Tom, Rozdzial

1     1, 7 | śmiechem i aż się pokładały.~Śmieli się z Kuby, któren niósł
2     1, 11|   zaś była Józia Borynianka.~Śmieli się też, śmieli, mój Jezus!~
3     1, 11|  Borynianka.~Śmieli się też, śmieli, mój Jezus!~Co krok, to
4     2, 16|    zwyczajnie po chłopsku.~- Śmieli się ze mnie, burkiem przezywali,
5     2, 19|  zapaskami, a parobcy w głos śmieli, a jeszcze swoje dokładali.
6     2, 20|      wszystkich zarówno, nie śmieli drzwi zamykać przed nią