Tom, Rozdzial

1     1, 4 |         rzekłem, bo to pacierz - upominał poważnie~- Dyć baczę, Kuba,
2     2, 18|        dam. Bronił będę drugich, upominał się za kogo, a jak się mnie
3     3, 30| pokrzywdzonym, że za biedotą się upominał. Tak rzewliwie owe krzywdy
4     4, 41|         Dyć gospodyni cię woła - upominał nasłuchujący dziad.~- Niech
5     4, 45|        się spóźnisz na szabes! - upominał się płaczliwie. - Nuchim,
6     4, 46|       żeby się wójt dowiedział - upominał surowo.~Nie odrzekła, przyśpieszając