Tom, Rozdzial

1     1, 11|       przenikała!~A któren masz smutki, na jutro je ostaw, dzisiaj
2     2, 25|     wszystko, co ją spotyka, te smutki, zawody, to całe ciężkie
3     3, 28|         Kto sieje zło, niech se smutki zbiera i pokutę odprawuje!...~-
4     3, 32|        w sercu tak słodko, jaże smutki pierzchały i pojaśniało
5     3, 32|         jakiejś i zabić w sobie smutki a żale.~Ale cóż, choć ręce
6     4, 41| wypłakiwać wszystkie boleście a smutki...~Ale Antkowi już się mąciło