Tom, Rozdzial

  1     1, 1 |                 do szyi...~- Ludzie, a to czas do domu, mroczeje.~- Czas,
  2     1, 1 |                 czas do domu, mroczeje.~- Czas, czas! Słońce już zaszło.~
  3     1, 1 |                   domu, mroczeje.~- Czas, czas! Słońce już zaszło.~Pozbierali
  4     1, 2 |           rozstąpiły, a Witek, który cały czas coś najspokojniej majstrował
  5     1, 2 |                   żenić z Jagną?...~Ale w czas sobie przypomniał, że Maryś
  6     1, 3 |                 aby krzyknąć na Witka, że czas wstawać, ale chłopak uniósł
  7     1, 3 |                   klacz, że już do ogiera czas, a świniaś. Utytlesz się
  8     1, 3 |                    Boryna, który cały ten czas burzył się w sobie i przegryzał,
  9     1, 3 |                  z nizinnych łąk.~- Dobry czas na miądlenie. Zlezę przy
 10     1, 4 |             trzymali straż przy ołtarzu w czas Podniesienia.~Patrzyli na
 11     1, 4 |                obiadowali na ganku, że to czas był cichy i ciepły.~Łapa
 12     1, 4 |                 już gront im odpisać, nie czas to staremu iść na wycug?
 13     1, 4 |                 jest.~- Idźcie już sobie, czas spać... a ja mam jeszcze
 14     1, 5 |            trudniej.~A tu i rychtyk w ten czas i płacić przychodziło podatki,
 15     1, 5 |                 poszedł rychło, jako że i czas było spać bacząc na jarmark
 16     1, 5 |                 Spóźnita się!~- Zdążym na czas! - odkrzyknęła Jagna ze
 17     1, 5 |              ździebko.~- Ale, do matki mi czas.~- Nie bój się, nie odjedzie
 18     1, 5 |                  się spieszyć... mnie już czas iść.~- Moje to, prawdę mówicie?~-
 19     1, 6 |                   podle.~- Skończymy bo i czas do domu, taka plucha, że
 20     1, 7 |             sąsiadów na wyrzekanie, że to czas taki, co i psa na dwór wygonić
 21     1, 7 |                   pójdziesz do Borynów?~- Czas to już? - spytała po chwili,
 22     1, 7 |                   bójta się. Teraz nastał czas taki, że już i gęsiarce
 23     1, 7 |                  wesoło, a Kuba przez ten czas, co jedli, znosił kapustę
 24     1, 7 |                   ziarna różańca...~W owy czas daleki...~Kiej Pan Jezus
 25     1, 7 |                 taki dziki pies, bo w ony czas pieski nie były jeszcze
 26     1, 7 |            naszego, nie...~Kiej przyszedł czas, że Żydy paskudne i one
 27     1, 8 |                 wrychle się opatrzyła, że czas już do domu iść, i jęła
 28     1, 10|                Polazł ją szukać, rychło w czas. Klacz ma ze dwadzieścia
 29     1, 10|            przechylić... no, zgoda?... Bo czas mi już iść...~- Zgoda! Ino
 30     1, 11|                      Jaguś! Wstań, córko, czas już! Ewka zaraz przyleci
 31     1, 11|                   do jej serca... ale nie czas było medytować, Ewka przyszła,
 32     1, 11|              prosto do Jagny powiedli, bo czas było do kościoła.~Szedł
 33     1, 11|                piosenką, dobrze, iż się w czas pomiarkował!~Wracali już
 34     1, 11|              ludźmi!~- Choćby jeno na ten czas weselny, na dzień jeden!~-
 35     1, 11|              naród się weseli w przygodny czas.~Takoż się zabawiali na
 36     1, 11|                   się, weselnicy, już nam czas!~Daleka droga, ~Głęboka
 37     1, 11|                   się, weselnicy, już nam czas!~Znów się zabawimy,~Jutro
 38     1, 12|              godzina na mnie idzie... ten czas ostatni... - buchnął strasznym
 39     1, 12|                wrzaski bliskie.~W ten sam czas wesele się ano przenosiło
 40     1, 12|                obu... jest...niech no ten czas nadejdzie, a zobaczycie
 41     1, 12|                          A Kuba w ten sam czas składał duszę swoją pod
 42     2, 13|              myśleniem o niej, a cały ten czas żył w gorączce i niepamięci;
 43     2, 13|                   poczeka w sposobniejszy czas, w sposobniejszy; jeszcze
 44     2, 14|                 gdzie na drugą wieś, póki czas, póki ludzie nie wiedzą
 45     2, 14|                  stała wciąż, niepomna na czas biegnący ni na szczypiące,
 46     2, 14|               nieco, bo i jakże, miała to czas na turbowanie jak jaka dziedziczka!
 47     2, 14|                Weronka broniła, a w jakiś czas po nim najniespodziewaniej
 48     2, 14|                nie starał, a ino cały ten czas przewałęsał.~Położyli się,
 49     2, 15|                 przywierały do steliska i czas się tak dłużył, że ledwie
 50     2, 15|            zawołał Bartek wchodząc na ten czas do izdebki.~- To wiecie
 51     2, 16|                sześć jajek.~Boryna na ten czas powrócił z miasta i wchodził
 52     2, 16|                 domu i pilnuje.~- W dobry czas, będzie mleko na całą zimę.~-
 53     2, 16|             drodze pod topolami... juści, czas płynął jak ta woda; a to
 54     2, 16|                  wypadło, w same żniwa... Czas nierychtowny, gorąc, roboty,
 55     2, 16|                   srebrnymi gwoździami.~- Czas wieczerzać, kiedy słowo
 56     2, 16|              końcu Jagustynka, która cały czas w cichości siedziała, rzekła
 57     2, 16|                  tyle jest z tego, że wam czas się nie dłuży! Hale, prawda
 58     2, 16|                 pieśni pobożne, że to nie czas przed północkiem na kolędy.~
 59     2, 16|                nakazywał... za bróg... ~W czas jakoś gruchnęli pierwszą
 60     2, 17|              przytwierdzają.~- Jeszcze ci czas ganiać za parobkami i wystawać
 61     2, 18|              gdzie by ta szli na taki psi czas; rano byli u Kozłów, ale
 62     2, 18|               dzień, i w nocy, i w każden czas, cięgiem stoisz przede mną,
 63     2, 18|           słabiznę.~- Nie, u Szymona cały czas siedziałem - powiedział
 64     2, 19|               Mówię ci, nie daj się, póki czas - radził chytrze, pociągając
 65     2, 19|                   wódką! Przyszli w jeden czas od Sochy i przyszli od Pryczka;
 66     2, 19|                nocy robię, to kiej to mam czas na karczmę?~- Prawda, prawda! -
 67     2, 19|               krzyczał Płoszka.~- Każdemu czas na swoje.~- A wszyscyśmy
 68     2, 19|              wzruszenie.~Stali przy sobie czas jakiś bez słowa, jeno dychali
 69     2, 19|                  drogach grzmiały jeszcze czas jakiś hukania i przyśpiewki,
 70     2, 20|                Ale to wam powiem, że póki czas, trza czymś twardym wyganiać
 71     2, 20|                   i poprawiajcie się póki czas!~Dzieci buchnęły płaczem,
 72     2, 20|                   na okolicę.~I tak szedł czas wolno i równo, jako te godziny
 73     2, 21|              wybrali się po susz do lasu.~Czas był nieopowiedzianie przykry;
 74     2, 21|                 niby ta organowa muzyka w czas Podniesienia, to jakieś
 75     2, 21|                 szepnęła cicho.~- Na taki czas wybierać się do boru!~-
 76     2, 21|             dobrze, byś jego łaskę na ten czas miała... o toś zabiegać
 77     2, 22|                  cichość była, bo pod ten czas opowiadała Walentowa takie
 78     2, 22|                wody pod wieczór w pogodny czas i cichy, że jeno drgnienia
 79     2, 22|     zatwardziałego grzesznika...~Nadszedł czas sądu i kary.~Najpierw zwaliły
 80     2, 22|                  jakaś biedota i taki psi czas na dworze, kazał powiedzieć,
 81     2, 22|                    Przyjechali jeszcze na czas, ale już śmierć siedziała
 82     2, 24|                   Wiatru też nie było i w czas spostrzegli.~- A ktosik
 83     2, 24|                  chłopak, że wczoraj cały czas chodził po drodze przed
 84     2, 24|                   ani razu przez cały ten czas, powiadali, że zakopał się
 85     2, 24|               przejściach.~Przez taki psi czas prędzej i zapomniano o pożarze,
 86     2, 24|                    od tej minuty gdy ją w czas pożaru spotkał przed chałupą
 87     2, 24| niesprawiedliwości, że ni spała przez ten czas, ni jadła, ni wiedziała
 88     2, 25|                 rozkisłe dnie marcowe, że czas się ano uczynił zgoła psi,
 89     2, 25|                 spać o zmierzchu, tak się czas przykrzył, tyle jeno, co
 90     2, 25|                przed zwiesną, w niezdrowy czas, kiej wapory smrodliwe biją
 91     2, 25|               pierwszą trawę.~I co w taki czas było radości, wesela, śmiechów!~
 92     2, 25|                  a tęsknicach przechodził czas narodowi, to juści, nie
 93     2, 25|                   bodaj w samo półpoście, czas się zrobił jeszcze gorszy
 94     2, 25|                 kiej ten brzęk pszczelny.~Czas też był cichszy, deszcz
 95     2, 25|                postanowić; a rychło, póki czas, póki tamte ich nie sprzedadzą...~
 96     2, 25|                  Antkiem, któren już cały czas na boku się trzymał i cosik
 97     2, 25|                wszystko, a gdy już nastał czas, Boryna wstał w saniach,
 98     2, 25|                   stronę.~Ale już pod ten czas i naród brał górę, zwarli
 99     3, 26|                                Rozdział 1~Czas był wiosenny o świtaniu.~
100     3, 26|              panowanie nad światem.~W ten czas właśnie, na wzgórzu piaszczystym
101     3, 26|             takiej pogodzie najwyższy już czas do wywożenia gnojów, do
102     3, 26|                   sił, czując, że już ten czas ostatni przychodzi na nią,
103     3, 26|                przyjmie do chałupy na ten czas skonania?~- Poszukam se
104     3, 26|                   aż się prosi o obróbkę, czas na orki, czas na siewy,
105     3, 26|                  o obróbkę, czas na orki, czas na siewy, czas na wszystkie
106     3, 26|                   na orki, czas na siewy, czas na wszystkie roboty, a robić
107     3, 26|                Jasiek Przewrotny !~A tu i czas przychodzi rodów, że już
108     3, 27|                   i la tego, by się w ten czas gdzie z Jagusią zwieść...~
109     3, 27|              kruszyno?~Gdzie zaś to był i czas na długie lamenty i wyrzekania,
110     3, 27|                   boć to niedziela była i czas nadchodził szykowania się
111     3, 27|            lepiących gniazda pod okapami. Czas był ciepły, pierwsza wiosna
112     3, 27|                mdlejące dźwięki dzwonków.~Czas snuł się wolno i cicho,
113     3, 27|                  potrafiła, że i sposobny czas przeszedł, bo się już rozniesło
114     3, 27|           przyjedzie słuchać spowiedzi?~- Czas znajdzie!... wie, że gorzałki
115     3, 27|                   jąkała.~- Wstali to?... czas w pole...~Nie wiedzieli,
116     3, 27|                się przy nim działo.~Długi czas przesiedzieli przy nim,
117     3, 27|         Jagustynka, która nadeszła na ten czas i po swojemu zaraz rzekła:~-
118     3, 28|                     Babciu, wam byłby już czas siąść na pokutę w kruchcie
119     3, 28|                  wpodle, kuternogo!~- Mam czas, pierwej waju pięknie przedzwonię
120     3, 28|              Zaśpiewalim mu, przewieźlim, czas go już gorzałką skropić! -
121     3, 28|                pęczak, a przyszedł i taki czas, że słońce przedarło się
122     3, 28|                 na pierwszą zwiesnę, kiej czas podobien się czyni w matyjaśności
123     3, 28|                pąsach cała stając.~- Masz czas, to se wymyjesz! - odrzekła
124     3, 28|                dwór przed spaniem.~Juści, czas był taki, że psa żal by
125     3, 28|                   rodzone... zaszłam, nie czas krzywdy pamiętać... No i
126     3, 29|                  prosiły, w ogródkach też czas był zasiewać i wysadki sadzić,
127     3, 29|                   każdego przychodzi taki czas, że jako ten pies zgoniony
128     3, 30|                  zawżdy stróżę trzymali w czas nabożeństwa, baldach nosili
129     3, 30|            wiekuistej! Jako przyjdzie ten czas, iże wszelka niesprawiedliwość
130     3, 30|              Legła w pościel, nasłuchując czas jakiś. Na wsi było cicho,
131     3, 30|       człowiekowemu szczęściu i oto w ten czas wiośniany, w tę porę rodną
132     3, 30|            wtrąciła Józka.~- Przyjdzie na czas, to pojedzie, czekać nie
133     3, 30|                   na zdrowie a prędko, bo czas nagli.~I może w pacierz
134     3, 30|                   go nie ulęknął, jeno że czas się było zbierać do kościoła,
135     3, 30|                 do Jagusi.~- Józka, bydło czas obrządzać! - zawołała.~-
136     3, 30|             odsunął ździebko.~- Mroczeje, czas do domu! - szepnął cicho.~-
137     3, 30|              któren posiał, wzejdzie mu i czas żniwny miał będzie."~- "
138     3, 31|                  to sprawa? prosilim ich? czas mamy la strażników, co?
139     3, 31|           strażnikami, co la siebie taił?~Czas jeno stracili do południa,
140     3, 31|                  wsi też pustką wiało, bo czas się zrobił wybrany i kto
141     3, 31|            gdziesik z bliskości, że długi czas jeno wzdychali rozwodząc
142     3, 32|                  dworzem przesiedział zły czas.~- Może we Wólce? u naszego?
143     3, 32|                  ile wlazło, tom bez cały czas powrósła kręcił i Boga chwalił.
144     3, 33|                was, Mateusza odpraw, póki czas, to Jasiek nie uwierzy,
145     3, 33|                 przyrósł, wypędź go, póki czas. Nie bój się, Jasiek też
146     3, 33|                 ze strachu schowała się w czas bitki, wylazła skądciś dopiero,
147     3, 33|                piekłował. Że Tereska cały czas się nie odzywała, to zaraz
148     3, 33|                odwiedzać Borynę.~- Piękny czas, kumie - rzekł Kłąb przyjmując
149     3, 33|              gałęziami okno wywarte.~Szli czas jakiś w milczeniu zgrozy,
150     3, 33|             starzy kiwając głowami.~I tak czas schodził, że męt we wsi
151     3, 33|                 dość, że w Lipcach nastał czas dziwnie swarliwy i niespokojny.~
152     3, 33|             gnieździły, a jeno niekiej, w czas słót jesiennych, pastuch
153     3, 33|                  zielenią przytrząśnięte, czas był cichy, obwisłe warkocze
154     3, 34|              chałupie. Mleka wama bez ten czas uwarzę, a może byście i
155     3, 34|             leżących pod karczmą, jeno co czas był piękny i na niebie świeciły
156     3, 35|                się śpieszyć, póki jeszcze czas. Zrobicie swoje, to ja już
157     3, 35|                  przeciągał się po jadle.~Czas się robił ciepły a nieupalny,
158     3, 35|                   musiała przypominać, iż czas już się szykować do kościoła.
159     3, 35|               gdyż sygnaturka zadzwoniła.~Czas już było na sumę, ludzie
160     3, 35|                   strawy.~Dopiero w jakiś czas po obiedzie zajrzała do
161     3, 35|              porządek. Obaczycie!~- Byłby czas: dyć wszystko się rozwodzi
162     3, 35|                   gadanie! Co tu będziemy czas tracili na żarty, Podlesie
163     3, 36|                   niego działo przez cały czas choroby, przesiąkało to
164     3, 36|                parobka.~I tak przechodził czas, a on siał niezmordowanie,
165     3, 36|                    roztworzył ręce, jak w czas Podniesienia:~- Panie Boże
166     4, 38|                  uroczyście obchodzony.~A czas się też był zrobił wybrany,
167     4, 38|             studzienne żurawie:~Dopiero w czas procesji, kiej kościół zatrząsł
168     4, 38|                    zaś Kobus, któren cały czas pary z gęby nie puścił,
169     4, 38|          powstając:~- Gadu, gadu, a tobie czas spać! Musisz do dnia wyjechać.~-
170     4, 38|                 obiecał, że mnie na jakiś czas zwolni, jeśli nasz proboszcz
171     4, 39|                  Mogło tak być przez cały czas ojcowej choroby, to może
172     4, 39|             gniewnie Magda, siedząca cały czas cicho z dzieckiem u piersi.~-
173     4, 40|            zapadłe doły torfowe.~- Piękny czas, ale widzi mi się, na spiekę
174     4, 40|                 wniebowzięta, że już cały czas, dopóki spali, chodziła
175     4, 40|           Ściągnął brwie, przedeliberował czas jakiś i zapalając papierosa
176     4, 40|                 miętkie - za dwa tygodnie czas mu będzie pod kosę! Byle
177     4, 40|                   końcu poczuł się niby w czas Podniesienia, kiej dusza
178     4, 41|                zawołał radośnie: ~- W sam czas przyszłaś, a to ostatnią
179     4, 41|                   się znowu pługa i jakiś czas cierpliwie krajał spieczoną,
180     4, 41|                 Paparuch! Na sprzeczki to czas ma! - mruczał idąc w podwórze,
181     4, 41|                      Jeszczek nie wyszedł czas po śmierci ojcowej i nie
182     4, 41|                  na zachodzie.~Antek stał czas jakiś nad stawem wagując
183     4, 41|                    No, mówię - ci, późno, czas spać!~Antek tak był przejęty
184     4, 42|                   świtania.~Dłużył mu się czas, że jął się pacierza, ale
185     4, 42|                  posiedziawszy obyczajnie czas jakiś, gdy słońce zaszło
186     4, 42|            pozostania w chałupie na jakiś czas, ale Szymek się uparł, konia
187     4, 43|                 smołą.~Bawili się ptakiem czas jakiś, ale żołna wciąż była
188     4, 44|                  dworowi.~Patrzyli za nim czas jakiś w milczeniu, aż któryś
189     4, 45|              stratę gospodarzom.~- Piękny czas dał Pan Bóg, ziarno już
190     4, 45|               poszedł na wieś.~Posiedział czas jakiś przy Mateuszu, któren
191     4, 45|            śmiejąc podnieść oczów.~I cały czas nie odezwała się do niego
192     4, 45|                   krzyk serca rwący się w czas Podniesienia. Dusza się
193     4, 45|               błądząc oczami, ale w jakiś czas obejrzał się i przystanął.~
194     4, 46|             ziarnem, ten zbierał będzie w czas żniwny!~- A jak nie obrodzi?
195     4, 46|                 po wielkiej przysiędze.~- Czas mi już odejść! - rzekł powstając
196     4, 47|               jutro, duszo umęczona!" Mam czas jeszcze, paniczku! Jutro...
197     4, 48|           czerwone wargi, a dusze kieby w czas Podniesienia były zatopione
198     4, 49|                   Nie szukam se chłopa!~- Czas by ci już było obejrzeć
199     4, 49|                   obejrzeć się za którym, czas! Zaraz by i ludzie przestali
200     4, 49|                 Wypędźta ją, póki jeszcze czas! Już się przebrała miarka
201     4, 49|                  jej grzechów i przyszedł czas na pokaranie! - ryczał kiej
202     4, 49|          tymczasem na wsi nastał straszny czas sądu i kary, że już i nie
203     4, 49|                wkrótce po paru dniach, że czas był wybrany i pogody cięgiem