Tom, Rozdzial

  1     1, 2 |          tabeli stoi kiej wół a one cięgiem wyganiają i pedają, co ich.~-
  2     1, 2 |         obrobić się nie obrobi, ino cięgiem jak ten wół w jarzmie...
  3     1, 2 |         słowa nikomu dać nie dała i cięgiem się z babami za łby wodziła...
  4     1, 2 |         świecie słychać? Wędrujecie cięgiem?~- Moiściewy, a cóż by! -
  5     1, 3 |     organistowego dołu to kto?... A cięgiem cosik komuś we wsi ginie,
  6     1, 3 |              Służyłam u nich, to mi cięgiem spokoju nie dawał. O biedna
  7     1, 4 |        baraszkować.~- Ale, gził się cięgiem będzie, kiej ten cielak
  8     1, 4 |           pokojach, popija arbatę i cięgiem czyta.~- Musi być... nabożne
  9     1, 4 |           kupił za nie, a Grzeli to cięgiem do wojska śle pieniądze.~-
 10     1, 4 |           swoją. A to człowiek żyje cięgiem jak ten samson, że nawet
 11     1, 4 |            i głos tych skrzypic, co cięgiem śpiewały figlujący.~- A
 12     1, 4 |     ździebka mąki.~- A moja o kaszę cięgiem mi turkocze...~- Że to i
 13     1, 5 |           świerczyny, potrzaskujący cięgiem, a oni jedli wolno i w milczeniu,
 14     1, 5 |            się tak, że trza je było cięgiem oganiać i stróżować, bych
 15     1, 5 |     wyglądały białe szyje gąsiorów, cięgiem syczących, jako te żmije.~
 16     1, 5 |           ta wielka woda, do której cięgiem jeszcze ze wszystkich stron
 17     1, 5 |              Nie masz to swoich?... Cięgiem ino w ojcową garść uważasz.~
 18     1, 5 |             I tak co jarmark!~- Kto cięgiem jarmarczy - temu długo nie
 19     1, 5 |           gdzie zaś, w piersiach mę cięgiem poboliwa, a jak się naziębię,
 20     1, 5 |          swoich to już ja i tak się cięgiem modlę i Boga proszę, za
 21     1, 5 |         była, a drugie, że mu Jaguś cięgiem w myśli stała, ale nim doszedł,
 22     1, 5 |           ale się rychło podnosił i cięgiem podśpiewywał na całe gardło,
 23     1, 6 |             błoto... a przed oczami cięgiem widziała jego twarz i oczy
 24     1, 6 |             dym buchał na izbę... a cięgiem warczały wrzeciona po podłodze.~
 25     1, 7 |           Rozdrażniona też była, że cięgiem krzyczała na chłopaków i
 26     1, 7 |           nastawiał garnki z wodą i cięgiem się po izbie kręcił, że
 27     1, 7 |           tęgo robił, ale śmiał się cięgiem i przekpiwał, a taki był
 28     1, 7 |             Sam pijanica zatracony, cięgiem siedzi u Jankla, to myśli,
 29     1, 7 |       gospodarsku, a do tego Boryna cięgiem zapraszał a przymuszał,
 30     1, 7 |        gąsków i owieczek porwał, że cięgiem szkody czyni, a i człowieka
 31     1, 8 |             sobą. Przypominał sobie cięgiem, co mu Jambroż prawił o
 32     1, 8 |      Jagustynki, co za nim chodziły cięgiem; oczy zmrużone, a świecące
 33     1, 8 |             kto go kiedy słyszał, i cięgiem do Jagusi ciągnął i słodkości
 34     1, 9 |             nie mówił, choć i Antek cięgiem nasuwał mu się na oczy,
 35     1, 9 |           mi się ze szyb... i takie cięgiem dzwonienie...~- Kościołów
 36     1, 9 |             drugich panów jeździlim cięgiem... strzylałem i ja niezgorzej...
 37     1, 9 |        zagoić się nie chciał, że to cięgiem ino na dworze, pod gołym
 38     1, 10|          ptaszęcy, a w piersiach mu cięgiem rzęziało...~- Jedliście
 39     1, 10|              on dobry człowiek, ale cięgiem na wyrobku... jakże...~-
 40     1, 10|             mu po twarzy i włosy mu cięgiem spadały na oczy, jarzące
 41     1, 10|             to, psiachmać, jazgocze cięgiem jak ta suka! - rzucił z
 42     1, 10|        uspokoić się nie mógł, bo mu cięgiem wracało przypomnienie tego,
 43     1, 11|             Ocknęłam na rozświcie i cięgiem mi w głowie stoi że już
 44     1, 11|       chodziły, trzymały się wpół i cięgiem buchały śmiechem , i coś
 45     1, 11|           się... już dzisiaj Szymek cięgiem chodzi za Nastką Gołębianką.~-
 46     1, 11|          pacierz, dwa i trzy, a oni cięgiem tańcowali bez wytchnienia,
 47     1, 11|            od jednych do drugich, a cięgiem oczyma za Jagną wodził i
 48     1, 12|            w kolejkach.~Jagusia zaś cięgiem zapraszała i prawie każdemu
 49     1, 12|            a ociec się tak weselą i cięgiem za Jaguusia chodzą, cięgiem.~-
 50     1, 12|         cięgiem za Jaguusia chodzą, cięgiem.~- Jakże... urodna, piękna
 51     1, 12|             dymy pachnące wleką się cięgiem, jako te mgły, dzwonki brzęczą
 52     2, 13|           nie da dobrego słowa, ino cięgiem huruburu, jak na tego psa,
 53     2, 13|           to wszystko, nie! Ino się cięgiem myśleniem górno nosi, jak
 54     2, 13|          krzywdy na oczach nie mieć cięgiem, bo nie zdzierżę... Dość
 55     2, 14|             z nią trzymali wszyscy, cięgiem ktoś do chałupy zaglądał,
 56     2, 14|       Czeladnika se przybrał, a sam cięgiem jeździ, pono z Żydami spółkę
 57     2, 15|              jeść nie je i matyjasi cięgiem...~- Obżarł się i tyla.~-
 58     2, 15|       śniegi przysypią - a bełkocze cięgiem, szumi, huka, że ani człek
 59     2, 15|         niego, jak mogła, w oczy mu cięgiem patrzyła, by odgadnąć, czego
 60     2, 15|          spytaj się Jagustynki, ona cięgiem przesiaduje u starego, już
 61     2, 15|            do młynarzowego domu, bo cięgiem mdlał i rzygał krwią. Po
 62     2, 16|      wygrzewał się przed kominem, a cięgiem chodził za nią rozmiłowanymi
 63     2, 17|           tego stary chodził za nią cięgiem i niczego się tknąć nie
 64     2, 17|          matka iść, co?~- Pytał się cięgiem o przyzwoleństwo nie będę,
 65     2, 17|    organisty wypędziły przychodziła cięgiem do młyna i tam przesiadywała,
 66     2, 17|            żebra pękły! A tak jęczy cięgiem, tak stęka!~Rozpłakała się.~
 67     2, 18|         chwili.~Pewnikiem u Nastki, cięgiem tam przesiaduje.~- Lofer
 68     2, 18|      znalazł...~- A dobrodziej pono cięgiem arbatę piją - wtrącił Witek.~-
 69     2, 18|         urzędu, po jakim spisie, bo cięgiem zaglądał do książeczki?...
 70     2, 18|          popuszczał ani na chwilę i cięgiem ją zapalał. Poruszył się
 71     2, 18|               Myśwa z Kubą jeździli cięgiem i nie raz jeden z dobrą
 72     2, 18|            w nocy, i w każden czas, cięgiem stoisz przede mną, na oczach
 73     2, 18|       Mogłam to nie myśleć, kiej mi cięgiem do głowy przychodzisz, cięgiem,
 74     2, 18|      cięgiem do głowy przychodzisz, cięgiem, że już rady nijakiej dać
 75     2, 18|       głupawy jest nieco, po wsiach cięgiem się nosi, na skrzypkach
 76     2, 19|     nieposkromiony i z rodzicielami cięgiem się wadził, a za Ulisią
 77     2, 19|         światło szczap, których Żyd cięgiem przykładać kazał dziewce,
 78     2, 19|           mały a tak zapalczywy, że cięgiem się podrywał, walił pięściami
 79     2, 19|            mi na robocie przypiekał cięgiem, a potem i szczekał paskudnie,
 80     2, 19|     ugwarzali o różnościach, ile że cięgiem ktoś do nich przystawał
 81     2, 19|         wiedła, Antek mało mówił, a cięgiem spoglądał na drzwi, spodziewał
 82     2, 19|           rozochocił i rozgrzał, to cięgiem jakieś pary tańcowały, a
 83     2, 20|         podnieść nie mógł, że to go cięgiem mdliło, kolki spierały w
 84     2, 20|     wszystko leciało z rąk i strach cięgiem za nią chodził, bo i jakże,
 85     2, 20|            jako ten zbój spoglądał. Cięgiem czuła jego oczy na sobie,
 86     2, 20|           czuła jego oczy na sobie, cięgiem, że już wytrzymać nie mogła.
 87     2, 20|           budę pod szopą, a jątrzył cięgiem, mało jeść dawał, podszczuwał,
 88     2, 20|     opowiedzieć któż poredzi! a tak cięgiem coś nowego, że wszystkim
 89     2, 20|    znarowiła chłopaka do siebie, iż cięgiem łaził za nią, a trzymała
 90     2, 21|   poruchając pod wiatr; zatykało go cięgiem, przystawać musiał co trochę;
 91     2, 21|         targane wichurą okrywały go cięgiem sobą, trzęsły się, przyginały,
 92     2, 22|              narzekająca wiecznie i cięgiem się skarżąca na wszystko;
 93     2, 23|                Zaśby nie, Jantoś! a cięgiem, cięgiem... Tam za przełazem
 94     2, 23|             nie, Jantoś! a cięgiem, cięgiem... Tam za przełazem niedobrze...~-
 95     2, 24|             do wszelkiej rozpusty i cięgiem się po wsi wałęsały, kiej
 96     2, 25|             ale tymczasowie flażyło cięgiem nie do wytrzymania, przeciekało
 97     2, 25|            chałupie było słychać.~- Cięgiem to taki sprzeciwy? - spytała
 98     2, 25|             do zniecenia ognia.~- A cięgiem - odparła Józka, trwożnie
 99     2, 25|        Piekło też wrzało w chałupie cięgiem, jakby sobie oboje w nim
100     2, 25|            w sobie była zestrachana cięgiem, pokrzywdzona wielce i tak
101     2, 25|               Jakże, bo ino na mnie cięgiem huru-buru kiej na tego Łyska...~-
102     2, 25|            ino tak, by coś mówić, a cięgiem się rozglądała chcąc już
103     2, 25|      naszych roboty nie dawał, dwór cięgiem na nas nastaje i do zaguby
104     2, 25|             po lesie, ziemia drgała cięgiem od zwalonych drzew, siekiery
105     3, 26|             popłakiwała z cicha nos cięgiem ucierając...~Potem zaś krzątając
106     3, 26|            Mój Boże, tam we świecie cięgiem myślałam o Lipcach, ale
107     3, 27|           każden umie trajkotać tak cięgiem jak ty. Doiła to już krowę?~-
108     3, 27|       uspokajały, naprzeciw zaś, bo cięgiem wzrastało poczucie krzywdy
109     3, 28|         wywierając na chłopaków, że cięgiem słychać było jej jazgoty -
110     3, 28|          powiadali, że mu gospodyni cięgiem porcenelę podawać musi!~-
111     3, 28|            Dominikowa przesiadywała cięgiem w kościele... A i reszta
112     3, 28|            Józka, a to i sama Hanka cięgiem odbiegały roboty, by lecieć
113     3, 29|          dnia spokojnego nie ma!... Cięgiem coś nowego!...~- Bych ino
114     3, 30|        Juści, trzęsie się we mnie i cięgiem me kopie, mgli me przy tym...~-
115     3, 30|             na co jeno spojrzała, i cięgiem, ją zagadując, ale że go
116     3, 30| przedzwonili na Podniesienie, a ona cięgiem spała. Zbudził ją dopiero
117     3, 30|        Sikorzyna, była i jazgocząca cięgiem Borynowa, stryjeczna chorego,
118     3, 31|         gdziesik poszła.~- Nosi się cięgiem po wsi jak ten pies, że
119     3, 31|            sobą sprowadził i arbatę cięgiem warzy a popija...~- Na darmo
120     3, 31|        samych świąt przesiaduje tam cięgiem - skarżyła Józka.~- Zrobię
121     3, 32|             coraz drobniejszy, mżył cięgiem, rozpryskując się po skibach,
122     3, 32|         krzywą gębą kobieta.~- A wy cięgiem swoje: zawdy za bękartami
123     3, 32|       skargą się zaniesła:~- Haruję cięgiem kiej koń, a wy krzyczycie:
124     3, 32|    przewidzieć złej doli! Nic, jeno cięgiem truć się zgryzotą i płakaniem...
125     3, 32|       podcięta.~- Przyczepiacie się cięgiem do mnie kiej rzep do ogona!
126     3, 32|             ślepiów, co ją obiegały cięgiem, kiej te psy przyczajone
127     3, 32|         czytał wolno, bo niechący a cięgiem obzierał się na strony i
128     3, 32|           dziw nie pękał, łzy i tak cięgiem stały jej w oczach i często
129     3, 33|             jej ciężył a parzył, co cięgiem przekładała go zza gorsu
130     3, 33|          pokorna, gniewało i to, że cięgiem plątała się kole niego.
131     3, 33|        żartował Kłębiak.~- Właśnie, cięgiem już deliberuję, do której
132     3, 33|     koprowiną, wałkoń, pod pierzyną cięgiem wyleguje. A wszystkie by
133     3, 33|               człowiek pod strachem cięgiem żyje jak ten zając, a nikto
134     3, 33|          kole gospodarstwa, Jagusię cięgiem przyzywała do pomocy. Ale
135     3, 33|         równe nogi.~- Jako ten pies cięgiem jedno szczekacie! - chciała
136     3, 34|            sęk odciupnął siekierą i cięgiem mruczał:~- I tyś przyszedł
137     3, 34|          dziedzicowi naraił. A hula cięgiem, pije, stodołę sobie postawił,
138     3, 34|     winowate: piły, procesowały się cięgiem i torby se wygrały.~- To
139     3, 34|            ziemi za mało, że narodu cięgiem przybywa, gdyż co starczyło
140     3, 34|       miejscach, przechodził bowiem cięgiem od kupy do kupy, to do karczmy
141     3, 35|       chodziła kiej opita, całowała cięgiem dzieci, gadała do źrebaka,
142     3, 36|             wójtowe sprawy kłyźniły cięgiem ludzi między sobą, a to
143     3, 36|         dziwny, matyjasił, mamrotał cięgiem, zrywał się z pościeli,
144     3, 36|              Rozglądał się bystro i cięgiem gadał, ale co jedno słowo
145     3, 36|             leżał spokojnie i tylko cięgiem włóczył oczyma; te jasne
146     3, 36|      kieracie czyni na wolności, że cięgiem się jeno w kółko obraca
147     3, 36|          nić uciekającą wiecznie, a cięgiem na jednym miejscu.~- Juści...
148     4, 37|             łzy, co same skapywały, cięgiem już patrzyła na drogę, spodziewając
149     4, 37|             na słomie wysoko, że ją cięgiem i wszystkie mieli na oczach,
150     4, 37|         kącie srodze zwarzony, oczy cięgiem przecierał i ciężko wzdychał.~
151     4, 38|           jaże żebra trzeszczały, a cięgiem jeszcze przybywali nowi
152     4, 38|         usiedział w miejscu, a jeno cięgiem się kręcił po smętarzu i
153     4, 38|             z pochówkiem i tylachna cięgiem nowych turbacji, że ani
154     4, 38|            na piersiach, kręcił się cięgiem w sieniach, a często gęsto
155     4, 38|   przedzwonili na nieszpór, ale ona cięgiem go miała na oczach.~- Widzi
156     4, 38|             wzieni na ozory, że tak cięgiem za mną uważasz.~- I tak
157     4, 38|             nos drze do góry, jakby cięgiem kichał! Kołtuniarze zapowietrzone! -
158     4, 38|      Wyuczył się od Pietrka i teraz cięgiem i dudli, jaże uszy puchną!
159     4, 39|     spadające na koła.~- Młyn teraz cięgiem robi! - ozwała się pierwsza
160     4, 40|         zasnąć tej nocy, a przy tym cięgiem się jej widziało, że słyszy
161     4, 40|         całym świecie przepomniała, cięgiem zazierając do śpiących.~-
162     4, 40|          wyrabia, stróżując jeno, a cięgiem drepcąc od stodoły do chałupy.~
163     4, 40|          syn po ojcu, a posobnie, a cięgiem, dopóki Twoja wola, Jezu
164     4, 40|        obganiane przez pieski, gdyż cięgiem się rwały w przydrożne zboża,
165     4, 41|      skrupiło.~- Kaj się to nosisz? Cięgiem ganiasz jak kot z pęcherzem!
166     4, 41|          synowa po rodach ostatnich cięgiem chorzeje i wszyćko ostało
167     4, 41|              Że to poniektórych tak cięgiem telepie po świecie! Roboty
168     4, 41|             pokryta kwiatem.~Ksiądz cięgiem chodził mamrocąc pacierze,
169     4, 41|            szła jak najlepiej, kiej cięgiem był zły, chmurny, o bele
170     4, 41|              ale wszyscy tak gadali cięgiem jedno w kółko, że nie mogąc
171     4, 42|            swoje wesela, ale Szymek cięgiem prawił swoje, a w końcu
172     4, 42|      pijawka nienasycona, mamrocząc cięgiem wedle swego zwyczaju do
173     4, 42|         dnia i po trzeźwemu.~Szymek cięgiem łaził za żoną, w kąty ją
174     4, 43|             dziwny szum, co się jej cięgiem przewalał po głowie, słyszała
175     4, 43|          był jej nieba przychylić i cięgiem jeno przemyśliwał, czym
176     4, 43|        schodziły dnie.~A na świecie cięgiem prażyło, zaś czym bliżej
177     4, 43|   człowieczego szczęścia.~U Borynów cięgiem się świeciło i na drodze
178     4, 44|           wszedł do kancelarii, kaj cięgiem ktoś wchodził i wychodził,
179     4, 44|           wynosił papiery na stół i cięgiem cosik w nosie majstrował.~
180     4, 44|        mówić po swojemu, ale mu się cięgiem odbekiwało.~Strażnicy skoczyli
181     4, 44|          przykazują mieć cudzy.~- I cięgiem przykazy, a ty, chłopie,
182     4, 45|          spokojnej nocy ni dnia, bo cięgiem służba i służba.~- Pewnie,
183     4, 45|         snadź przy jadle, bo służba cięgiem się kręciła kole nich, szczękały
184     4, 45|     chłopskich bolączek, wyrzekając cięgiem na ciemnotę i opuszczenie,
185     4, 45|   chusteczką od much, padajacych mu cięgiem na łysinę.~- Tylko tyle,
186     4, 45|             ten ul rozbrzęczany, że cięgiem mu się myliło, a gdy nareszcie
187     4, 45|      radości nabożeństwa, jakie się cięgiem odprawiało w jej, duszy,
188     4, 45|       bliźnie, a bogaczem ostaje, a cięgiem mu jeszcze przybywa mocy,
189     4, 45|             jarzącymi ślepiami, tak cięgiem roześmiana, że nawet starzy
190     4, 45|      przesiaduje przy czesaniu.~- I cięgiem se kupuje wstęgi a stroiki -
191     4, 45|            mijały kieby sen słodki, cięgiem pragniony.~Chodziła też
192     4, 46|    Dominikowa rzekła z przekąsem:~- Cięgiem się was trzymają psie figle.~-
193     4, 46|            stodole, gdyż do chałupy cięgiem ktoś wpadał na wywiady.~
194     4, 46|         pilnował na drodze, Jagusia cięgiem wyzierała w opłotki, a stara
195     4, 48|      wtrącał się do rozmowy, a jeno cięgiem matyjasił, przebierał w
196     4, 48|             już i nie sipiam, a ino cięgiem o tobie, Maryś... o tobie,
197     4, 48|           łacińskie słowa, to i tak cięgiem słyszał tamte szepty i tamte
198     4, 48|   przechodzień, w sieniach warczały cięgiem pieski.~Jasio przyklęknął
199     4, 48|           sobie przypomnieć - i tak cięgiem jedno w kółko.~Matka zbudziła
200     4, 49|            wraz mówili. Organiścina cięgiem rozpowiadała, jak to było
201     4, 49|           czas był wybrany i pogody cięgiem dopisywały, to wzięli pożęte
202     4, 49|              to wlókł się z wolna i cięgiem pociągał nosem, uszami czujnie
203     4, 49|              Nieprawda, leży jednak cięgiem i mało wiele o Bożym świecie
204     4, 49|       niedziele już przeszło, a ona cięgiem leży bez pamięci, czasami