez
103     2, 18|             przecież, nie chłopskie!~- Jezus, jeszczem takich smoków
104     2, 18|            spojrzeć, co tamten robi.~- Jezus! Dziedzicowy brat, a klęczy
105     2, 18|          radości, że nie wypowiedzieć! Jezus, mój Jezus! Poderwało ją
106     2, 18|               wypowiedzieć! Jezus, mój Jezus! Poderwało ją cosik i niesło,
107     2, 19|                   Abo to nie wiem! Mój Jezus, abom to sam za Jagną nie
108     2, 21|             nie tryśnie z serca... Pan Jezus ją doświadcza, krzyże zsyła,
109     2, 21|             rodzoną matką się sprzągł! Jezus! Jezus!~Zgroza ją poderwała
110     2, 21|              matką się sprzągł! Jezus! Jezus!~Zgroza ją poderwała kieby
111     2, 21|              przejrzy i powróci... Pan Jezus podaje ci taką godzinę,
112     2, 22|               tej gospodarskiej córce. Jezus, jak się to jej ślicznym
113     2, 22|               milczeniu.~- Sam król!~- Jezus, umarłabym, gdyby król do
114     2, 22|            niemu, jakby sam gospodarz! Jezus ci to był, on Gospodarz
115     2, 22|                ale za twoją sprawą Pan Jezus pobłogosławił, rodziło się,
116     2, 22|      zastanawiając szeroko, jak to Pan Jezus zawsze karze zło, a dobre
117     2, 22|            wypatruje, kogo by wziąć!~- Jezus Maria !~- Wyjrzyjcie no,
118     2, 22|                młynek nad strugą.. Pan Jezus mu błogosławił, wiedło się
119     2, 22|              się, a poznać nie może... Jezus Maria! Gumien nie ma, stajen
120     2, 22|                nie pomiarkował, że Pan Jezus chciał go doświadczyć i
121     2, 22|              takiej mocy nie mam, jaką Jezus dał księżom! Łajdus on jest,
122     2, 23|              ludzie musieli słyszeć... Jezus! o małom nie krzykała z
123     2, 24|           Sikorzyna.~- Juścić, ale Pan Jezus strzegł, że cała wieś nie
124     2, 24|         głośniej.~- Co się dzieje, mój Jezus! co się dzieje! - jęknęła
125     2, 24|                okno i krzyczy: "Gore!"~Jezus Maria! w oknach czerwono,
126     2, 24|        grzeszna była, skoro ją tak Pan Jezus pokarał, grzeszna! A to
127     2, 24|             rozległo, to święte słowo "Jezus" zabrzmiało jękiem, a ksiądz
128     2, 24|                mówił! Sprawiedliwie! - Jezus mój, Jezus! - ryknął naraz
129     2, 24|            Sprawiedliwie! - Jezus mój, Jezus! - ryknął naraz chwytając
130     2, 25|          inszych.~Męczyła się też, mój Jezus, męczyła!~Juści, że robiła
131     2, 25|          ścianę i spiesznie poszedł.~- Jezus mój, Jantoś! - krzyknęła
132     2, 25|                mocą niezmożoną, iż ni "Jezus!" krzyknąć nie krzykną i
133     2, 25|                ramiona i z tym słowem "Jezus!" rymnął na ziemię.~W końcu
134     2, 25|             kopał nogami.~- Ociec! Mój Jezus! Ociec! - wrzasnął strasznym
135     3, 26|               krzykiem w cały świat.~- Jezus mój! Jezusiczku kochany! -
136     3, 26|            zatrzęsła jej sercem, że to Jezus pozwolił dożyć tej zwiesny
137     3, 26|            chorzała bowiem ciężko, ale Jezus ją powrócił...~Dyć tym ano
138     3, 26|              że skoro śmierci porę Pan Jezus spuści, aby się to mogło
139     3, 26|   przyskrzybnie drzwiami a okratuje.~- Jezus Maria, Józefie święty! -
140     3, 26|          komory.~- Dyć to ja, Agata! - Jezus, jak ją spierało pod piersiami !~-
141     3, 26|         Boryniak zakatrupił za ojca.~- Jezus! zakatrupił, na śmierć?!~-
142     3, 26|         postronki przykazali wiązać!~- Jezus! w postronki przykazali
143     3, 26|            Pewnie, że nie inaczej. Pan Jezus karze choćby za takie śmiertelne
144     3, 27|              doczekała się, że oto Pan Jezus przemienił wszystko na lepsze...~
145     3, 27|              nie przyłoży, to mu i Pan Jezus nie dołoży.~Nie płaczem
146     3, 27|                zarzęział.~- Umiera!... Jezus!... umiera!... - wrzeszczała
147     3, 28|                A potem będzie, jak Pan Jezus da...~- W kreminale niech
148     3, 28|           rozniesiesz po ludziach...~- Jezus, tylachna wszystkiego!...~-
149     3, 28|          kończy... Poleciałam juści... Jezus, w chałupie żywy mróz siedzi...
150     3, 28|                znikąd... Mógłby już to Jezus sprawić, by choć letką śmiercią
151     3, 28| chrześcijańskiego narodu prześmiewają! Jezus mój miłosierny, to mało
152     3, 28|             róbcie swoje, a resztę Pan Jezus sprawi...~Pochwalił Boga
153     3, 29|            było wszędzie kiej maku, że Jezus! gnatów już nie czuły, krzyże
154     3, 29|            wrzeszczała już z daleka.~- Jezus Maria!...~Zmartwiała z przerażenia.~-
155     3, 29|             cosik nie rypnie w ściany! Jezus!... myślałam, że wszystek
156     3, 29|             inszym.~- I barzej was Pan Jezus doświadcza... - powiadały
157     3, 30|                społem do snów legną...~Jezus mój, Jezu! rwały się żalne,
158     3, 30|            godzina i na każdym miejscu Jezus umęczon jest przez grzechy
159     3, 30|           będzie aż do owej pory, kiej Jezus powróci znowuj na świat,
160     3, 30|              łzy rękawem wołał, że Pan Jezus doświadcza tych, których
161     3, 30|              było na podorędziu.~- Pan Jezus wiedział, na co świńtucha
162     3, 30|         dobrodziejowi swojego boćka!~- Jezus, Maria, a nie dojrzał cię
163     3, 30|               bekami nie przyjeżdżała! Jezus kochany, dziw, że trupem
164     3, 32|            wciąż rajcował.~- A dał Pan Jezus zwiesnę, sprzykrzyły mi
165     3, 32|            trzy po trzy: dyć na to Pan Jezus stworzył kobietę! nie grzech
166     3, 32|         świecie jedno i jednako je Pan Jezus szanuje, wedle zasług jeno
167     3, 32|             Mizeraki kochane! Biedota! Jezus Maria, Matko Przenajświętsza! -
168     3, 33|         chciało ci się na ugór pędzić. Jezus, że to na nikogo się spuścić
169     3, 33|          przepuści, jeszcze go zabije! Jezus, ratuj, Jezus! Ani pomyślała
170     3, 33|               go zabije! Jezus, ratuj, Jezus! Ani pomyślała o sobie.
171     3, 33|         mlecznego gatunku. Może mi Pan Jezus pozwoli dożyć, to mi z nowego
172     3, 33|            mogłoby przypalić. Może Pan Jezus nie dopuści... Cóż ta na
173     3, 33|            przednowek latoś dał mi Pan Jezus! Umarlaków nie ma, nikto
174     3, 33|              ważył? - własne dzieci!~- Jezus miłosierny - wołała w zapamiętaniu
175     3, 33|            Hameryki... nie zgonią...~- Jezus, Maria! Do Hameryki! - krzyknęła
176     3, 34|             głosu nie dobył.~- Jak Pan Jezus przemieni, to możecie jeszcze
177     3, 34|     miarkujecie - rzekł z uśmiechem.~- Jezus, co wy powiadacie!~- Prawdę!
178     3, 34|             miasta wywiezły, a tak Pan Jezus pozwolił, co u swoich ostaniesz,
179     3, 34|             jakieś zabite leżą w boru! Jezus, zatkało me całkiem. Konia
180     3, 34|               spity był kiej świnia!~- Jezus, tego jeszcze w Lipcach
181     3, 34|             wytopione.~Folgował se Pan Jezus i prażył coraz mocniej,
182     4, 37|             stało.~- Dobrze, co mu Pan Jezus dał lekką śmierć! - szepnął.~-
183     4, 37|           któraś.~- I niech ją tam Pan Jezus sądzi - dodała Hanka łagodnie.~-
184     4, 38|            inszych, o których jeno sam Jezus pamięta, boć jemu tylko
185     4, 38|               i tak wcięte w pasie, że Jezus! Pachniało też od nich kieby
186     4, 38|                 Ociec między dziadami! Jezus! - dziw, że się nie spaliła
187     4, 38|             Chodźcie mi zaraz do domu! Jezus, taki wstyd! Chodźcie!...~-
188     4, 38|             skończyły pod kościołem.~- Jezus, taki wstyd, żeby rodzony
189     4, 38|           zapraszała Józka.~- Niech ci Jezus da zdrowie, co pamiętasz
190     4, 38|         obrobić, jak się patrzy.~- Mój Jezus, dopiero to pójdzie robota,
191     4, 39|             Grzela pomarł czy coś...~- Jezus Maria! - krzyknęła Józka.~
192     4, 39|             żałośnie zapiuka...~Aż Pan Jezus zlitował się nad nią, dając
193     4, 40|            chwast, bo oba stworzył Pan Jezus! - prawiła po swojemu Jagustynka.~-
194     4, 40|              swojemu Jagustynka.~- Pan Jezus by ta stworzył złe! Juści!
195     4, 40|             Pytał o mnie! Niech ci Pan Jezus... Niech ci... - zaniesła
196     4, 41|                   Hale, wysłuchałby to Jezus głupiego szczekania! Juści -
197     4, 41|       przetrzymać...~- Dziesięć roków, Jezus kochany! - jęknął chytając
198     4, 41|               bele jeno nie siedzenie. Jezus! siedziałem te parę miesięcy,
199     4, 41|               popuszczę z pazurów. Pan Jezus pomoże, to i taki dopust
200     4, 43|              się ulitował.~I snadź Pan Jezus pofolgował swemu miłosierdziu,
201     4, 43|       urągliwie:~- Widzisz, dał ci Pan Jezus radę, pani wójtowa, dał!
202     4, 43|               potrzebnicka, to cię Pan Jezus krową pobłogosławił.~- Juści,
203     4, 43|               świat poszła za nią! Pan Jezus nie pozwoli na taką krzywdę!
204     4, 43|               Widno z tego, co wam Pan Jezus błogosławi! - westchnęła
205     4, 43|           niezgorzej.~- A niech im Pan Jezus da z dziesięć razy szczodrzej,
206     4, 43|              na topolową, pod las...~- Jezus mój kochany! - buchnęła
207     4, 45|              Juści, tak se folguje Pan Jezus, co już jęczmiona przepadły.~
208     4, 45|         cichuśko: "Leż se, Jagato, Pan Jezus cię wynagrodzi!..." Sama
209     4, 45|              też nieprawda, jak to Pan Jezus wędrował ze świętym Piotrem,
210     4, 46|                wojsko idzie od boru.~- Jezus, Maria! wojsko! - nogi się
211     4, 46|            zwieszając smutnie głowę.~- Jezus, Maria! - krzyknęła Hanka
212     4, 49|                   krzyknęła groźnie.~- Jezus Maria! Biły go! Jasia biły! -
213     4, 49|                    Cicho, żeby cię Pan Jezus nie skarał za takie grzeszne