Tom, Rozdzial

1     2, 13|   jej oczy, stały przed nim, skrzyły się w śniegach kiej te lnowe
2     2, 14|   niby stężałe opary, śniegi skrzyły się ledwie uchwytnie, głos
3     2, 16|    szprychy świętego koła, i skrzyły się po śniegach, i świetlistymi
4     2, 19|    świecił jasno, śniegi się skrzyły i posępna białość widniała
5     2, 22| kolana, źródełka bełkotały i skrzyły się w słońcu, cienie chłodne
6     2, 25|      czarniawo, drzewa nawet skrzyły się od rosy nieobeschłej,