Tom, Rozdzial

1     1, 9 |  razem - patrzano długo, ze smutkiem dziwnym, aż zniknęły w borach.
2     2, 25|     się z nagła niebo, a ze smutkiem głębokim, gdy słońce się
3     3, 28|  kara spotkać, miarkując ze smutkiem, iż całkiem na sucho ujść
4     4, 37| śmierci załkała nad głowami smutkiem bezbrzeżnym i grozą.~Ruszyli
5     4, 48|     końcu nawet łez, zabite smutkiem i rozpaczą, oczy świeciły
6     4, 49|     nie pokazał, z lękliwym smutkiem odwracano od nich oczy,