Tom, Rozdzial

1     1, 12|             się wolno, jak te dziady ślepe i kulawe, po srogich piaskach
2     2, 21| skołtunionych śniegów przewijały się ślepe smugi, kieby te dymy jeszcze
3     4, 38|        podniósł głowę i wytrzeszczył ślepe oczy.~- Antkowa, widzi mi
4     4, 40|               Staw polśniewał jak to ślepe, wielgachne oko zasute pomroką,
5     4, 44|              skakały sobie do oczów, ślepe już i głuche na wszystko.~
6     4, 49|        oślepiające wszystek świat, a ślepe i nieme kiej dola człowiekowa.