Tom, Rozdzial

1     2, 24|     świtaniu, śnieg bowiem jął walić mokrymi płatami i przysłonił
2     2, 25|   wieczora mokry śnieg tak jął walić, że może w jakie dwa pacierze
3     3, 31|      nawet śnieg pierzasty jął walić, że przysiwił pola, jeno
4     4, 38|      się od śpiewań, kiej jęły walić chorągwie, a za nimi wychodził
5     4, 44| Dopiero któryś ze sołtysów jął walić kijem w pustą beczkę, stojącą
6     4, 49|        jęły coraz zapamiętalej walić się na zboża pierzchające