Tom, Rozdzial

  1     1, 1 |         odrzekła, wyprostowała się nieco, powlekła ciężko starymi
  2     1, 1 |                zawołał unosząc się nieco i chodził już oczami krok
  3     1, 1 |       sadach.~Cicho było, ciepło i nieco sennie.~Słońce, chociaż
  4     1, 1 |     wyciągało się długie, splątane nieco przędziwo zagonów, płachty
  5     1, 1 |          na jego smukłą, pochyloną nieco postać, dopiero gdy przeszedł
  6     1, 2 |         nawozu.~Stary pies, kulawy nieco i z oblazłą na bokach sierścią,
  7     1, 2 |           ze stodoły, poostrzył ją nieco na taczalniku, co stał pod
  8     1, 2 |     wrychle jeść i wstał, bych się nieco przyogarnąć, ale takie ociążenie
  9     1, 2 |            zaczął wójt, podjadłszy nieco.~- A ona ci! Żem to jej
 10     1, 2 |           Jagny? a może aby zebrać nieco myśli i pomedytować.~- Juści,
 11     1, 2 |           co począć, że uniósł się nieco, i jak to było zwyczajnie,
 12     1, 3 |        wstawać, ale chłopak uniósł nieco senną głowę i szepnął:~-
 13     1, 3 |          potem przyniósł z sąsieka nieco zgonin, dobrze okraszonych
 14     1, 3 |      koszuli te, które już ogrzane nieco jego ciałem, gmerały się
 15     1, 3 |          mosiężne talerze, aby się nieco przyogolić - wyszedł wkrótce
 16     1, 3 |           przyciszał.~Z izby ubyło nieco ludzi, ale w ich miejsce
 17     1, 3 |         przy kracie, przysunął się nieco do Paczesiowej przywitać,
 18     1, 3 |        sieni i przed dom odetchnąć nieco: kto pojeść zdziebko, kto
 19     1, 3 |           srogie, ale rozebrało go nieco, że to nie był zwyczajny
 20     1, 4 |            Mroczyła go już wódka i nieco rozbierała.~- Przyniesie
 21     1, 4 |             że to już była podpita nieco ,ujęła się pod boki przytupywała
 22     1, 4 |             że wstał i wytrzeźwiał nieco, jeno ze strachem a zdumieniem
 23     1, 5 |          Kuba wypił, ale że go już nieco zamroczyła gorzałka, to
 24     1, 5 |            wschodzie przetarło się nieco, ino niebo było zasnute
 25     1, 5 |          koniom, że to przystanęły nieco dla potrzeby swojej...~-
 26     1, 5 |     zawołała zuchowato, bakierując nieco czapkę...~- Wnetki by cię
 27     1, 5 |            chwili opamiętawszy się nieco i wytchnąwszy z owej lubości,
 28     1, 6 |           i dyszał, aż się cofnęła nieco i zadygotała ze wzruszenia.~-
 29     1, 6 |              wstrząsnęła się tylko nieco na przypomnienie Antka.~-
 30     1, 7 |           po chwili, spokojniejsza nieco.~-Juści, że pora, a przybierz
 31     1, 7 |     ustawiał przed kominem, z boku nieco, szatkownicę.~- Ba, zestroiły
 32     1, 7 |           kto wie? - Nachyliła się nieco, wzięła główkę na dłoń,
 33     1, 7 |           wszystko zaraz, a może i nieco przódzi...~- Takie konie,
 34     1, 7 |          przepijać.~Dziewczyny się nieco wzdragały, aż któryś z parobków
 35     1, 8 |          wyjściu kobiet przycichło nieco, ludzie się porozchodzili
 36     1, 9 |            drogi ociekły i stężały nieco, wody spłynęły, że ino po
 37     1, 9 |         raźno, a Witek ostawał się nieco, bo mu markotno było, że
 38     1, 9 |    gotowych pieniędzy.~Witek ostał nieco w tyle, że go to po bosych
 39     1, 10|               zapytał wystraszonym nieco głosem.~- A nie damy i tyla!
 40     1, 10|            nie słuchał, rzucił się nieco w bok i zginął w ciemnościach,
 41     1, 10|          nie da, ale między ludźmi nieco posiedzi, a nie tam, w chałupie
 42     1, 10|            nie stało; spencer miał nieco podarty i twarz podrapaną
 43     1, 10|  okrwawioną szmatę, ale się uniósł nieco.~- Wynośta mi się w ten
 44     1, 11|          budzić chłopaków. Zaspali nieco po wczorajszych rozplecinach,
 45     1, 11|          był świeżo obielony, choć nieco oblazł z wapna na wilgoci,
 46     1, 11|           strzyżek...~Ogarnęła się nieco w komorze i wyszła nalepiać
 47     1, 11|   zapełniały izbę, a gdy sobie już nieco podjedli i głód pierwszy
 48     1, 11|         skoro muzykanci podjedli i nieco wypoczęli, jęli z cicha
 49     1, 12|           na łańcuchach, trzeźwiał nieco i unosił głowy.~- Jezus,
 50     1, 12|         przenosiny Jagusi do męża.~Nieco przódzi przeprowadzili tęgą
 51     1, 12|            je nożem podważać by mu nieco wody wlać do gardła.~Nogę
 52     1, 12|            się brał... i podjadłby nieco, bo jeść mu się chce...~-
 53     1, 12|            Potem se zjem, odpocznę nieco i bal se sprawię - pomyślał.~
 54     1, 12|          się roznosiły, budził się nieco, wychylał duszę z ciemnicy,
 55     2, 13|          odwieczerzu, kiej wichura nieco folgowała, niejeden z parobków
 56     2, 13|            południe, zmroczało się nieco i jął padać śnieg dużymi
 57     2, 13|       sypał coraz gęściej, suchszy nieco a sypki, i tak już przez
 58     2, 13|        cudem stanęło i przychylone nieco zasłuchało się uroczyście
 59     2, 13|          płomieniem i rozświetliły nieco.~- Naleciało go tyla, że
 60     2, 13|        przygasł, a przez odmrożone nieco szybki biło białawe, zimne
 61     2, 13|            a sama przygarniała się nieco, jako że kupcy przyjść mieli
 62     2, 13|            uleżał się już i stężał nieco, że trza go było krajać
 63     2, 13|           izby poprowadził, by się nieco rozgrzali.~Hanka zaś wytarła
 64     2, 13|         skręcie w topolową drogę i nieco wahająco rozglądał się po
 65     2, 14|           samym południu dzień się nieco rozjaśnił, ale ino tyla,
 66     2, 14|            cicha, jakby przygłodne nieco, nie przyciszała ich, bo
 67     2, 14|          szeptała z mocą, zwolniła nieco bo zapadała miejscami w
 68     2, 14|          już było, zasiedziała się nieco u organistów.~- Gdzie by
 69     2, 14|            poszła do młyna, na dół nieco, a Hanka przez podwórze
 70     2, 14|     nazajutrz wstała spokojniejsza nieco, bo i jakże, miała to czas
 71     2, 14|         Śpisz to? - przysunęła się nieco bliżej.~- Kiej śpik mię
 72     2, 15|            workach i jakby drzemał nieco ze znużenia.~Młyn turkotał
 73     2, 15|            zarazem by się orzeźwić nieco, bo śpik go morzył. Drzwi
 74     2, 15|        popowracali i uspokoiło się nieco, rzekł tak głośno, by wszyscy
 75     2, 16|       zasiewają, to chleby bielsze nieco z pytlowej mąki - a zwijała
 76     2, 16|           tą duszą zgubioną, a gdy nieco przyszedł do siebie, z całej
 77     2, 16|            kiej już naród skruszał nieco modleniem się, huknęły znowu
 78     2, 16|           dokoła - ale uniosła się nieco, jakby już iść chciała tam...
 79     2, 16|     śpiewów, że ona opamiętała się nieco i usiadła rozglądając się
 80     2, 17|            smutna.~Mróz był zelżał nieco, ale poczerniało jakoś na
 81     2, 17|             zaraz za drogą, w polu nieco, wróble w nim świerkały
 82     2, 17|         izbie było cicho również i nieco sennie, przyszedł Szymek
 83     2, 17|            społem.~Wyszli markotni nieco, bo chociaż wszystkiemu
 84     2, 18|    Pozwólcie się ogrzać i wytchnąć nieco! - rzekł prosząco.~- Siadajcie,
 85     2, 18|          przed kominem, ogrzał się nieco i zapalił fajkę.~- Borynowy
 86     2, 18|        Stary już był, przygarbiony nieco, siwy, suchy jak wiór; twarz
 87     2, 18|          śniegów; miejsce zaś było nieco otwarte, to wiatr jeszcze
 88     2, 18|           się zatrzymał, by złapać nieco powietrza i popatrzeć na
 89     2, 18|         własny głos oprzytomnił ją nieco. Zwijała się z dojeniem
 90     2, 18|          że ten Jacek głupawy jest nieco, po wsiach cięgiem się nosi,
 91     2, 19|          mówić i bojał się jeszcze nieco matki.~- Nastka go tak nauczyła
 92     2, 19|            choć nie był rozmowny i nieco się zająkiwał, zaczął prawić.~-
 93     2, 19|            muzyka milkła i karczma nieco przycichała, przytomniała
 94     2, 19|          poszli tańcować, bych się nieco otrzeźwić, juści, że i Antek
 95     2, 19|         się to stało, oprzytomniał nieco w karczmie dopiero, dokąd
 96     2, 20|    przewietrzyć.~Dał przywstydzony nieco, bo Nastka śmiechem buchnęła,
 97     2, 20|         Gdzie zaś, jenom ją chciał nieco przykrócić, jeno...~- Antek
 98     2, 20|     Przystanął pod okapem w cieniu nieco i czekał. Noc była ciemna,
 99     2, 21|           rwał słowa, a postękując nieco i ręce rozcierając śniegiem,
100     2, 21|           zimna; baby zaś ostawały nieco i szły wolno, kiej te czerwone
101     2, 21|         sosnowy, gdzie ciszej było nieco i śniegi nie zalegały tak
102     2, 21|            pobrzeżem skrywając się nieco od naporu wichury.~- Chodźcie
103     2, 21|            chwila, bo już szarzało nieco na polach i wskróś skołtunionych
104     2, 22|       podsuwał...~Nadeszła później nieco Jagusia z Józką i Nastką,
105     2, 22|          zapytała Sochowa, gdy się nieco uspokoiło.~- A Jasiek Przewrotny,
106     2, 22|          pod lampę, rozstąpili się nieco, że usiadł w pośrodku, kiej
107     2, 22|             Więc opowiadał smutnie nieco a tak mądrze, wraz prawdy
108     2, 22|      dawnym miejscu, uspokoili się nieco, ale raz po raz ktoś podnosił
109     2, 23|       biedro w biedro, przychyleni nieco, radośni a strwożeni, milczący
110     2, 23|         już - szepnęła unosząc się nieco.~- Nie bój się, jeszcze
111     2, 24|        chałupach, bo przyogarniano nieco izby, a z każdego prawie
112     2, 24|            pomówienia.~Spóźnił się nieco, bo nieszpory już się zaczęły,
113     2, 24|           niego stojał, jeno niżej nieco, i nie mógł oderwać oczów,
114     2, 25|            okna, by wpuścić do izb nieco powietrza, kobiety wyłaziły
115     2, 25|     obrządków, stary zaś przyszedł nieco później, Jagustynka jęła
116     2, 25|          na skraju boru, by złapać nieco powietrza i wnet dojrzał,
117     3, 26|     pojękiwała ledwie przysiadując nieco i jakby zgarniając ten świat
118     3, 26|         nią jakby na dłoni, leżały nieco w dole nad ogromnym stawem
119     3, 26|     biegnącą po grobli wyniesionej nieco, by chronić staw od wylewów
120     3, 26|           omączone dachy wystawały nieco nad drogą, trząsł się cały
121     3, 26|            na drogach zaś, jeszcze nieco błotnych, dzieci przeganiały
122     3, 26|        wzięła się na lewo, dłuższą nieco drogą.~Kuźnia, stojąca pierwsza
123     3, 26|         roboty, zaraz... jeno mocy nieco nabierę... chorzałam i całkiem
124     3, 27|         przy drodze wyłupywały się nieco jaśnią bielonych ścian,
125     3, 27|       dzbanku od wczoraj, pomdlałe nieco, że to im wody zapomniała
126     3, 27|            obiad, przyogarnęła się nieco i zabrawszy dzieci siadła
127     3, 27|       Bylica, więc dała mu podjeść nieco, opowiadając radośnie, co
128     3, 27|               W komorze znajdziesz nieco grosza... schowaj, by ci
129     3, 28|       Jambroż się przeżegnał, pałę nieco wziął za się i jął zachodzić
130     3, 28|            ciężko. Zmęczył się był nieco.~- W ganku oparzycie?~-
131     3, 28|          świniaka, i choć było jej nieco żal gorzałki, trudno, skoro
132     3, 28|           zadrżała.~- Przewiem się nieco i zaraz przyletę...~Wybiegła
133     3, 28| wyprawiwszy Józkę, przyodziała się nieco cieplej i pobiegła pomagać
134     3, 28|         jego patrzeniem, ochłonęła nieco i zmilkła zatrzaskujac jeno
135     3, 29|         wiater, choć był przykry i nieco szkodliwy, sielnie też przesuszał
136     3, 29|             Wieś się już uspokoiła nieco; jeszcze tam kajś w poniektórych
137     3, 30|    stworzył!- szepnęła, podjadłszy nieco. - Jeno to dziwna, że choć
138     3, 30|           ludzi, tyle jeno, co tam nieco dzieci uwijało się nad stawem
139     3, 30|     dzisiaj.~- Juści, pocieszą się nieco święconym, chudziaki.~-
140     3, 30|          powiadali, że głupawy był nieco, bo zawżdy ze skrzypkami
141     3, 30|            bo Hanuś, choć z trudem nieco, ale godnie, po gospodarsku
142     3, 30|      Rochowych przysiedli, a Hanka nieco z boku na kamieniu.~Rozpowiadał
143     3, 31|       czasu starczyło, by pojeść i nieco wytchnąć.~Lipce też przez
144     3, 31|         powrocie do izby przyległa nieco na pościeli, ale nie odzipnęła
145     3, 32|     brakuje ziemniaków?~Przysiadła nieco na żerdce.~- Donoszą, ile
146     3, 32|           zaś potem, choć przyszła nieco do sił, rękoma jeno robiła,
147     3, 33|             zaś Kozłowa z rozmysłu nieco przycichała i nie przepuszczając
148     3, 33|        pogięte krzyże osłaniały ją nieco od burz zimowych i wichrów.~
149     3, 33|            szepnął cicho.~Ścierpła nieco, szykując się jakąś nową
150     3, 34|            złożył torby i odzipnął nieco, do starego się wybrał.~-
151     3, 34|          na koniu. Wstrzymywały go nieco wozy ze Stachowym drzewem,
152     3, 34|       Rocho.~Kłębiak wstrzymał się nieco i jął krzyczeć z całych
153     3, 34|          cicha, młodsi puścili się nieco naprzód topolową, a wszyscy
154     3, 34|            się przed kościół, bych nieco ochłonąć pod drzewami, grosz
155     3, 34|           choć po mordze łąki.~- I nieco budulcu na chałupy! - wołali
156     3, 35|        mówił Rocho uśmiechając się nieco, gdyż kowal jaże wyrywał
157     3, 35|       drogi, zaś z tyłu pociągnęło nieco kobiet i dzieci.~Skwar też
158     3, 36|   przyciągnął pasa, rozkraczył się nieco, przygiął bary, w garście
159     3, 36|           za nim drudzy, ostawając nieco na skos, by se nóg nie podciąć,
160     3, 36|       Musiał dosłyszeć, gdyż drżał nieco, twarz mu się kurczyła w
161     3, 36|   powietrze.~Ale wieczór przyszedł nieco chłodniejszy, pachniało
162     4, 37|      popuszczę z garści - wyrzekła nieco żalnie.~Zamodliła się znowu
163     4, 37|           je kawą, przy której się nieco zagwarzyły, to było pod
164     4, 37|     ziemskiej.~Święty Pietr ozwarł nieco, ale nie puszcza go jeszcze
165     4, 37|            Zaś ksiądz, odsapnąwszy nieco, jął znowu mówić o nieboszczyku,
166     4, 37|           jeden Sikora, co ostawał nieco za drugimi, chytał się płotów
167     4, 38|       głosem powiada...~Zaś drugi, nieco pomniejszy, o którym Jambroż
168     4, 38|          jeno było można zachwycić nieco cienia, ustawiały się wozy
169     4, 38|    przyletę.~Za wrótniami było już nieco luźniej, ale i tam siedziały
170     4, 38|       pacierzów, nim naród jął się nieco spokoić i przycichać; kto
171     4, 38|           domu, już się była nawet nieco uniesła, ale ją cosik jakby
172     4, 38|    jaśniejące okno.~Jasio poczytał nieco na grubej książce, zaś potem
173     4, 39|          prawy resor przyciera się nieco do osi...~- To pod łaznowskim
174     4, 39| przypiekało, szczęściem, co wiater nieco przechładzał, zawiewał bujny,
175     4, 39|          ciekawie uszów, miarkując nieco, kole czego kręci.~- Wiecie,
176     4, 39|        ostała sama i uspokoiła się nieco, jęła rozważać i medytować
177     4, 39|             jaże Hanka cofnęła się nieco od proga i powtórzyła przychrzypniętym
178     4, 39|        powiadają.~Przyogarnęła się nieco w chałupie, a wyjąwszy papier
179     4, 40|         rosa a chłodniej, okopiemy nieco kapusty, a od śniadania
180     4, 41|             mruczał podjadłszy już nieco.~- A może byś chciał samej
181     4, 41|          jeno tak mówię!~Wytchnęła nieco i rzekła ciszej, ledwie
182     4, 42|      przysiadł pod figurą odzipnąć nieco i poczekać.~- Złodziejska
183     4, 42|          że był wielce strudzony i nieco napity, uwalił się w kącie
184     4, 43|            żołnę, rozchmurzyła się nieco.~- Jezu kochany, a to śliczności,
185     4, 44|       którymi był wójt, młynarz, a nieco z dala kręcił się kowal
186     4, 44|         wtedy ludzie oprzytomnieli nieco, ściszając się nawzajem.~
187     4, 45|           w cieniu, abych odpocząć nieco, gdyż trząsł się jeszcze
188     4, 45|            się pierwszy przystając nieco.~- To jest piec, to jest
189     4, 45|      wylazły, a kiej Antek zwolnił nieco kroku, chycił się taczek
190     4, 45|         dostrzegł Jagusię klęczącą nieco z boku i co podniósł głowę,
191     4, 45|       podwórzu.~Przyleciała zaraz, nieco ino rozdziana, bo tylko
192     4, 46|          Cóż to, chora? - podszedł nieco do Józki.~- A juści, już
193     4, 46|            już plączą, że odpocznę nieco - rzekł rozsiadając między
194     4, 46|         zwaliła toboł i przysiadła nieco z boku, pod krzyżem, w głębokim
195     4, 47|           tak cucił, jaże przyszła nieco do siebie i otworzyła załzawione
196     4, 48|            ruszą...~Jasia drażniła nieco ta rozmowa, odszedł dalej
197     4, 49|      przysiadł pod figurą odzipnąć nieco, napotkał go Mateusz, rychtujący