Tom, Rozdzial

  1     1, 1 |          topolami wysadzonej drodze.~Długo za nim spoglądali w milczeniu,
  2     1, 1 |           rozmowy.~Jagustynka, że to długo nie mogła bez gadania, to
  3     1, 2 |           podnosiła łeb i porykiwała długo, jakby o ratunek, boleśnie,
  4     1, 2 |              i pas czerwony, a potem długo czegoś szukał w beczkach
  5     1, 2 |         deskę na okienko i znowu coś długo grzebał w zbożu.~A na ławie
  6     1, 2 |            nabił fajeczkę machorką i długo pocierał zwilgotniałe zapałki
  7     1, 2 |               kochaneczku...~Słuchał długo, ale głos rychło przepadł
  8     1, 3 |         palcach koronkę i modlił się długo a biegał oczami po podwórzu,
  9     1, 3 |             świętym. Amen! - Bił się długo w piersi, a powstając, rzekł
 10     1, 3 |                 Zajrzał do stodoły i długo patrzył na wiszącą u belki
 11     1, 3 |          groźbą.~Sprawa ciągnęła się długo, aż do przerwy, w której
 12     1, 3 |          spokojną nie do rozeznania: Długo nie rzekli ni słowa, jakby
 13     1, 3 |            miejsca galopem.~Milczeli długo.~Dopiero gdy wyjechali z
 14     1, 4 |             na tęczy... Ksiądz mówił długo i tak mocno, że jaki taki
 15     1, 4 |              rzucił mocno pieniądz i długo, jako że tak czynili gospodarze,
 16     1, 4 |         czepki, a paciorki... - jęła długo wyliczać dobro wszelkie
 17     1, 4 |              po kołtunach i stał tak długo, aż Jankiel spozierał na
 18     1, 4 |      dobrodziej...-tu się zastanowił długo i miarkował, aż i wreszcie
 19     1, 5 |             polami i krakały głucho, długo, żałośnie... a za nimi biegł
 20     1, 5 |         przystawali nagle i patrzyli długo w dal omroczoną, siną...
 21     1, 5 |            zapatrzył się w ogień tak długo, aż Boryna mu przypomniał.~-
 22     1, 5 |           cicho zapytał:~- A pan Jaś długo będzie jeszcze w klasach?~-
 23     1, 5 |      szeptali.~Przyglądała się sobie długo i z ciężkim westchnieniem
 24     1, 5 |             cięgiem jarmarczy - temu długo nie starczy.~- Im tam wystarczy.~-
 25     1, 6 |           nie skiełczał.~Zamilkli na długo.~- Stary uszanuje i na cudzy
 26     1, 6 |      Milczeli znowu. Stara ogładzała długo rozwichrzoną kądziel, potem
 27     1, 6 |         dusza - jako ta ziemia!...~I długo tak siedziała w milczeniu,
 28     1, 6 |          Wieczór ciągnął się wolno i długo, aż stara cichym, drżącym
 29     1, 7 |        wychodził z jakiejś chałupy i długo a frasobliwie poglądał w
 30     1, 7 |        wstążkę, ustroiła się w nią i długo przeglądała się w lusterku.~-
 31     1, 8 |             na Józkę powstał, że się długo guzdrała... a konie czekały
 32     1, 8 |            Jakże, mam oczy.~Milczeli długo przetrzymując się wzajemnie.~-
 33     1, 8 |       Młynarz poszedł, a oni jeszcze długo w noc radzili i odgrażali
 34     1, 9 |             ptactwa razem - patrzano długo, ze smutkiem dziwnym, aż
 35     1, 9 |               Ćma była, tom siedział długo... aż tu na świtaniu rogacz
 36     1, 9 |           całych Lipcach poczęły wyć długo, rozpaczliwie, żałośnie...~
 37     1, 10|              w duszy, że tamtego tak długo nie widać. - "Nie o gront
 38     1, 11|            oczy w świt i modliła się długo i gorąco. Wstała mocna i
 39     1, 11|          szybko. Stara jej pomogła i długo o czymś rozmyślała, bo w
 40     1, 11|            przywarła drzwi za sobą i długo buczała...~Nie przeszkadzała
 41     1, 11|      wychodziła przed dom i patrzyła długo w świat. A żadnej radości
 42     1, 11|       leciała jej z rąk, a ona stała długo, bezmyślnie zapatrzona w
 43     1, 11|              Ale nie potrza ich było długo naganiać, hurmą się sypnęli
 44     1, 12|             schorzałym głosem, wołał długo, ale Witek spał jak kamień,
 45     1, 12|             opadł ciężko na barłóg i długo jeszcze rozmyślał. - Zachcialo
 46     1, 12|              w przepaść bez ratunku.~Długo wył i szamotał się w męce,
 47     1, 12|              i tańcowali rzetelnie a długo; to na odpocznienie brali
 48     2, 13|              w łunach i w pożodze.~I długo, długo w noc dogasały i
 49     2, 13|         łunach i w pożodze.~I długo, długo w noc dogasały i stygły
 50     2, 14|             przed kominem i przędła.~Długo w noc siedziała, do pierwszych
 51     2, 14|             w gorzką bezmoc swoją, i długo, długo tak trwała, ino kiedy
 52     2, 14|        gorzką bezmoc swoją, i długo, długo tak trwała, ino kiedy niekiedy
 53     2, 16|          sołdackim szynelu. Jasio na długo do domu?~- Aż do Trzech
 54     2, 16|              widziała, bo jeszcze na długo przed ślubem, tyla ino,
 55     2, 16|             matka, a potem na siebie długo i ważnie spoglądali, wywiedli
 56     2, 16|            się jeść dnia tego.~Jedli długo i mało kiedy jeśli tam które
 57     2, 16|            prawdzie dać świadectwo."~Długo czytał opowieść oną, a głos
 58     2, 16|    oczymgnienie i skamieniał!~Jak to długo było, nie wiadomo - aż rozległ
 59     2, 16|           dobrą drogę wyprowadzał.~I długo, długo mówił, że lepiej
 60     2, 16|          drogę wyprowadzał.~I długo, długo mówił, że lepiej i ksiądz
 61     2, 16|             wlazł na ambonę i prawił długo, nauczał o tym dniu świętym,
 62     2, 16|           więcej... Przywarła oczy i długo, długo klęczała pochylona,
 63     2, 16|              Przywarła oczy i długo, długo klęczała pochylona, zgięta
 64     2, 16|              wycofał aż na cmentarz.~Długo stał na mrozie pod dzwonnicą,
 65     2, 17|           lekować się będzie musiała długo.~- A gdzie się to podzieje
 66     2, 17|              się przeniósł Pietrek i długo w noc grał. Kolacja się
 67     2, 17|             na ławce pisał, liczył i długo w noc deliberował.~Nazajutrz
 68     2, 18| rozczerwieniona Józka.~Chodził znowu długo, a Łapa krok w krok za nim.~-
 69     2, 18|             wołał Witek przez łzy.~- Długo był u was?~- A zawżdy, jak
 70     2, 18|          poznał! - zawołał z dumą.~- Długo Kuba chorował? Opowiedz
 71     2, 18|             jak pies się przyczaiła. Długo się biedził i rozmyślał,
 72     2, 19|        wstawił za nimi do dziedzica.~Długo nie było ich widać, dopiero
 73     2, 19|            głową kręcił, deliberował długo, wiadomo, że mądrala na
 74     2, 19|       szynkwasu, ale nie postali tam długo, Żyd ich powiódł do alkierza.~-
 75     2, 19|               Nie chcieli go słuchać długo i jaki taki przekpiwał,
 76     2, 19|             już po kolacji, bo stary długo się opierał skamleniom Józki
 77     2, 19|            Jantoś, jeszcze ździebko!~Długo tańcowali, odpoczęli tyla,
 78     2, 19|     wszystkim.~Ciągnęło się to dosyć długo, bo Antek już gorzałkę stawiał
 79     2, 20|             przychodził co wieczór i długo przesiadywał, a jak tylko
 80     2, 20|        potrzebuje świętości jakiejś.~Długo jeszcze prawiła, nauczała
 81     2, 20|           nowiną do starego, .myślał długo i powiedział cicho:~- Podobne
 82     2, 20|              Prześli i siedzieli tak długo, że tam im kolację Józka
 83     2, 20|          wójt to wama mówię...~Stary długo deliberował spozierając
 84     2, 20|             czekał na żonę, bo jakoś długo nie przychodziła, nic nie
 85     2, 21|          baczę tej dróżki.~Tłumaczył długo, bo się bała puścić na niepewne.~-
 86     2, 21|             stary przyglądał się jej długo i uważnie. Zmizerowana była,
 87     2, 21|             nie słuchaj, a bieżyj...~Długo ją namawiał i przekonywał,
 88     2, 21|        wszystkim, gospodynią była...~Długo, może do samego północka
 89     2, 22|        surowo Płoszkowa, ale Tereska długo nie mogła się uspokoić mamrocząc
 90     2, 22|           wreszcie się wynieśli, ale długo jeszcze słychać było na
 91     2, 22|             po świecie nago chodzi."~Długo zgadywali, aż dopiero Mateusz
 92     2, 22|              i wesołością.~I jeszcze długo w noc tak się społecznie
 93     2, 23|          powracając do przytomności, długo błądzili oczyma zdumionymi
 94     2, 23|             chmurą takie cienie idą.~Długo nasłuchiwali rozpatrując
 95     2, 23|              pod otwór i nasłuchiwał długo...~Potem przesunął się do
 96     2, 24|            ano przeszedł on dzień na długo pamiętliwy, nazajutrz zaś
 97     2, 24|         zacięta i groźna.~Rozmawiali długo, ani razu nie wypominając
 98     2, 24|           czapkę i uciekł z chałupy.~Długo nie mógł pomiarkować, co
 99     2, 24|         doczekał wieczora i pobiegł.~Długo krążył koło ojcowej chałupy,
100     2, 24|              nawet w niedzielę, choć długo czatował przed kościołem.~
101     2, 24|            pokutnym.~Prześpiewali, a długo jeszcze po kościele tłukły
102     2, 24|            jeszcze się ciągnęło dość długo, ale już był do cna przytomny.
103     2, 24|              jakimś drzewem siedział długo, zapatrzony w noc i zasłuchany
104     2, 25|        chłopaków .do lasu na zwiady.~Długo ich widać nie było z powrotem,
105     2, 25|         starszyzna uradzi, a radzili długo, jeno że nikto nie wiedział
106     2, 25|             ziemię! Nie dać swojego!~Długo tak krzyczeli ciepiąc się
107     2, 25|              nieprzyjacioły, a potem długo i trwożnie szemrały. Przymrozek
108     2, 25|      przeczuć i obaw.~Noc się wlekła długo i ciężko, oprzędzając dusze
109     2, 25|         gęstwiny, stawał na skraju i długo wodził szklistymi oczami
110     2, 25|         Naraz Boryna otworzył oczy i długo patrzał w Antka, jakby sobie
111     3, 26|    sprawdzenie tych nowin piekących. Długo siedziała pod sztachetami
112     3, 26|         kosztuje i gdzie to kupione.~Długo w noc przesiedzieli poredzając
113     3, 26|          dziw jej serce nie pękło.~I długo pacierz mówiła łzami go
114     3, 26|         łzami go polewając gorzkimi, długo płakała i boleśnie a cichuśko
115     3, 27|          książką w ręku i z palmami. Długo patrzała za nią.~- Spóźnita
116     3, 27|              Pański i bimbały wolno, długo i rozgłośnie.~Że w jaki
117     3, 27|            niczego samu się wygadał, długo się biedząc, nie potrafiła,
118     3, 27|           drzwi pozawierane, a potem długo stojała pod ścianą trwożnie
119     3, 28|            Hale, łaznowski proboszcz długo nie strzyma, powiadali,
120     3, 28|              nich zwalą na święta.~I długo jeszcze jąkał nowinki, ale
121     3, 28|               Zaniesła się płaczem i długo się trzęsła nos głośno wycierając,
122     3, 28|        ślepiami.~Hanka aż wodę piła, długo nie mogąc się opamiętać
123     3, 29|             ociekały z wody...~Rocho długo stojał w medytacji onej,
124     3, 29|      odchodził z wolna.~Widzieli, że długo z nią na drodze o czymś
125     3, 29|      podźwigną, że nie ostaniesz tak długo... - uspokajała ją Hanka
126     3, 29|         rychlej niźli zazwyczaj, ale długo w noc nie zasnęła i posłyszawszy
127     3, 29|           już późno było.~Na wsi też długo w noc siedzieli tego wieczora.~
128     3, 29|             sobą.~Ale siedzieli dość długo, bo dopiero w samo południe
129     3, 30|          czyniąc sprawę wedle nosów.~Długo nauczał wykładając wszystko
130     3, 30|              poszli razem nad staw i długo tam siedzieli na kamieniach,
131     3, 30|             jąkał cicho.~Zamilkli na długo.~- Baczę, kiej to w Lipcach
132     3, 30|              ugodzi? Nie wysiedzi on długo na Woli, nie! Powiadali,
133     3, 30|           nam co, gospodynie!...~ ~I długo śpiewali, a coraz śmielej
134     3, 30|              słychać było u Borynów.~Długo se używali, bo coś trzy
135     3, 30|               ten gorsze zło rodzi."~Długo powiadał, a tak mądrze,
136     3, 31|          kołyski biegunów brakowało.~Długo skrzybotały łyżki, a nikto
137     3, 31|              musiał poleźć w pola... Długo uganiali się po zagonach
138     3, 31|           nie sponiewierał, nigdy...~Długo nie mógł zapomnieć obrazy.~
139     3, 31|             musiała być napita, gdyż długo macała za klamką i słychać
140     3, 31|       nagrzanym wilgotnym powietrzu.~Długo czekali, bo dopiero kiej
141     3, 31|          mnogi ów naród obzierał się długo dokoła, żegnał pobożnie,
142     3, 32|         ścisnęło, że omal nie padła. Długo łapała powietrze zgorączkowanymi
143     3, 32|              chłopaki nie wstrzymały długo, bo naraz chlasnęły z kupy,
144     3, 33|         Tymowa.~Westchnęła żałośnie, długo patrząc na topolową, kaj
145     3, 33|            krzykiem nie wybuchnąć, i długo się tuliła kajś w opłotkach.~-
146     3, 33|            przejechali, wieś jeszcze długo nie mogła się uspokoić.~
147     3, 33|          grosz swój ma na pochowek i długo wama w chałupie nie zagości...
148     3, 33|             bele czym się przeżywi.. długo nie pociągnie... na pochowek
149     3, 33|                Galanty. Byle jeno za długo nie przypiekało.~- Stronami
150     3, 33|                zaperzył się Pietrek, długo mu tłumacząc, ale Witek
151     3, 33|           tak już szło na przemiany.~Długo się owo nabożeństwo ciągnęło,
152     3, 33|           tym głowa... pomógłbym. ~I długo jeszcze radził a namawiał.~-
153     3, 34|              lepiej? - pytała Hanka.~Długo coś miarkował, aż rzekł
154     3, 34|            Każcie zrobić, nie będzie długo czekała, nie... Jak duszy
155     3, 34|            ze sobą Kłęba i parobków.~Długo czekali, bo dopiero o zmierzchu
156     3, 34|        Odsunęli się od niego i cosik długo w noc uredzali. Zaś nazajutrz
157     3, 34|          przed ołtarzami, to jeszcze długo trwało nabożeństwo w kościele,
158     3, 34|              nabożeństwo w kościele, długo huczały organy i rozlegały
159     3, 35|              siedli obaj na miedzy i długo se cosik uradzali: Snadź
160     3, 35|    popłakując na przemian, Maciejowi długo o tym rozpowiadała, jaże
161     3, 35|              strzykał śliną na izbę, długo medytował, długo się ważył
162     3, 35|            na izbę, długo medytował, długo się ważył spoglądając na
163     3, 35|              poleciał ku kościołowi.~Długo jeszcze siedziała nad stawem
164     3, 36|              Mateusz, zapalający coś długo papierosa u Jagusi, ruszył
165     3, 36|              tylko jeden Mateusz coś długo się ociągał, że dopiero
166     3, 36|         gardzieli.~Siedział tak dość długo, rozglądając się nieprzytomnie,
167     3, 36|              nim uczynił, a Łapa wył długo i żałośnie... ~ ~
168     4, 37|            ubiery ojcowe szykować, a długo myszkował w komorze pomiędzy
169     4, 37|             i ziemie spieczone, piły długo i z lubością, dysząc jakby
170     4, 37|        bacząc na deszcz, płakała tam długo i tak rzewliwie, jaże ją
171     4, 37|            chytał się płotów i cosik długo przy nich grdykał.~Długo
172     4, 37|             długo przy nich grdykał.~Długo ich było słychać, tak się
173     4, 38|            odpustowy. Dzwony bimbały długo i te głosy jękliwe leciały
174     4, 38|          schowawszy za gors obrazik, długo toczyła oczami po ludziach.
175     4, 38|              ale szedł nieodstępnie, długo coś sobie ważył, aż zapytał:~-
176     4, 38|            sama jedna łaziła po wsi. Długo patrzyła we wody pogasłe
177     4, 38|              ze śmiechem pod kanapę.~Długo się z nim żegnali na odchodnym,
178     4, 38|            na jej duszę, ale jeszcze długo siedziała wpatrzona w czarne
179     4, 39|            Pan Bóg mu błogosławił...~Długo przemawiał, jaże się kobiety
180     4, 39|            wchodzącą między opłotki, długo jej cosik prawił wytrząchając
181     4, 39|           Dziwne, coś wytrzymała tak długo, przeciek cię nie przywiązywali
182     4, 39|            odbijając w wodzie.~Hanka długo patrzała za nimi z jakąś
183     4, 39|            rana u spowiedzi, a potem długo radziły z dobrodziejem,
184     4, 40|            to utęsknione dzieciątko.~Długo nie poredziła przemówić,
185     4, 40|            kaj, a rozkolebane zagony długo jeszcze gędziły i cichuśko,
186     4, 40|              zatopiony w pacierzach.~Długo deliberowali w głębokiej
187     4, 40|         czyste poszewki, to myła się długo jakby na jakie wielkie święto,
188     4, 41|            się i frunął na stodołę i długo tam stojał klekocąc a wycierając
189     4, 41|              zarówno był do niczego. Długo koło niego majstrował coraz
190     4, 41|        świecie! Roboty widać masz na długo, tylachna drzewa!~- A chwaci
191     4, 41|            błagalnie, jakby do niej. Długo potem przecierał oczy wodząc
192     4, 41|            ale szwagierek dał mu się długo trapić szpiegując go jeno
193     4, 41|     wszystkie swoje frasunki.~Ksiądz długo ważył jego słowa, wzdychał
194     4, 41|             płakała cicho.~Medytował długo i w końcu powiedział:~-
195     4, 42|         samym krzyzie nade drogą coś długo rozmierzał tyką.~- Miejsce
196     4, 42|           tyla, że mogło starczyć na długo, a któregoś zmierzchu Jasiek
197     4, 43|         naczelnikowi i jak głosować.~Długo w noc radzili, boć nie obeszło
198     4, 44|              pomniejszych wsi:~Potem długo wywodził, jaki to z tego
199     4, 44|               gdy się jej przeciwił.~Długo się wlekło, gdyż ludzi było
200     4, 45|              serdeczny!~On zaś potem długo stał pod jakąś ścianą grzejąc
201     4, 45|             drzewem patrzała w niego długo i z taką tkliwością, że
202     4, 46|            ziemniaków, pogadał cosik długo z Witkiem na stronie i rzekł
203     4, 47|           się, nie będę ci zawadzała długo, nie - wyrzekła lękliwie.~
204     4, 48|         oczami po świecie, wzdychała długo i ciężko.~- Jagusia! - zawołał
205     4, 48|            gdy jej zniknęli z oczów, długo się plątała po drogach,
206     4, 49|           chłop zmyślny, poczciwy...~Długo się nad nim rozwodziła i
207     4, 49|          kobiety i uradzali już dość długo, gdy Płoszkowa zakrzyczała:~-
208     4, 49|       wyszedł nie patrząc na nikogo.~Długo jeszcze po jego wyjściu
209     4, 49|        przesiaduje. Nie pociągną oni długo, nie.~- Jezu, co się marnuje