Tom, Rozdzial

1     2, 13|    rzucić!...~Już nie nosił słodkich wspominków o Jagnie, jakby
2     2, 17| uciekała od tych kuszących, słodkich szeptów!~A dzień się dłużył
3     3, 27|    i pełna w kościach onych słodkich, prażących ogniem wspominań!~
4     3, 30|      dobiegały święta i dni słodkich wczasowań, powszednie jutro
5     4, 37|  znacząco i z sercem pełnym słodkich nadziei jęła szeptać słowa
6     4, 45| lęku, i pełna jakowychś łez słodkich i lubego dygotu, jak wtedy,