Tom, Rozdzial

  1     1, 2 |            Tomku, jakże to jej?... całkiem jeszcze do żeniaczki...~-
  2     1, 2 |        Jagna Dominikowa?~- Prawda, całkiem o niej przepomniałam.~-
  3     1, 3 |           niczego nie widno, cicho całkiem. Złe mę kusi czy co?...
  4     1, 4 |      padały na jego twarz i głowę, całkiem jakby się unurzał w stawie
  5     1, 4 |             duży chłop, ubrany już całkiem z miejska, bo w czarnej
  6     1, 4 |            było zajrzeć do koni.~- Całkiem kiej na tym obrazie! - zawołał
  7     1, 5 |      przysposabiał stare, poślepłe całkiem wywłoki, żeby chyla tyla
  8     1, 5 | gospodarstwie się znał - można się całkiem spuścić na niego, że wszystko,
  9     1, 5 |            już ode drzwi nieśmiało całkiem się ozwał:~- Zgoda na trzy
 10     1, 5 |          miał spierać z kobietą, i całkiem uważnie słuchał jej wywodów,
 11     1, 5 |   klasztoru we dwa rzędy, zapchane całkiem towarem kobiecym - a płótnami,
 12     1, 5 |       oczach ćmiło, a drugie zasię całkiem żółte się widziały, a insze
 13     1, 5 |          szedł Jambroży pijany już całkiem, taczał się z boku na bok,
 14     1, 6 |            dojdzie... nie ostygnie całkiem, a już za drugą się ogląda...
 15     1, 6 |           młodszymi hula, a o mnie całkiem zabaczyła!...~- Ale?... -
 16     1, 7 |          zabudowania za sadem, ale całkiem nie wiedziała, na co patrzy...~
 17     1, 7 |       grosz go się ino nie trzymał całkiem, choć zarabiał sporo bo
 18     1, 7 |    trzeszczały , i tak całował, że całkiem zesłabła, oczy jej zaszły
 19     1, 7 |         Jaguś, jeszcze raz, bo się całkiem wścieknę... - I tak całował,
 20     1, 7 |          całował, że mu dziewczyna całkiem zmiękła i leciała przez
 21     1, 7 |           mleka?~- Nie chce mi się całkiem jeść, matulu.~- Szymek,
 22     1, 7 |         potem znowu inne, światowe całkiem tę o Jasiu, jadącym na wojenkę,
 23     1, 7 |         warczy, ujada, a dociera i całkiem już psuje Jezusowe porteczki.~-
 24     1, 7 |            ugoszczenie, ale dobrze całkiem nie było.~- Hale! No...~-
 25     1, 8 |       doglądnąć inwentarza, to już całkiem nie wiedział, co robić ze
 26     1, 8 |       Miałem i ja kobietę, ino już całkiem nie pomnę gdzie?... Widzi
 27     1, 10|            tak zajadle sieczkę, że całkiem się zatracił w tej robocie
 28     1, 10|        Hankę spozierał... siwy był całkiem, wargi mu się trzęsły i
 29     1, 10|           jęczy ino, a powiada, że całkiem wstać nie może, tak go ten
 30     1, 11|         ochotnie szkodowali, to ją całkiem rozebrało, że rzewliwego
 31     1, 12|            jak ptaszek, bo krew go całkiem odeszła.~- Księdza mu trzeba
 32     1, 12|        okrutniem słaby... bez mocy całkiem...~Zmęczył się i zamilkł,
 33     1, 12|         tyle mięsa... a nie mogę...całkiem nie mogę.~Darmo probował,
 34     1, 12|          ogniście.~Że już im dusze całkiem stajały od gorącości, krew
 35     2, 13|        pełne po wręby płotów, staw całkiem zginął pod nawałą, biała
 36     2, 13|      zakrzepła i martwa, jakby już całkiem z wszelkiej mocy wyzuta.~-
 37     2, 13|            na nią nie zważa, jakby całkiem nie widział nic koło siebie!
 38     2, 15|         Ale i nie wytchnął jeszcze całkiem ni odpoczął jak się patrzy,
 39     2, 15|       sznur paciorków... rodny był całkiem, że nigdy dość napatrzeć
 40     2, 15|      ludzkich oczów, bo na wnątrzu całkiem było różnie - jako w tej
 41     2, 15|              Mówię ci raz jeszcze, całkiem mnie poniechaj i z drogi
 42     2, 16|      najbielszym; słońce się nawet całkiem wyłupało i świeciło na modrym,
 43     2, 16|     odległe, że jeszcze nie chycił całkiem, nie rozeznał skąd i gdzie,
 44     2, 16|            dziwota też, iż starego całkiem zawojowała, iż świata za
 45     2, 16|        Dobrze na wsi powiadali, że całkiem zgłupiał z tego kochania,
 46     2, 16|     zasnuwać jakby dymami sinymi i całkiem zatapiało się w burościach.~
 47     2, 16|        gdyby nie to, to już by zły całkiem zapanował nad światem i
 48     2, 16|        czysta Pietrek a przebierał całkiem, bo mu Jagna nowe przyobleczenie,
 49     2, 16|          widno jeszcze nie stracił całkiem.~- Pięć roków we świecie
 50     2, 16|            ostały ino po chałupach całkiem stare, chore albo kaleki.~
 51     2, 16|      przysłoniły, że zatraciła się całkiem, przepadła zgoła - a on
 52     2, 17|      starych śmieciach, poweselała całkiem i bezwiednie prawie zaczęła
 53     2, 17|            kwiatuszka, a przez noc całkiem zakwitnęła, patrzcie !~Przyniosła
 54     2, 17|        uroczyście, że się zatopiła całkiem w muzyce. Nigdy jeszcze
 55     2, 18|        taką wieję, po omacku szłam całkiem, bo tak ciepie śniegiem,
 56     2, 18|          Cuganty kiej hamany, kare całkiem, w siatkach czerwonych,
 57     2, 18|           się tak srogie zaspy, że całkiem ogrodzenie przywaliły i
 58     2, 18|           co trochę, że przepadali całkiem, ale gdy się przyciszyło,
 59     2, 18|        cicho!~- Antek !~Struchlała całkiem i tak ją wszelka moc odeszła,
 60     2, 18|       drogą.~Ale nie wiedło się im całkiem dnia tego, bo tyla co wleźli
 61     2, 19|             la których zimową porą całkiem brakowało we wsi roboty,
 62     2, 19|     zapierało, ale już wieś cichła całkiem.~Jeno od karczmy coraz ostrzej
 63     2, 19|            się Płoszka.~- Źle jest całkiem, źle.~- A nie tak powinno
 64     2, 19|         odparła cicho, bo głos jej całkiem odjęło wzruszenie.~Stali
 65     2, 19|         modre oczy, to się już był całkiem zapamiętał! Radość w nim
 66     2, 19|       rozpierało! A Jaguś też była całkiem jakby utopiona w lubości
 67     2, 19|        Jambroży bowiem, pijany już całkiem, prawił im takie przypowiastki,
 68     2, 19|          niezgorzej, naród się już całkiem rozochocił i rozgrzał, to
 69     2, 20|           u Borynów wyprawia !~Dom całkiem omroczał, że snuli się po
 70     2, 20|     Pomagał im w tym Witek, któren całkiem serce stracił do gospodarza
 71     2, 20|        musiał coś napomknąć o tym, całkiem nie stworzyłaby sobie.~A
 72     2, 20|           i Mateusz, wyzdrowiawszy całkiem, przewodził młodzi i najbarzej
 73     2, 20|           powiedział dobrotliwie i całkiem miętko nie podnosząc oczów
 74     2, 21|            ich ogarnął i pochłonął całkiem, że ledwie gdzieniegdzie
 75     2, 21|      medytowali, którędy pójść, bo całkiem już nie wiada było, w jaką
 76     2, 21|     topolowej, przy krzyżu.~- Kiej całkiem nie baczę tej dróżki.~Tłumaczył
 77     2, 21|            było przebierać, dróżkę całkiem zasypało, a do tego z boku
 78     2, 21|         parę niedziel, ale już tak całkiem wydobrzał, że teraz dwa
 79     2, 21|            opowiadać, jako już był całkiem ustał, a może by i zamroził
 80     2, 21|    Wyjrzała jeszcze na dwór, wiatr całkiem ustał, uspokoiło się zupełnie,
 81     2, 22|       jeszcze? - spytała któraś.~- Całkiem ustało i ma się na odmianę.~-
 82     2, 22|          niedźwiedzia, przybranego całkiem w grochowiny, z kożuszanym
 83     2, 22|       Powiadacie, jakby już Jasiek całkiem był głupi!- broniła go Nastka,
 84     2, 22|            cudowności. Jagusia zaś całkiem nie mogła prząść, opadły
 85     2, 22|      farbami oprzęd cudowności, że całkiem przysłoniły się oczy na
 86     2, 22|        popękała.~Potem opuścili go całkiem ludzie i bieda siadła na
 87     2, 23|         pamięć o nim, aż przepadli całkiem w zapamiętaniu, jakoby we
 88     2, 23|               chyłkiem, to znikały całkiem, jakby się pod ziemię zapadły,
 89     2, 23|        nich, przewlekły się wnet i całkiem zginęły w ciemnicy, aż nagle
 90     2, 24|      obwalił, to mi już ze strachu całkiem moc odjęło... a tu dzwon
 91     2, 24|        ściszał, aż nagle przymilkł całkiem i upadł na kolana, i pochylił
 92     2, 24|           nagła opustoszały prawie całkiem, prawda, że i śnieg walił
 93     2, 24|         dopiero ulżyło i powróciło całkiem do pamięci.~Uporządkowała
 94     2, 24|        poszła w boczna nawę, pustą całkiem i tak mroczną, że jeno gdzieniegdzie
 95     2, 24|     wzmożoną na siłach i dufna już całkiem w pomoc Bożą.~Z podniesioną
 96     2, 24|          strasznego, że jakoby się całkiem wściekł w sobie. Na robotę
 97     2, 25|    wstrzymać abo i dwie, i zwiesna całkiem przemoże i za wszystko zapłaci,
 98     2, 25|            kobiety chłopów wojują. Całkiem na to nie zważał, jakby
 99     2, 25|         pilnował jej nawet i jakby całkiem nie stał o nią. Jakoś w
100     2, 25|       Kobus z Kozłową widzieli się całkiem powściekani, że aż strach
101     3, 26|           Ale cichość była jeszcze całkiem drętwa, tyle jeno, co rosy
102     3, 26|          dzień był już duży i mgły całkiem spadły, Lipce jawiły się
103     3, 26|       nieco nabierę... chorzałam i całkiem się wyzbyłam z sił... ale
104     3, 26|        pierzyny nie było... a nową całkiem ostawiła... w czystym obleczeniu...
105     3, 27|       ojcowej stronie było jeszcze całkiem cicho, że ze złością huknęła
106     3, 27|         straciła serce do niego, i całkiem się w niej przemieniło naprzeciw,
107     3, 27|          po drugiej stronie stawu, całkiem przysłonionej drzewcami,
108     3, 27|        mogła wykrztusić. ~- Zdrowy całkiem i dobrej myśli. Choć strażnik
109     3, 28|     pogwarzy, z którą się już była całkiem pojednała od czasu przeprowadzki
110     3, 28|       stronie szlachtować! Izbę mi całkiem zapaskudzą - wykrztusiła,
111     3, 28|           może mu się leda pacierz całkiem rozwidnić...~- No... niechby
112     3, 28|            przykują.~Juści, że nie całkiem wierzyła rozumiejąc, iż
113     3, 28|          miarkując ze smutkiem, iż całkiem na sucho ujść mu nie ujdzie.~-
114     3, 28|            jako może być różnie, i całkiem źle, i niezgorzej, trza
115     3, 28|          ojcowego świniaka, juści, całkiem im tym pyska nie zatka,
116     3, 28|      niekiedy, pilnie zajęte, aż i całkiem przycichły, jeno pacanie
117     3, 29|          Złe i o wiele gorsze było całkiem co inszego - oto, że ziemia
118     3, 29|             Ale dobrym już rankiem całkiem się uspokoiło, deszcz przestał
119     3, 29|       ziemię wbite; dachu nie było całkiem, tyle co jakieś nadłamane
120     3, 29|      piętnaście złotych, a wełniak całkiem nowy! Tak mi potrza pieniędzy,
121     3, 29|        roboty.~Sobota zaś przyszła całkiem ciepła i mgłami rzadkimi
122     3, 29|            od siebie za zniszczony całkiem spencerek i w las pognała
123     3, 30|          któren dzisiaj wystąpił w całkiem nowej przyodziewie: w granatowym
124     3, 30|           Nastusią, choć go ta już całkiem odpędzała od siebie, na
125     3, 30|          nogi na pół żywego ptaka, całkiem oskubanego z piór.~- Pewnie,
126     3, 30|      cudaka.~Wyniósł na jaśnię już całkiem gotowego kogutka: z drzewa
127     3, 30|               no - jąkał zdumiony, całkiem wytrzeźwiawszy, i poszedł.~
128     3, 30|          rzewliwiej, że zaś go noc całkiem okryła, to się zdawało,
129     3, 31|            jeszcze?~- Juści, trepy całkiem więzną, ale po zbronowaniu
130     3, 31|     dziwota, co Jagusia do was się całkiem udała, bo takusieńka jako
131     3, 31|      pędami.~Przychodziły i ciepłe całkiem, nagrzane, wilgotnawe, przesiane
132     3, 31|            przed ślepiami, a zaraz całkiem zaniewidział.~- I podobno
133     3, 31|           tej nowinie, zapominając całkiem o kradzieżach i tak się
134     3, 31|         potrzeby, Jagna zaś, jakby całkiem głowę straciła, wystroiła
135     3, 32|           ganku, bo słońce się już całkiem wykryło, cały świat się
136     3, 32|          na nim niski a struchlały całkiem, przystrojony w zeszłoroczne
137     3, 33|         izby. Organista rozmamłany całkiem, w gaciach jeno, popijając
138     3, 33|        uszczypnąć, którą się da.~I całkiem niespodzianie natknął się
139     3, 33|          rzekł:~- Żeby Jagata była całkiem bez grosza, przyjąłbym,
140     3, 33|         przyszedłem dzisiaj do was całkiem po przyjacielsku. Co tam
141     3, 34|            boru! Jezus, zatkało me całkiem. Konia pasłem na smugu i
142     3, 34|            jak co dnia.~Na wsi już całkiem ścichło, wszystkie wozy
143     3, 34|         kusztyczku, pijany już był całkiem, sielnie się potaczał, ale
144     3, 35|            Wkrótce i uspokoiło się całkiem. Dominikowa ucichła, od
145     3, 36|          wylękła, gdyż wydawał się całkiem przytomny i groźnie toczył
146     3, 36|       rzekł do rzeczy; to dziesięć całkiem płanych i znowu jął się
147     3, 36|            dbać o matkę, zdając ją całkiem na Jędrka, i kamieniem zaległa
148     3, 36|        pośpieszył i nie doszedłszy całkiem zapomniał.~Stanął w pośrodku
149     4, 37|           pole do starego, ale już całkiem widział się być zeskrzytwiałym,
150     4, 37|        kiej przylecieli kowalowie, całkiem była ostygła.~Magda wybuchnęła
151     4, 37|          zaś u Borynów zrobiło się całkiem cicho, tyle jeno, co przez
152     4, 37|            chałupy.~Boryna już był całkiem wyrychtowany.~Leżał w pośrodku
153     4, 37|       portki pasiate i buty prawie całkiem nowe.~W spracowanych, wyschłych
154     4, 37|            gwiazdy, schmurzyło się całkiem i jakby jeszcze barzej ścichło,
155     4, 37|           czynią i w służbie Bożej całkiem się opuszczają, pogany te
156     4, 38|            na spiekę.~A wiater był całkiem ustał i gorąc podnosił się
157     4, 38|           misek, to się już prawie całkiem uspokoiły, jeno co tam dzieci
158     4, 38|         kaj ją pchali, nie wiedząc całkiem, po co przyszła i dokąd
159     4, 38|          przez te czasy, no, no... Całkiem kto drugi z ciebie! - dziwiła
160     4, 39|           to jakby nowe nadziały i całkiem darmo!~- Masz rozum, Michał,
161     4, 39|             Uciekajmy!~- A dobrze! całkiem już osłabłam, ale ty musisz
162     4, 39|        izby i powiedziała mocno, a całkiem spokojnie:~- Wynoś mi się
163     4, 39|           z dala, bo stojał prawie całkiem rozdziany, w portkach jeno
164     4, 39|              mówiła chłodno, jakby całkiem bez radości, a wójt pomedytował
165     4, 40|            ciężkie przejścia Hanka całkiem nie mogła zasnąć tej nocy,
166     4, 40|         otworzyć okna, śpik już ją całkiem odszedł, parzyła ją pierzyna
167     4, 40|    wschodem, kiej wyniesione niebo całkiem rozgorzało, a staw sczerwienił
168     4, 40|        Rocho.~- To i wy jesteście! Całkiem o was przepomniałam! - jęła
169     4, 40|          ślepiasz?~- Niby nie, ale całkiem jesteś jakiś zgoła inakszy.~-
170     4, 40|            jaką miała organiścina, całkiem czarna i w czerwone i zielone
171     4, 40|          nimi wrota, wtedy dopiero całkiem osłabła i uciekła na ogród
172     4, 40|          podtykała w oborze, to by całkiem zgubiły mleko. Dajcie mi
173     4, 41|        domu Hanka, rozmamłana była całkiem i omączona przy wyrabianiu
174     4, 41|          śpikiem cień. Już się był całkiem zapadł w cichość, gdy zaturkotał
175     4, 41|     współczuciem. ~- Juści, co już całkiem opadłam ze sił. ~- Pietrek,
176     4, 41|         zgoła, co począć, bezradna całkiem i spłoszona.~- Nie poznajesz
177     4, 41|      wołasz?~- Czym ci to już taki całkiem cudzy, Jaguś?~- Nie cudzy,
178     4, 41|          odejścia, bo się już było całkiem zmroczało nad ziemiami,
179     4, 41|            nie ceckania!~- Dyć cię całkiem nie poznaję! - Czuł się
180     4, 41|      wyrabia. Dopiero kiej się już całkiem poczuła w jego mocy i kiej
181     4, 41|     drzwiach. Szczęściem, co Hanka całkiem przytomnie zapraszała ich
182     4, 42|            a jak me spierą, to już całkiem do ciebie przystanę.~- I
183     4, 42|         muzyki. Ślub się też odbył całkiem biednie przy dwóch jeno
184     4, 43|        chciał, zaś teraz jawił cię całkiem drugim, poczynał sobie przemyślnie,
185     4, 45|           mocniej kijaszek i rzekł całkiem zaczepnie:~- Prawdę powiem,
186     4, 45|         zapłacę, już nie mogę, już całkiem nie mogę - opadł na taczki,
187     4, 45|            Jagusią.~Przetarł oczy, całkiem pewny, jako mu się przywidziało,
188     4, 45|        nasiąkł żałością i łzami.~- Całkiem mi dobrze, paniczku. A mało
189     4, 45|          czekania.~I któregoś dnia całkiem niechcący natknęła się na
190     4, 45|            Cie... a ja miarkowałam całkiem co drugiego. Organiścina
191     4, 47|       kochanie mi w głowie, a jeno całkiem co drugiego.~- Pewnie, że
192     4, 47|           południu, leżała w łóżku całkiem przytomna, skrzynka stała
193     4, 47|           pościele, wodę święconą, całkiem jeszcze dobre kropidło i
194     4, 47|           różańcem w ręku, jeszcze całkiem przytomnie żegnając się
195     4, 48|           wszystkie spotykania, że całkiem zawierzyła i przygarnąwszy
196     4, 48|         się za Jagusię, bo już był całkiem uwierzył w jej straszne
197     4, 48|    naglądała, na złość jej poszedł całkiem w drugą stronę; włóczył
198     4, 48|         grzech, cicho!~Aż umilkła, całkiem wyzbyta ze sił, milczeli
199     4, 48|         spojrzenia jak błyskawice, całkiem już postępłe od własnych
200     4, 48|      Jagusia obejrzała się dokoła, całkiem nie miarkując, o kogo tamtej
201     4, 48|         coraz barzej, aż i zginęła całkiem z oczów, a tylko kajś w
202     4, 49|          była późna, księżyc jakby całkiem zatonął w zwałach, że jeno
203     4, 49|         dopiero na samym zmierzchu całkiem się uspokoiło i przyszła