Tom, Rozdzial

  1     1, 1 |            że od wsi rżyskiem bieży Józka Borynianka. ,~Jakoż i ta
  2     1, 1 |           nogi bieliły się po roli. Józka biegła przodem. ~A kopacze,
  3     1, 1 |           niechta pies pilnuje.~- A Józka, że to jeszcze skrzat głupi,
  4     1, 2 |        Ociec z Antkiem! - krzyknęła Józka i wybiegł na drogę naprzeciw,
  5     1, 2 |        licowy kuleje na przednią.~- Józka, zwołaj no Kubę od kopania,
  6     1, 2 |         wypatruje, aby co chycić, a Józka? Skrzat głupi, któremu plewy
  7     1, 2 |             cmentarzu, a tam se śpi Józka i chrapie, a on jest sierotą,
  8     1, 3 |            poszedł na swoją stronę.~Józka już rozpaliła ogień i szła
  9     1, 3 |            perkotały w kominie, gdy Józka przyszła od udoju i wnetki
 10     1, 3 |       wnetki narządziła śniadanie~- Józka! A mięso sama przedawaj.
 11     1, 3 |             ale się powstrzymał, bo Józka patrzała, więc się przeżegnał
 12     1, 4 |           nie więcej. Przecież to i Józka i kowalowa, i Grzela, i
 13     1, 5 |           Kubą domłócał pszenicy, a Józka z Hanką, co im ino czasu
 14     1, 5 |              bo o świtaniu, Hanka z Józką pognały maciorę i podpasionego
 15     1, 5 |             Rychło odnalazł Hankę z Józką, bo zaraz z kraja były.~-
 16     1, 6 |           Jagustynka i zamilkła, bo Józka rozgniewana zaczęła nawoływać
 17     1, 6 |             drzwi do sieni.~Wbiegła Józka zadyszana, przypadła do
 18     1, 7 |        prześmiewali się społecznie.~Józka, choć to i skrzat był jeszcze,
 19     1, 7 |   dziewczyny niektóre, jak Jagusia, Józka i Nastka, to obcierały ukradkiem
 20     1, 9 |           już dnia tego widzieli...~Józka cały dzień popłakiwała i
 21     1, 9 |               krzyczała sprzed domu Józka.~- Ino cicho być, wezmę
 22     1, 9 |       dziećmi, szli kowalowie, szła Józka z Jagustynką, a na końcu
 23     1, 10|     świadkach! - dodał chytrze.~- A Józka i Grzela? - zapytał z niechęcią.~-
 24     1, 10|          jakby nic nie słyszał...~- Józka, zawołaj Kubę, niech założy
 25     1, 11|           dodała obcierając oczy.~- Józka dobra dziewczyna, Grzela
 26     1, 12|            na przenosiny, a czasami Józka wpadała z krzykiem, wtykała
 27     1, 12|             już Boryna, kowalowie i Józka.~Dominikowa wniosła przodem
 28     1, 12|          drugiej stronie, a Magda z Józką roznosiły na talerzach placek,
 29     1, 12|         Bożym świecie nie wiedział ~Józka zaś, że to poczciwe było
 30     1, 12|          zamilkł, i jakby zasypiał.~Józka odeszła spiesznie.~- Cesiu!
 31     2, 14|                Co oni tam robią?... Józka zmywa statki po biedzie,
 32     2, 16|         chałupie uwijano się żwawo, Józka przyśpiewywała cichuśko
 33     2, 16|          gdziesik zapodział. Próżno Józka, to Dominikowa szukały go
 34     2, 16|             tańcowali!- wykrzyknęła Józka.~- Kuba podobno w tym czasie
 35     2, 16|            czym by dalej mówić, gdy Józka przystąpiła zapłoniona i
 36     2, 16|            radośnie coś szeptał ,by Józka nie usłyszała.~- Wam z matką
 37     2, 16|              to więcej soli stracą, Józka niech maku utrze, jeszcze
 38     2, 16|         zatapiało się w burościach.~Józka z Witkiem dobrze byli przemarzli,
 39     2, 16|            Kubowa dusza! - szepnęła Józka.~- Nie pleć, ktosik potrzebujący;
 40     2, 16|            A Rocho wciąż czytał, aż Józka, że to miętkie dzieuszysko
 41     2, 16|           to nie dacie? - zagadnęła Józka.~- Nie było ich w onym czasie
 42     2, 16|            razem, Grzeli ino brak. ~Józka srogo spojrzała na ojca,
 43     2, 16|          winy, że aż się zanosił, a Józka też mu serdecznie wtórowała,
 44     2, 17|           nie było wiele do roboty, Józka już obrządziła wszystko,
 45     2, 17|           przyleciała i gziły się z Józką, aż na drodze było słychać.~-
 46     2, 17|            Witek też tam siedział z Józką, aż Jagna, którą rozbierało
 47     2, 18|             nasłuchiwał.~- Gdzie to Józka? - spytał po chwili.~Pewnikiem
 48     2, 18|           psi łeb.~Przyszła wkrótce Józka, a za nią zaraz zajrzała
 49     2, 18|            pisknęła rozczerwieniona Józka.~Chodził znowu długo, a
 50     2, 18|     wieczornych, ale zła była, gdyż Józka znowu gdzieś przepadła,
 51     2, 18|        wszystkie i przymknął drzwi, Józka poszła na drugą stronę i
 52     2, 18|            w wymionach! - dogryzała Józka.~- Zawrzyj gębę! - wrzasnęła
 53     2, 19|    spokojnie witał się z nimi, choć Józka umyślnie się odwróciła.~-
 54     2, 19|       Nastkę pojął do tańca Szymek, Józka też się gdzieś zapodziała,
 55     2, 19|         litowały się nad Boryną, aż Józka, zła na Antka, a barzej
 56     2, 19|     wrzaskiem uciekła do chałupy, a Józka wtykała w garście staremu
 57     2, 20|           czasy nastają paskudne!~A Józka też, jak ino mogła, dogryzała
 58     2, 20|    rozporządzał, co się ma robić, z Józką o różnych rzeczach prawił,
 59     2, 20|        omieciono z pajęczyn ściany, Józka wysypała żółtym piaskiem
 60     2, 20|            pogłaskał po głowie, ale Józka tak straciła śmiałość, że
 61     2, 20|            od mrozu, i do spółki. z Józką, ptak bowiem był ciężki,
 62     2, 20|         desperacja brała Jagusię, a Józka całe dnie mamrotała ze złości,
 63     2, 20|           kolacja się dogotowywała, Józka kręciła się po izbie, a
 64     2, 20|          pójdę, tatulu... - prosiła Józka.~Nie odpowiedział, bo pies
 65     2, 20|            długo, że tam im kolację Józka podała.~Wójt go namawiał
 66     2, 20|             Kiej nie bronicie, to z Józką pójdziemy.~- Chcesz, to
 67     2, 21|             wygoni i ostanie sam... Józka nie poredzi w tylem gospodarstwie,
 68     2, 22|             później nieco Jagusia z Józką i Nastką, a z nimi jeszcze
 69     2, 22|            wesoło, dziewczyny zaś z Józką na czele, jako najśmielszą,
 70     2, 24|         pierzyny i śpi, jedna tylko Józka, z zapuchłymi od płaczów
 71     2, 24|         takim skowytem radosnym, aż Józka wyjrzała do sieni stając
 72     2, 24|           to dawaj na dom baczenie, Józka~ci krzywą nie jest. Z tym
 73     2, 25|           lampkę w izbie czeladnej, Józka z Witkiem obierali ziemniaki,
 74     2, 25|        ognia.~- A cięgiem - odparła Józka, trwożnie nasłuchując.~Jakoż
 75     3, 27|       dopiero wieczorami wracała...~Józka zaś tyle go jeno doglądała,
 76     3, 27|          ziemniaki, właśnie je była Józka omaszczała śmietaną przesmażoną
 77     3, 27|           przykucał na ziemi Witek, Józka zaś pojadała stojący pilnując
 78     3, 27|           niekiedy spod łbów.~Darmo Józka trzepała trzy po trzy i
 79     3, 27|            jakiś ukąsił! - szepnęła Józka dolewając barszczu Pietrkowi.~-
 80     3, 27|     milczeniu wzięły się do roboty. Józka zmywała naczynia, a Hanka
 81     3, 27|            rózeg osypanych baźkami, Józka jęła je układać zwięzując
 82     3, 27|            wszyscy byli w chałupie. Józka powiedała, o czym ksiądz
 83     3, 27|            to przedadzą - zauważyła Józka.~- Mówili, ale kiej Antek
 84     3, 27|            przy chorym, Hanka zaś z Józką udały się do chlewu wieprzka
 85     3, 27|          zaraz pójdę i przyniesę.~- Józka! - krzyknęła jeszcze za
 86     3, 27|            będzie rankiem wyparzyć.~Józka rada, że mogła się wyrwać
 87     3, 27|          czele pogadywały różności, Józka zaś z Nastką i z Jaśkiem
 88     3, 28|         wszyscy w chałupie.~- Bo to Józka pytlowała wczoraj, że ociec
 89     3, 28|           narzekają! - zdziwiła się Józka.~- Głupia, na wnątrzu zimno,
 90     3, 28|    kieliszek przepijając do nich, a Józka podała śledzia, którego
 91     3, 28|             pomagała, co ino mogła, Józka zaś rada czepiała się bele
 92     3, 28|            zaglądając, aż je nieraz Józka musiała rozganiać.~Bo to
 93     3, 28|          powiedziała jej w sieniach Józka.~Wywarła na nią gębę w takiej
 94     3, 28|      jeszcze i bez to opóźnianą, że Józka, a to i sama Hanka cięgiem
 95     3, 28|       Robiła prawie w pojedynkę, bo Józka odbiegała często nakładać
 96     3, 28|             Zagadnęła potem do niej Józka: nie odezwała się siedząc
 97     3, 28|         ruszał w pole.~Czasami znów Józka wpadała z krzykiem, zaczerwieniona,
 98     3, 29|      właśnie przed Borynów dom, gdy Józka przy padła z piskiem:~-
 99     3, 29|         pochorujecie... Nie może to Józka albo kto drugi? - ledwie
100     3, 29|             Hanka, poleciała za nią Józka i stanęły wystraszone nad
101     3, 29|             zakrzyczała w złości:~- Józka! wołaj Pietrka!... trza
102     3, 29|         rankiem, na samym świtaniu, Józka, choć śpioch był największy,
103     3, 29|           siedziały zgodnie Jagna z Józką, zajęte pilnie kraszeniem
104     3, 29|          niego ześmiał Pietrek, a i Józka nie pożałowała, pilnie wysypując
105     3, 29|           ogniem.~Poleciała na to i Józka zabrawszy dzieci z sobą.~
106     3, 29|             zapalone w kościele... ~Józka przyniosła wody całą flaszkę
107     3, 29|          który mi sprzedał bociana?~Józka wypchnęła spod komina na
108     3, 30|        nikogo, choć pobok siedziała Józka, Jaguś z matką i drugie.~
109     3, 30|          przygotowaniem święconego. Józka. tymczasem z niemałym piskiem
110     3, 30|           zdumieli się przemianą, a Józka jaże w ręce zaklaskała:~-
111     3, 30|         zabrać do miasta - wtrąciła Józka.~- Przyjdzie na czas, to
112     3, 30|            po matusi! - pouczała ją Józka żałośnie. - Jeno chustkę
113     3, 30|           iskać najmłodsze dziecko. Józka się też zaraz poniesła na
114     3, 30|            na kogo innego rachując. Józka ugaszczała je, jak ino mogła,
115     3, 30|              jakże... - przyciszała Józka pomagając mu wstać, bo choć
116     3, 30|      podwórzu buchnął wrzask kurzy.~Józka poleciała tam w te pędy.~
117     3, 30|            a Hanka nie nadjeżdżała.~Józka narządziła sutą wieczerzę:
118     3, 30|         końca, poleciał.~Złapała go Józka w podwórzu przed chlewem,
119     3, 30|          przepuszczają! - biadoliła Józka przewłócząc się w suche
120     3, 30|            Dopiero po jakimś czasie Józka posłyszała gdziesik w podwórzu
121     3, 30|             są zbóje! - zakrzyczała Józka.~Rzucili się na Borynową
122     3, 30|             i cosik z nimi uredzał, Józka zaś znowuj rozpowiadała
123     3, 30|            łóżka przystawili ławę i Józka naniosła święconego i flachę
124     3, 30|             do Woli! - zatrajkotała Józka wpadając, ale dojrzawszy
125     3, 30|          się przed dom do Jagusi.~- Józka, bydło czas obrządzać! -
126     3, 30|             się w kupę, że Nastuś z Józką, Weronka z dziećmi, Jagustynka,
127     3, 31|            wiela ostanie. Przyjdzie Józka, to odmierzy, choć robotnica
128     3, 31|         kościoła od chrztu. Przodem Józka niesła dziecko w poduszce,
129     3, 31|    Jagustynka czyniła przyjęcie, bo Józka przyśpiewywała dzieciątku
130     3, 31|      jesieni!~Wóz jakiś zaturkotał. Józka wyjrzawszy za nim powiedziała:~-
131     3, 31|            to im powiem? tyla, co i Józka poredzi!~- Dzieuchy przeciek
132     3, 31|       Jambroż po czapkę sięgając.~- Józka, urznij im kiełbasy, niech
133     3, 31|  przesiaduje tam cięgiem - skarżyła Józka.~- Zrobię z nią porządek,
134     3, 31|             wrzasku na całą wieś.~- Józka, spędź gęsi i kury w podwórze,
135     3, 31|            Kubowa dusza! - szepnęła Józka żegnając się raz po raz.~
136     3, 31|           jest Jagusia.~- Skocz no, Józka, po Jagnę, niech przychodzi
137     3, 31|             całą noc wywartych.~Ale Józka rychło oznajmiła, że u Dominikowej
138     3, 32|            jaśniej niźli na dworze. Józka skrobała ziemniaki, a dzieciak
139     3, 32|             kopcach! - zaśmiała się Józka do wchodzącego Witka.~-
140     3, 32|       obrządzę i śniadanie zgotuję. Józka z Witkiem będą donosili
141     3, 32|       narządzania śniadania, bo już Józka zaglądała do izby wietrząc
142     3, 32|            do sadzenia? - wrzasnęła Józka przez okno.~Hanka odstawiła
143     3, 32|            z dzieckiem pod oknem, a Józka zajmowała się podawaniem
144     3, 32|           to do roboty? - wrzasnęła Józka z podwórza.~Ani jej do głowy
145     3, 32|     Jagustynka poleciała do swoich, Józka też z Witkiem poniesła się,
146     3, 33|     chałupie była jeno Jagustynka z Józką: płótno zmoczone rozpościerały
147     3, 33|              Doszli też do Borynów.~Józka skrobała ziemniaki na ganku.~-
148     3, 33|      obronie i zwalił się na wznak.~Józka wpadła na krzyk i jęła mu
149     3, 33|         odwracając oczy na chałupę.~Józka znowu skrobała ziemniaki
150     3, 34|         szeroko rozwodzić.~- Kaj to Józka? - przerwał jej niecierpliwie.~-
151     3, 34|       świerczaków, zaś Jagustynkę z Józką zarno po obiedzie pchnęłam
152     3, 34|          kwiatami w doinkach, które Józka oblepiła w strzyżki ze złotego
153     3, 34|             i zarzucone tatarakiem.~Józka znosiła całe naręcze modraków,
154     3, 34|              kiej cały dom wyszedł. Józka biegła przodem, w bieli
155     3, 35|             już o całym świecie, że Józka musiała przypominać, iż
156     3, 36|          Antek? - krzyczała z proga Józka nadziewając przez głowę
157     3, 36|             za rzekę, przy kopcach, Józka pokaże wama.~- To ta na
158     3, 36|       pachniało wilgotnym kwieciem.~Józka, dowiódłszy ich do kopców,
159     4, 37|         cosik tknęło.~- Wyjrzyj no, Józka, czego ten pies chce.~Poleciała
160     4, 37|       rozkrzyczała się wniebogłosy, Józka z rykiem tłukła się o ściany,
161     4, 37|             i strasznie cicho, jaże Józka buchnęła płaczem, a Hanka
162     4, 37|         okopywania ziemniaków, jeno Józka ostała pilnować dzieci,
163     4, 37|          dzwony jęczały z oddali, a Józka, opasawszy rączynami ojcową
164     4, 37|    najkwardszego skruszyło.~Ryczała Józka, ryczała Magda, ryczała
165     4, 37|           popijał herbatę, którą mu Józka podała, zaś dziedzic pogadawszy
166     4, 37|            i rzucił się ku drzwiom, Józka nie mogąc już wstrzymać,
167     4, 38|          mszą, kiej dopiero Hanka z Józką nadeszły, ale że nie sposób
168     4, 38|        smętarzem rozglądając się za Józką i najniespodziewaniej natknęła
169     4, 38|            przyniesę! - spokoiła go Józka.~- Dużoście dzisiaj wykrzyczeli? -
170     4, 38|             to nikomu nie zbraknie.~Józka wetknęła mu w garść michę,
171     4, 38|      przyjdźcie na noc - zapraszała Józka.~- Niech ci Jezus da zdrowie,
172     4, 38|              pomiędzy kramy i budy.~Józka poniesła się z dzieuchami
173     4, 38|       pijani uciechą.~Łaziła z nimi Józka, targując jeno i oglądając
174     4, 38|             od nieszporów, że tylko Józka zwijała się kole wieczornych
175     4, 39|         Pójdę już, Hanuś! - prosiła Józka pokładając głowę na ławkę.~-
176     4, 39|           sieroty! Grzela daleko, a Józka jeszcze głupi skrzat! A
177     4, 39|       podzięce obłapiać kolana, zaś Józka przypadła mu nawet z bekiem
178     4, 39|          nasze pościele? - wtrąciła Józka.~- Kiejże to ich sprawa
179     4, 39|   poszeptywała do niej, tylko jedna Józka, co ta po swojemu pletła
180     4, 39|            Jezus Maria! - krzyknęła Józka.~Magda też się zerwała na
181     4, 39|            się z nią dogadać, nawet Józka poleciała nad staw za kaczętami,
182     4, 39|     zdejmowania swoich obrazów, gdy Józka przyleciała z wrzaskiem:~-
183     4, 39|            mi dali, to już są moje!~Józka poczęła piekłować, jaże
184     4, 40|        Dzieci też jęły się mazać, a Józka skarżyła się żałośnie:~-
185     4, 40|            to ci da radę, obaczysz! Józka - zakrzyczała znów w drugiej
186     4, 40|           ciągając ojca za włosy.~- Józka, czemu się to na mnie boczysz?
187     4, 40|       Laboga, do cna przepomniałam. Józka, łap no te żółte kogutki.
188     4, 40|           po zrumienionej twarzy, a Józka za głowę chytała się w podziwie.~
189     4, 40|         kole wieczornych obrządków, Józka krowy doiła pod oborą wydzierając
190     4, 40|          się jeno z dala, stronami.~Józka doiła już trzecią krowę
191     4, 41|             przyokrytej pierzyną.~- Józka, dorzuć do pieca, bo trzon
192     4, 41| podziurawione bochenki.~Przyleciała Józka, więc na niej wszystko się
193     4, 41|    przeschnie - zawołała oknem, ale Józka już była za przełazem, jeno
194     4, 41|    zgłodniały wyjadał z dwojaków, a Józka jęła mu trajkotać nad uszami.~-
195     4, 41|            Szczęściem, co powróciła Józka niosąc z pół zapaski czernic,
196     4, 43|            boków odeszła do roboty.~Józka leżała cicho, zasłuchana
197     4, 43|         przyleciała z podwórza, zaś Józka śmiała się do rozpuku.~-
198     4, 43|        wdzierały się do izby, aż mu Józka kazała oddać, to insze różnoście,
199     4, 43|            garść karmelków, ale nim Józka zdążyła dziękować, rozległ
200     4, 46|         szukając nawet za obrazami, Józka chodziła za nimi rozpalonymi
201     4, 46|            Hanka padła mu do nóg, a Józka buchnęła skomlącym, rzewliwym