Tom, Rozdzial

1     1, 4 |      dłonią świecę i trzymał się uparcie tuż przy księdzu, nad którym
2     2, 16|          cisnął się przez gęstwę uparcie, aż dostał się obok niej,
3     2, 20|    postękiwał boleśnie i w pułap uparcie patrzył.~- Nie Jagusina
4     4, 41|    ciągnąc za język, ale milczał uparcie, gdyż z nagła rozparła go
5     4, 48|      nieprawda!~Ale przy kolacji uparcie patrzył w talerz, unikając
6     4, 48| brewiarza, ale cóż, kiej chociaż uparcie powtarzał łacińskie słowa,