Tom, Rozdzial

  1     1, 1 |          dobrodzieja kochanego.~- Pan Bóg dał latoś urodzaj na
  2     1, 2 | krzaczastymi brwiami...~- Skąd to Pan Bóg prowadzi? - zapytał
  3     1, 3 |           co najlepszy. Przeciech Pan Jezus nie da nas ukrzywdzić -
  4     1, 4 |    Częstochowska...Dobry z ciebie pan, dobry!... Boć cała wieś:
  5     1, 4 |          góry był Bóg Ociec, siwy Pan i srogi, rychtyk podobny
  6     1, 4 |         było, że to ten sam dobry pan, co mówił do niego i dał
  7     1, 4 |        Polatuje se, pośpiewuje, a Pan Jezus obsiewa la niego pola,
  8     1, 5 |    miejsce i la każdego co innego Pan Jezus wyznaczył. Wyznaczył
  9     1, 5 |           wyznaczył. Wyznaczył ci Pan Jezus twoje, to go się pilnuj
 10     1, 5 |           ołtarza chciał być...~- Pan Jezus z każdego kąta słyszy,
 11     1, 5 |  organistami i konie ruszyły.~- A pan Jaś skąd się wziął, to już
 12     1, 5 |       szybko i cicho zapytał:~- A pan Jaś długo będzie jeszcze
 13     1, 5 |            Mówię wam, Macieju, że Pan Jezus..~- Komu Maciej, to
 14     1, 5 |       wara! Widzisz go, juchę. Za pan brat świnia z pastuchą. -
 15     1, 7 |        krzywdę jako i człowiek... Pan Jezus miał też swojego pieska
 16     1, 7 |            powiedział porywczo.~- Pan Jezus by tam miał pieska,
 17     1, 7 |           owy czas daleki...~Kiej Pan Jezus jeszcze po ziemi chadzał
 18     1, 7 |        coć wam rzeknę...~Szedł se Pan Jezus na odpust do Mstowa,
 19     1, 7 |           cienia nikaj ni osłony.~Pan Jezus szedł z cierpliwością
 20     1, 7 |          świata widać nie było...~Pan Jezus, choć mu piersi zapierało
 21     1, 7 |      grzesznego narodu...~I szedł Pan Jezus... szedł... aż i przyszedł
 22     1, 7 |      przemknąć się nie było. Jeno Pan Jezus wszedł, a tu kiej
 23     1, 7 |        nie śmiały, bo jakże by... Pan ci Jezus był w swojej świętej
 24     1, 7 |          dobierał do mięsa... ale Pan Jezus, jako że był litościwy
 25     1, 7 |         poradzisz... - powiedział Pan Jezus mocno, aż pies siadł
 26     1, 7 |  ogłupiały pognał w cały świat.~A Pan Jezus przyszedł na odpust.~
 27     1, 7 |           te czasy bywa.~Wychodzi Pan Jezus po sumie i patrzy,
 28     1, 7 |          Jezusa. Nie uląkł ci się Pan nasz, nie... poznał, że
 29     1, 7 |         wziąć a zakatować. Aż się Pan Jezus ozgniewał i krzyknął:~-
 30     1, 7 |      Odstąpili, bo mocno rzekł, a Pan Jezus im dalej powieda -
 31     1, 7 |           ich nie minie.~Skończył Pan Jezus, podniósł kijaszek
 32     1, 7 |         mu nie czyńcie.~I odszedł Pan Jezus we świat tyli.~A obejrzy
 33     1, 7 |       dzień nadszedł... przecknął Pan Jezus i patrzy, a tu nikogo
 34     1, 7 |        się do jego nogów...~...to Pan nasz Jezus Chrystus Przenajświętszy
 35     1, 7 |        się wół wziął człowiekowi:~Pan Bóg stworzył byka.~I byk
 36     1, 8 |           rzekł, że za te krzywdy Pan Jezus mnie wynagrodzi!...
 37     1, 8 |        iść musi na swoje, tak już Pan Jezus postanowił, że ojce
 38     1, 8 |          już pierwszy będzie...~- Pan Jezus to tylko wie przódzi,
 39     1, 8 |        ano wódki zbrakło, a i tam pan młody kiej na wąglikach
 40     1, 8 |         Jaguś jakby już jego.~- A Pan Jezus rzekł: weź se, robaku,
 41     1, 9 |            pytał cicho.~- Głupiś! Pan Jezus ci na buty czyje zważa,
 42     1, 9 |        męki cierpią... wszystkie. Pan Jezus odpuszcza je na ten
 43     1, 9 |      pacierze, i te światła...A i Pan Jezus sam chodzi se dzisiaj
 44     1, 9 |        ludzie przytwierdzają...~- Pan Jezus se chodzi dzisiaj
 45     1, 9 |            wątpia mu wypłynęły... Pan mój przecie... dobry człowiek...
 46     1, 9 |       wszystko spalone... a stary pan i pani starsza, i matula
 47     1, 9 |       nagości stojące o zwieśnie, Pan przyodziewa w listki zielone
 48     1, 9 |  strudzoną ogarnia słońce- tak ci Pan przyhołubi duszyczkę każdą,
 49     1, 10|      parobków... a teraz co?... A Pan Bóg was pokarze za krzywdę
 50     1, 11|           do wyrobku i biedowania Pan Jezus cię stworzył, nie!
 51     1, 11|    pomietło, toś robić, winna jak pan Bóg przykazał , jak zawżdy
 52     1, 11|   przykład dawać.~- Bo - prawił - Pan Jezus nam rzekł i święci
 53     1, 11|        przyjdzie za to.~- Pewnie, Pan Jezus nie rychliwy, ale
 54     1, 11|          nie zaplątał !~-Na braci Pan Jezus stworzył ludzi, a
 55     1, 11|         przed się nie wyglądał... Pan Jezus wszystkim zasługi
 56     1, 11|            Jako tej świętej ziemi Pan Jezus daje odpoczywanie
 57     1, 12|              Takiemu ptaszkowi, a Pan Jezus rozum daje,. że wie,
 58     1, 12|       szczęścia, zdrowia i co tam Pan Bóg da, a do izby szli,
 59     1, 12|         rzekła:~- Mój Boże, że to Pan Jezus daje takim, co i nie
 60     1, 12|     przekpiwać się z "młodych".~- Pan młody kiej ściana, a młoducha
 61     2, 13|       jego postponują, bo na kogo Pan Bóg,~to i wszyscy święci.
 62     2, 14|          było wyciągać!~- Tu mnie Pan Jezus dał na świat, to już
 63     2, 14|       niech wypoczywa, kiedy taki pan! Wy macie gęsi, podpaście
 64     2, 14|          Matka Boska, święty Jan, Pan Jezus, a w drugim kółku...
 65     2, 14|          dopraszam się... może by pan Antka wziął do roboty...
 66     2, 14|          garnca kaszy.~- Niech ci Pan Jezus odpłaci za dobrość -
 67     2, 14|        przed Matką Bolesną i żeby Pan Jezus odmienił, to się ochfiarowała
 68     2, 15|         po porządku, z wolna, a i Pan Jezus mógł świat stawić
 69     2, 15|          co klepie. Powiadają, że Pan Jezus dał kobiecie ino pół
 70     2, 15|           To ino mnie przez złość pan jemu postąpił.~- Wart jest
 71     2, 15|         do stu diabłów i niech se pan sam staje do roboty - groził.~-
 72     2, 15|         społecznie z drugimi, jak Pan Bóg przykazał.~Kto biedował,
 73     2, 15|          a nie wleci.~Chyba, żeby Pan Jezus co przemienił... a
 74     2, 15|           płacił.~- Nie pójdę, da pan tyle, co Mateuszowi, stanę
 75     2, 16|            wzbraniał się.~- Niech pan Jasio choć się ogrzeje,
 76     2, 16|         lnianego i sześć jajek.~- Pan Jaś dawno przyjechał?~-
 77     2, 16|         jeszcze w moje wesele, że pan Jasio na księdza idzie...~-
 78     2, 16|              Nie wyrzekaj, by cię Pan Jezus nie pokarał.~- A niechta,
 79     2, 16|       gwiazda, przy której blasku Pan nasz się narodził, niech
 80     2, 16|      podłym mieście, narodził się Pan w ubóstwie; na sianie, w
 81     2, 16|        zamarzło!~- I że to chciał Pan Jezus tyle wycierpieć! -
 82     2, 16|        zdolne, że to między niemi Pan się narodził. Kto ino bezgrzeszny
 83     2, 16|           czuje, wszystko wie, że Pan się narodził.~- Jezus kochany!
 84     2, 16|       czym innym, jak tam któremu Pan naznaczył!...~Zamilkli rozważając,
 85     2, 17|      świecie, jak przynależy, jak Pan Bóg przykazał!~Ale już na
 86     2, 17|     jesteście.~- A rozumu też wam Pan Jezus nie poskąpił:~- I
 87     2, 18|           Witek wzruszony.~- A to pan muszą być dziedzicowym bratem
 88     2, 18|      znakiem, że szło na odmianę.~Pan Jacek rozglądał się ciekawie
 89     2, 18|           poleciał chybcikiem, bo pan Jacek nie czekał.~Ledwie
 90     2, 18|     opowiedział, co ino wiedział. Pan Jacek przerywał mu pytaniami,
 91     2, 18|        krzyż sporządził Jambroży!~Pan Jacek dał mu dwie złotówki
 92     2, 18|         węszy, gdzie by co urwać! Pan, ścierwo, na chłopskich
 93     2, 19|         wykrzyknął Balcerek.~- To pan Jacek, dziedzicowy brat
 94     2, 19|    powstali, by się przyjrzeć, bo pan Jacek przeciskał się z wolna
 95     2, 19|         którzy mieli zanocować, i pan Jacek przygrywał im ano
 96     2, 20|    człowiek nie przyłoży, to mu i Pan Bóg nie dołoży! Żeby tak
 97     2, 20|        wychodzą najgorsze rzeczy. Pan Bóg zawsze błogosławi zgodliwym,
 98     2, 21|       krew nie tryśnie z serca... Pan Jezus ją doświadcza, krzyże
 99     2, 21|        wnet przejrzy i powróci... Pan Jezus podaje ci taką godzinę,
100     2, 22|      królem przezywali, że to był pan ludzki, sprawiedliwy i dobro
101     2, 22|     Gospodarz Przenajświętszy, on Pan niebieski, i rzecze:~- Nic
102     2, 22|          nas, ale za twoją sprawą Pan Jezus pobłogosławił, rodziło
103     2, 22|     zastanawiając szeroko, jak to Pan Jezus zawsze karze zło,
104     2, 22|        dwór i młynek nad strugą.. Pan Jezus mu błogosławił, wiedło
105     2, 22|           i pobożnym; na darmo. - Pan Bóg i .tak go opuścił i
106     2, 22|        Głupi, nie pomiarkował, że Pan Jezus chciał go doświadczyć
107     2, 22|   bezbożnika iść nie chciał.~- Co Pan Bóg opuścił, diabli zabrać
108     2, 24|          Sikorzyna.~- Juścić, ale Pan Jezus strzegł, że cała wieś
109     2, 24|         jarzmem i niósł dolę, jak Pan Bóg przykazał, bez szemrania
110     2, 24|           powrotu, to chyba jeden Pan Bóg wie, ale tego żadne
111     2, 24|       grzeszna była, skoro ją tak Pan Jezus pokarał, grzeszna!
112     2, 24|           z nagła:~Wisi na krzyżu Pan, Stwórca nieba,~Płakać za
113     3, 26|     kładła, że skoro śmierci porę Pan Jezus spuści, aby się to
114     3, 26|           Pewnie, że nie inaczej. Pan Jezus karze choćby za takie
115     3, 27|           i doczekała się, że oto Pan Jezus przemienił wszystko
116     3, 27|    człowiek nie przyłoży, to mu i Pan Jezus nie dołoży.~Nie płaczem
117     3, 27|  Powiadają: kto rano wstaje, temu Pan Bóg daje, i prawda, ale
118     3, 28|         stoi. A potem będzie, jak Pan Jezus da...~- W kreminale
119     3, 28|            róbcie swoje, a resztę Pan Jezus sprawi...~Pochwalił
120     3, 29|           ma do urzędów?~- Zawżdy pan z panem łacniej się zmówi,
121     3, 29|          nie pozwolą wam zginąć i Pan Bóg was w czym innym zapomoże.
122     3, 29|      niźli inszym.~- I barzej was Pan Jezus doświadcza... - powiadały
123     3, 30|     przyjacielskich ugwarzeń, jak Pan Bóg przykazał, jeno nie
124     3, 30|   powiadać. O onej zwieśnie, jaką Pan w dobroci swojej czyni co
125     3, 30|   ocierając łzy rękawem wołał, że Pan Jezus doświadcza tych, których
126     3, 30|         ino było na podorędziu.~- Pan Jezus wiedział, na co świńtucha
127     3, 30|           opłotki skręcał z drogi pan Jacek, dziedziców brat,
128     3, 30|          dom, bo tam na was czeka pan Jacek!- szepnął mu Rocho.~-
129     3, 30|         Rocho.~- Na mnie czeka... pan Jacek... dyć lecę... na
130     3, 30|           ta nie poznała!... jeno pan Jaś taki tera galanty, taki
131     3, 30|       okno do izby rozświetlonej: pan Jacek stojał w pośrodku
132     3, 30|         że to za lipeckie krzywdy Pan Bóg dziedzica ogniem pokarał.~
133     3, 31|        mam i prawdę rzekłem, jako pan Jacek od wczoraj siedzi
134     3, 31|    ostawiłem. A to przyszedł niby pan Jacek we święto i powiada: "
135     3, 31|           w tym być musi, że taki pan...~- A jest, że do cna ogłupiał!
136     3, 31|      turbuje się o lepsze, a taki pan chciałby mieć gorzej? Nic
137     3, 31|     rozpowiła dzieciątko i jak je Pan Bóg stworzył, nagusieńkie
138     3, 32|          we Wólce! Ja ta zawdy za pan brat z dziedzicami i z dworskimi
139     3, 32|           wciąż rajcował.~- A dał Pan Jezus zwiesnę, sprzykrzyły
140     3, 32|           trzy po trzy: dyć na to Pan Jezus stworzył kobietę!
141     3, 32|        świecie jedno i jednako je Pan Jezus szanuje, wedle zasług
142     3, 32|          żartował cicho.~- Juści, pan jadł kuropatwy, a moje siwki
143     3, 33|           jąkając niekiedy swoje.~Pan Jacek zaś siedział jak zawdy
144     3, 33|    Weronczyn płacz chlipał.~Naraz pan Jacek się podniósł i głośno
145     3, 33|         łba patrząc na niego, ale pan Jacek już się nie ozwał,
146     3, 33|        mlecznego gatunku. Może mi Pan Jezus pozwoli dożyć, to
147     3, 33|           mogłoby przypalić. Może Pan Jezus nie dopuści... Cóż
148     3, 33|           przednowek latoś dał mi Pan Jezus! Umarlaków nie ma,
149     3, 34|        ale głosu nie dobył.~- Jak Pan Jezus przemieni, to możecie
150     3, 34|         Buduje się to?~- Przeciek pan Jacek dał mu dziesięć chojarów.~-
151     3, 34|    głupiemu radość - powiedają. A pan Jacek dał Stachowi list
152     3, 34|     niespełna rozumu... A on taki pan, że mu sam dziedzic posłuszny!...
153     3, 34|       prosto do Stachowej rudery.~Pan Jacek siedział na progu,
154     3, 34|         do miasta wywiezły, a tak Pan Jezus pozwolił, co u swoich
155     3, 34|           skropi, juści... co?...~Pan Jacek jeno prześmiechał
156     3, 34|          bliżej... patrzę... a to pan wójt leży przez kapoty,
157     3, 34|      żarem wytopione.~Folgował se Pan Jezus i prażył coraz mocniej,
158     4, 37|         to stało.~- Dobrze, co mu Pan Jezus dał lekką śmierć! -
159     4, 37|          któraś.~- I niech ją tam Pan Jezus sądzi - dodała Hanka
160     4, 37|     chałupy.~Przed gankiem stojał pan Jacek z Mateuszem i pykając
161     4, 37|     dokończył prędko i poszedł.~A pan Jacek wszedł do nieboszczyka
162     4, 38|        nowe Lipce! żeby każdy był pan! - wołał puszczając kieliszek
163     4, 39|      grosza nie żałował i dlatego Pan Bóg mu błogosławił...~Długo
164     4, 39|    dobrością:~- Nie bucz, głupia, Pan Bóg ma sieroty w szczególnej
165     4, 39|       wyprawiała, co? Jeszcze cię Pan Bóg za mnie pokarze, obaczysz!...
166     4, 39|          i żałośnie zapiuka...~Aż Pan Jezus zlitował się nad nią,
167     4, 39|       kiej stara z proboszczem za pan brat! Drugą to by już dawno
168     4, 40|           chwast, bo oba stworzył Pan Jezus! - prawiła po swojemu
169     4, 40|          po swojemu Jagustynka.~- Pan Jezus by ta stworzył złe!
170     4, 40|            Pytał o mnie! Niech ci Pan Jezus... Niech ci... - zaniesła
171     4, 41|     organistą i ze Żydami jest za pan brat.~- Konie masz, porządek
172     4, 41|   wypuścili z turmy, a?~- Niby to pan starszy nie wiedzą!~Rozdygotał
173     4, 41|          kakoj to Rocho?~- A może pan starszy mówią o tym dziadku,
174     4, 41|        prosto pode płotem. Cóż to pan starszy upatrzył se na niego?~-
175     4, 41|          nie popuszczę z pazurów. Pan Jezus pomoże, to i taki
176     4, 42|       gdyż niedaleczko ukazał się pan Jacek, fajeczkę se kurzył,
177     4, 42|           i ślepie wybałuszył, bo pan Jacek skrzypki odłożył,
178     4, 42|        dziwujesz, hę?~- Jakże? to pan Jacek będą ze mną robili?~-
179     4, 42|       świecie... Żeby dziedzic...~Pan Jacek jeno się prześmiechał
180     4, 42|     uprzątał wióry i śmiecie, zaś pan Jacek przybrał się, skrzypki
181     4, 43|          by się ulitował.~I snadź Pan Jezus pofolgował swemu miłosierdziu,
182     4, 43|      urągliwie:~- Widzisz, dał ci Pan Jezus radę, pani wójtowa,
183     4, 43|  Poczciwaś i potrzebnicka, to cię Pan Jezus krową pobłogosławił.~-
184     4, 43|         lubi dziękowań!~- To niby pan Jacek dał wam krowę!~- Zaśby
185     4, 43|         cały świat poszła za nią! Pan Jezus nie pozwoli na taką
186     4, 43|              Widno z tego, co wam Pan Jezus błogosławi! - westchnęła
187     4, 43|          niezgorzej.~- A niech im Pan Jezus da z dziesięć razy
188     4, 44|        oczy świecił, z kim był za pan brat, a od każdego cosik
189     4, 44|        Prawda, ale nie wiecie to: pan z panem zna się, a chłopu
190     4, 44|       ciągnął dalej - ja taki sam pan jak inni, prawo swoje mam
191     4, 44|         ten koński ogon!~- Sielny pan, ma wolę, juści, wszy go
192     4, 44|            Cicho tam, Modliczaki! Pan sekretarz przeczyta niby
193     4, 44|          rzekł jakby do siebie:~- Pan naczelnik powiedział, że
194     4, 44|           Słyszeliście dobrze, co pan sekretarz przeczytał?~-
195     4, 45|          nim pokrótce.~- Kajże to pan starszy, na prześpiegi? -
196     4, 45|           Ja mam wszystko. A może pan gospodarz kupi paczkę tytuniu?
197     4, 45|    gospodarzom.~- Piękny czas dał Pan Bóg, ziarno już suche -
198     4, 45|             Juści, tak se folguje Pan Jezus, co już jęczmiona
199     4, 45|     każden żył sprawiedliwie, jak Pan Bóg przykazał.~- Co na to
200     4, 45|         ręce ze zdumienia - Jezu, pan Jasio!~- Leżcie spokojnie.
201     4, 45|        cichuśko: "Leż se, Jagato, Pan Jezus cię wynagrodzi!..."
202     4, 45|          wynieś no mleka, to może pan Jasio się przechłodzi!~Wyniesła
203     4, 45|        pilnie nasłuchujecie?~- Bo pan Jasio tak prawi naucznie,
204     4, 45|       słuchała dzień i noc. A czy pan Jasio ma o tym książki?~-
205     4, 45|         tym też nieprawda, jak to Pan Jezus wędrował ze świętym
206     4, 48|        przed Kłębami, wczoraj, to pan Jasio ani spojrzał...~Stojała
207     4, 49|      pokwapi...~- Cicho, żeby cię Pan Jezus nie skarał za takie