Tom, Rozdzial

1     2, 25|         jakby jeno ze strachu i rozpaczy, bo wtedy, po onej nocy
2     2, 25| milczeniu, z tłumionym krzykiem rozpaczy nasłuchują padających w
3     3, 30|      teraz dopiero oddawała się rozpaczy, teraz pozwalała męce rozdzierać
4     4, 43|     więc naród przywiedziony do rozpaczy złożył się na wotywę z wystawieniem,
5     4, 45|        się na taczkę z krzykiem rozpaczy, pchał ją kilkanaście kroków
6     4, 47|       mocą strachu, miłowania i rozpaczy:~- O mój jedyny, o mój wybrany