Tom, Rozdzial

1     2, 15|      a tak był przemarznięty, utrudzony i wyzbyty z sił, tak go
2     3, 32|  dobrym słowem odpuszczał, aż utrudzony siadł pod krzyżem, pot obcierając
3     3, 36| człowiecza, do mnie. Pódziże, utrudzony parobku...~Zachwiał się
4     4, 45|    Jasio, dobrze już głodny i utrudzony, wysunął się cichaczem do
5     4, 46|         zakończył niemało już utrudzony. Księżyc schował się za
6     4, 47|       ten dzień letni znojami utrudzony, twarz grążyła się w tuman